2005
|
|
Barnean santu baten irudiak eta loreak, filodendroak, uste dut. Baseliza inguruan atso bat toaila baten gainean eserita,
|
egunaren
azken argi izpiak jasotzen; ez zen autorik ageri.
|
2009
|
|
Gaua zen arren, ez zen gau itxia ez gaumina, ziega hartan ere ez, hormetako baten goialdean leiho txiki bat baitzegoen, nondik sartzen baitziren
|
egunaren
azken argi hondarrak, ilunak ezinbestean?, ziegako hormetan halako efektu ia sumaezin bat egiten zutenak, karearen zuri iluna apur bat zuriagotuz; esan nahi baita aita semeak, ziegan beren denboratxoa egin zutenez gero, elkar ikusteko moduan zeudela, ikusmena argi ilun hartara egokituta; haien ikusmena, haatik, ez zen zehaztasun handikoa, muga estu haien barruan ezin bestelakoa izan?, baina bai n... ez zen adostasunezko irri bat, Nazario Orbek nekez sinets baitzezakeen semearen hitzen logika itsuan, semeak ez zituèn eskarmentuak zituen aitak?, esker oneko irri bat baizik, zer besterik??, baina, zegoèn egoeran zegoelako, bihotza bero eta burua ere gogobero, halaxe interpretatu zuen, beharbada, Teofilo Mariak aitaren irria, Nazariok Jainkoagan zuèn fede baldintzarik gabearen adierazpidetzat, halako eran, non, une haien garrantzia azpimarratu nahian edo, sentimenduen ur handiak hitz handien egarri betiere, gaztetan zer esanik ez?, dir dir egin zezaketèn hitzen bila abiatu baitzen; ez al zen, bada, arestian heroi bat bezala portatu?; oi, jainkozko une hura, Jainkoaren existentziaren bermea baizik ezin izan zitekeena?!; eta orduan, tragedietako heroien antzera. Teofilo Mariak Tasio Loidi falangista zuen lagun min, berak bezalaxe heroien hizkera miresten zuena?, honela mintzatu zen:
|
|
Gaua zen arren, ez zen gau itxia ez gaumina, ziega hartan ere ez, hormetako baten goialdean leiho txiki bat baitzegoen, nondik sartzen baitziren
|
egunaren
azken argi hondarrak –ilunak ezinbestean–, ziegako hormetan halako efektu ia sumaezin bat egiten zutenak, karearen zuri iluna apur bat zuriagotuz; esan nahi baita aita semeak, ziegan beren denboratxoa egin zutenez gero, elkar ikusteko moduan zeudela, ikusmena argi ilun hartara egokituta; haien ikusmena, haatik, ez zen zehaztasun handikoa –muga estu haien barruan ezin bestelakoa iza... ez zen adostasunezko irri bat, Nazario Orbek nekez sinets baitzezakeen semearen hitzen logika itsuan –semeak ez zituèn eskarmentuak zituen aitak–, esker oneko irri bat baizik –zer besterik? –, baina, zegoèn egoeran zegoelako, bihotza bero eta burua ere gogobero, halaxe interpretatu zuen, beharbada, Teofilo Mariak aitaren irria, Nazariok Jainkoagan zuèn fede baldintzarik gabearen adierazpidetzat, halako eran, non, une haien garrantzia azpimarratu nahian edo –sentimenduen ur handiak hitz handien egarri betiere, gaztetan zer esanik ez–, dir dir egin zezaketèn hitzen bila abiatu baitzen; ez al zen, bada, arestian heroi bat bezala portatu?; oi, jainkozko une hura, Jainkoaren existentziaren bermea baizik ezin izan zitekeena...!; eta orduan, tragedietako heroien antzera –Teofilo Mariak Tasio Loidi falangista zuen lagun min, berak bezalaxe heroien hizkera miresten zuena–, honela mintzatu zen:
|
2011
|
|
Horrela iritsi zen Dayoub Ispahanera, autoaren abiadura azkarrenaz baliatuta
|
egunaren
azken argiekin batera. Hiriko sarreran, ordea, militarrek jarritako kontrolarekin egin zuen topo.
|
|
Eta gauero,
|
egunaren
azken argiekin batera alaba ohera joaten zenean marrubia jaten zuen aitak.
|
2013
|
|
Basoko beste espezie asko bezala, urubia k ere
|
egunaren
azken argiaren zain egoten dira bere jarduerari ekiteko.
|
2015
|
|
Atearen ondoan eskegitako neon argizko kartel itzaliak ere ez du gehiegi laguntzen. Aldous irakur daiteke bertan, oraindik zeharo iraungi ez den
|
egunaren
azken argi zipriztinei esker.
|
2017
|
|
Eta gauero,
|
egunaren
azken argien agurrekin alaba gelara joaten zenean marrubia jaten zuen aitak.
|
|
Luzea izan zen korrika saioa mendian barna. Ehize garaian lotarako erabili ohi zuten txabolara iritsi zirenerako,
|
egunaren
azken argi errainuek oinetan igarotzen zen esteroa jo zuten. Izkirak saltoka ari ziren ertzetako ibai uraza133 artean.
|
2022
|
|
Isilik, inor ez molestatzeko moduan, atarira itzuli ziren. Gustura aritu baziren ere, barnean eternitate batean egon zirela irudituta,
|
egunaren
azken argiak ikusteak harritu zituen. Oinetakoak jantzita, patioan zehar sarreraraino hurbiltzean solasak ozenagoak, eta baita alaiagoak ziren.
|