|
2000
|
|
|
Edo, gauzak, bertzerik gabe, berez joan ote ziren, eta Maddalenek azkeneko mementuan ezezkoa eman ote zion osaba Joanikoti, harreman haietarik etor lekizkiokeen kalteak onurak baino gehiago izan zitezkeela irizten ziolako, edo Jainkoak daki zeren beldur zelako, eta ahalke ote zen osaba, haren ondoren? Eta, nola ura, irakiten duenean, lehertzen den mila burbuiletan, zeinak
|
egin orduko
desegiten diren bertze mila burbuila sortzeko, hala lehertzen eta berritzen zitzaizkidan neuri galderak burmuinetan. Eta aitak, bere aldetik, ez zuen deus ere erraiten egoera haren aitzinean.
|
|
|
Eta lur sendo hura fedearen aieru eta seinale zen, federik gabe ez baitzegoen deus ere eraikitzerik. Edo, bertzela adierazirik, lur sendo hura behar zuen fedearen katedral hark azpian eta oinarrian, egin bitartean edo
|
egin orduko
desegin ez zedin eta zerurat egin baino lehenago lurrerat egin ez zezan. Zure irakaspen hartan, aldiz, lur sendoaz baino areago lur mugikorrez mintzatu zintzaizkigun.
|
|
2005
|
|
|
Tomasek ahoa zabaltzeko keinua egin zuen berriro, baina
|
egin orduko
desegin zuen, alabak bere bi eskuez mahaia kolpatzen zuela ohartu bezain laster.
|
|
2009
|
|
|
Ez zuen gehiago esan, beharrik ere ez, antza, hain zen esanguratsua Teofilo Mariak berak orduantxe egin zuèn irri ezin zabalagoa, inozotik ere zerbait zuena eta arestian egindako galderari erantzun zehatza emateko modu bat ere bazena, zalantzarako tarterik utzi gabe: moroen aurkako borrokan Santiagok kristau herriari lagundu bazion, nola ez digu lagunduko guri, aita, hain data gogoangarrian?; eta orduan, aitak ere irri egin zuen,
|
egin orduko
desegin zuena: gogoratu, seme, nora eraman ninduen petrikilo famatuaren trigeminoterapiak?
|
|
|
Gabinok irri egin zuen,
|
egin orduko
desegin bazuen ere; eta, etsipenaren mugetatik erreboltarenetatik baino hurbilago paratzen zela, esan zuen:
|
|
|
–Lagun maitea:?; handik aurrera, baina, buruan ezin lotu zituèn ideia asko zituelako, ausaz, pentsamendu bat etorri orduko beste bat zetorkiolako-edo, aurrea hartzen ziona?, ez zuen letra bat bakarra ere idatzi: luma orrira hurbiltzeko keinua egiten zuen, erabakitasun handiz egin ere, baina
|
egin orduko
desegiten zuen, erretira hura buruaren mugimendu batez edo hasperen batez erremataturik; gero, gainera, ama etorri zitzaion, afaltzeko ordua zela?. Banoa, ama!?, eta afaltzeko ordua zela?. Bai, banoa!??, azkenean amaren esanetara jarri arte; afaldu zuen, ahalegindu zen berriro ere karta idazten, baita berehala etsi ere; gero, joan zen ohera; egon zen ordu pare batez loa ezin bereganaturik, mugitu alde batera eta mugitu bestera; gelditu zen Morfeoren besoetan, esnatu zen goizeko zazpiak laurden gutxietan, jaiki zen, hasi zen idazten?; ezustean, ordea, hurbildu ez ezik, orrira ere itsatsi zitzaion luma, lehen ahaleginean itsatsi ere, halako eran, non lotutasunik gabe idatzi baitzuen:
|
|
|
Egun batean, etxeko penduluak goizeko hamarretako hotsak zekarzkion?, bezperan hasitako bi bider bi metroko tapakia egin eta, autosuntsitze sinboliko baten uretan murgildurik-edo,
|
egin orduko
desegin zuen; eta hain barregura handia sartu zitzaion jarraian, non halaxe aritu baitzen segundo luzetan: bera ere erotzen hasia ote zen, bada, amaren antzera?; hasierako barrea, gainera, hain berezkoa eta naturala zirudiena, itxuraldatzen hasi zitzaion pixkaka, barrealdiaren sekuentziari orain hasperen baten nota disonantea eta orain intziriarena sartzen eta tartekatzen zitzaizkiola, zenbat eta aurrerago, orduan eta gehiago, harik eta hasperenak eta intziriak nagusi egin ziren arte; Ada, beraz, negar batean zegoen, eta halaxe egon zen, malkoak bukatu zitzaizkion arte; gero, malkoak xukatu eta, arimaren autoerrukizko mugimendu baten menera-edo, langelako ispiluaren aurrean jarri zen; huraxe zen, beraz, bera:
|
|
|
harik eta, hilabete pare bat igarota gero, Gabinok arkatza eskuan hartu eta orri zuri baten aurrean jarri zen arte; egin zituen hamar minutu jarrera hartan, hogei minutu, ordubetea? Gabinoren keinuei erreparatzen ari zitzaièn balizko ikusle bat berehala ohartuko zen minutu haien tentsioaz, arkatzari eusten ziòn eskuak mugimendu azkarrak egiten zituen,
|
egin orduko
desegiten zituenak, lehen marra egin nahi eta ezinean balebil bezala, arkatza orrira hurbildu ahala urruntzen baitzuen?, zalantzek Gabino erdibituta zuten seinale; Gabinok, izan ere, bere joera hura zuen, alde batetik, marrazkiak, marrazkitxoak, egitera bultzatzen zuena eta bere istorioak kontatzera, berari ateratzen zitzaizkion bezala, aitarengandik bereiz; bestetik, baina, gogoan behar zuen aitaren jarrera gogorra?. Lehen egiten zenituèn marrazkiak gehiago gustatzen zitzaizkidan??, Gabino bere burua ukatzera zeramatenak; Gabino, beraz, bere buruarekin borrokan zebilen, antza; joko-eremu hartan, gainera, bi parametro adierazle zeuden, borrokaren nondik norakoen berri eman zezaketenak:
|
|
|
" Lagun maitea:"; handik aurrera, baina, buruan ezin lotu zituèn ideia asko zituelako, ausaz –pentsamendu bat etorri orduko beste bat zetorkiolako-edo, aurrea hartzen ziona–, ez zuen letra bat bakarra ere idatzi: luma orrira hurbiltzeko keinua egiten zuen, erabakitasun handiz egin ere, baina
|
egin orduko
desegiten zuen, erretira hura buruaren mugimendu batez edo hasperen batez erremataturik; gero, gainera, ama etorri zitzaion, afaltzeko ordua zela –" Banoa, ama!" – eta afaltzeko ordua zela –" Bai, banoa!" –, azkenean amaren esanetara jarri arte; afaldu zuen, ahalegindu zen berriro ere karta idazten, baita berehala etsi ere; gero, joan zen ohera; egon zen or...
|
|
|
Egun batean –etxeko penduluak goizeko hamarretako hotsak zekarzkion–, bezperan hasitako bi bider bi metroko tapakia egin eta, autosuntsitze sinboliko baten uretan murgildurik-edo,
|
egin orduko
desegin zuen; eta hain barregura handia sartu zitzaion jarraian, non halaxe aritu baitzen segundo luzetan: bera ere erotzen hasia ote zen, bada, amaren antzera?; hasierako barrea, gainera, hain berezkoa eta naturala zirudiena, itxuraldatzen hasi zitzaion pixkaka, barrealdiaren sekuentziari orain hasperen baten nota disonantea eta orain intziriarena sartzen eta tartekatzen zitzaizkiola, zenbat eta aurrerago, orduan eta gehiago, harik eta hasperenak eta intziriak nagusi egin ziren arte; Ada, beraz, negar batean zegoen, eta halaxe egon zen, malkoak bukatu zitzaizkion arte; gero, malkoak xukatu eta, arimaren autoerrukizko mugimendu baten menera-edo, langelako ispiluaren aurrean jarri zen; huraxe zen, beraz, bera:
|
|
|
Ez zuen gehiago esan, beharrik ere ez, antza, hain zen esanguratsua Teofilo Mariak berak orduantxe egin zuèn irri ezin zabalagoa, inozotik ere zerbait zuena eta arestian egindako galderari erantzun zehatza emateko modu bat ere bazena, zalantzarako tarterik utzi gabe: moroen aurkako borrokan Santiagok kristau herriari lagundu bazion, nola ez digu lagunduko guri, aita, hain data gogoangarrian?; eta orduan, aitak ere irri egin zuen,
|
egin orduko
desegin zuena: gogoratu, seme, nora eraman ninduen petrikilo famatuaren trigeminoterapiak...
|
|
|
Bazirudien, beraz, marrazkirik ezean, zibaren dantzaldiek ezabatzen zituztela Gabinoren pentsamendu eta sentimendu negatiboak, Gabinoren eta zibaren artean indentifikazio prozesu bat izango balitz bezala, zeinaren bidez Gabinok zibari pasatzen baitzizkion bere kezkak eta estualdiak, zibak, gero, dantzaldiaren jirabirek eragindako indar zentrifugoaren bidez kanporatzen zituenak, Gabinoren barrura halako lasaitasun bat ekarriz... harik eta, hilabete pare bat igarota gero, Gabinok arkatza eskuan hartu eta orri zuri baten aurrean jarri zen arte; egin zituen hamar minutu jarrera hartan, hogei minutu, ordubetea... Gabinoren keinuei erreparatzen ari zitzaièn balizko ikusle bat berehala ohartuko zen minutu haien tentsioaz –arkatzari eusten ziòn eskuak mugimendu azkarrak egiten zituen,
|
egin orduko
desegiten zituenak, lehen marra egin nahi eta ezinean balebil bezala, arkatza orrira hurbildu ahala urruntzen baitzuen–, zalantzek Gabino erdibituta zuten seinale; Gabinok, izan ere, bere joera hura zuen, alde batetik, marrazkiak –marrazkitxoak– egitera bultzatzen zuena eta bere istorioak kontatzera, berari ateratzen zitzaizkion bezala, aitarengandik bereiz; bestetik, baina, gogoan... Gabinoren betartea eta arkatzari eusten ziòn eskuaren mugimenduen maiztasuna; lehenengoari dagokionez, nabaria izan zen nola Gabinoren betartea pasatu zen, pixkaka, kemena adieraztetik –ez al zen, bada, aita gorrotatzeko gai zena bere bide propioari ekiteko gai izango? – kemen arrastorik ez adieraztera; esku mugimenduei dagokienez, berriz, gero eta urriagoak egin ziren, Gabinok arkatza alde batera utzi eta eskua orri gainean pausatu zuen arte... baita, jarraian, orria eskuan hartu eta lau zati egin ere, hirak eta suminak hartutako hiruzpalau segundoko erreakzioan.
|
|
|
Gabinok irri egin zuen,
|
egin orduko
desegin bazuen ere; eta, etsipenaren mugetatik erreboltarenetatik baino hurbilago paratzen zela, esan zuen:
|
|
2014
|
|
|
Emakume gaixoak, gero, bere buruaz bertze egiteko, indigestioak-edo jota? , eta Elisak irri ironiko bat egin zuen, baita hura
|
egin orduko
desegin ere, ezin serioago eransten zuela?: Horregatik ibili behar dugu emakumeok kontuz gizonekin, Felisa?
|
|
2019
|
|
|
hobeto sentitzen nauk? , eta irri egin zuen Txefek,
|
egin orduko
desegin zuena, orduantxe ohartu baitzen zer edabe eman zion Telmok; jarraian, bere irri hura borondatearen keinu batez garraztu eta haserrerako bidean jartzen zuela, jarraitu zuen?:
|
|
2020
|
|
|
Beste batzuei mesedeak egitearen alde saretzea, ezezagunak zaintzeko ekintza indiskriminatuak, zailtasunak dituzten pertsonak laguntzeko aktibismo anonimoa. Ekintzak
|
egin orduko
desegingo diren taldeak, manifestu sekretu komun bat, antolatzeari uko egiten dioten saretzeko modu antolatuak. Elkartasunean oinarritutako internazional anonimoa.
|