|
2010
|
|
|
ni pertsona fidagarria nintzela uste zuela. Nik ere iritzi bera
|
dut
Javier Madrazori buruz.
|
|
2022
|
|
|
Zeren iratxoak ez dira geratzen, joan edo desagertu egiten dira beti. Gustuko
|
dut
Javier, tristetik gutxi duten gizonak gustatzen baitzaizkit. Zuk, esate baterako, esaten diot gizonari haren begiak nola ixten diren begira, zuk, esate baterako, ez duzu segundo batean ere irribarrerik egin, zuk asko duzu tristetik.
|
|
|
Eta egizu kontu bizi guztian nirekin izan dudan irudi bat dela, beti berarekin bizi eta desiratu ere egin dudan etorkizun programatu bat dela. Nire bizitzako urte askotan desiratu izan
|
dut
Javierrek, ia zuhaiska bat den horrek, eta nik, arbola tinko bat naizen honek, horrela eserita bukatzea, elkarri" gustuko haut" hainbestetan esaten aspertuta, zeren herri honetan maitasunaz ikasi dudana bizitzaz ikasi dudana bera da, sentitzearen bizi luzetasuna. Baina une hartan, denbora, eta erlojuaren orratzez ari naiz, atzo, gaur eta biharren pot pourri bat zenean, gu biok Norarekin gauden irudi hark erresumina sortu zidan berriz ere, harrezkero buruan irudikatzen dudan bakoitzean sortzen didan bezala.
|
|
|
Eta Herri Handira joango naiz, zeren ordurako Javier hara joana izango da taberna irekitzera. Eta Marcoren belarra erreko dut, zeren belarrak basoa ikusteari uztea eragiten badit, beharrezkoa
|
dut
Javier ikusteari uztea ere eta hari esatea ez diezadala begiratu, ez diezadala begiratu, maitasuna itzali egiten dela, nire zoriona beste leku batean dagoela, ez dudala gerrarik hasi nahi, gerrek beti mutilatu egiten dutela eta niri haren gorputza osorik gustatzen zaidala, nik ez dudala inolako gerrarik hasi nahi, baina ito egiten naizela, amatatu, hil, baldin eta hemendik aurrerako nire bizitzak...
|
|
|
Inon den konifero garaiena naiz ni, hausten ez dena eta usain ona duena, usainen berri ez badakit ere, baina zurtoin lodi eta hala ere leuneko sekuoia bat bezalakoa imajinatzen dut nire usaina. Ba, ni arbola hori naiz, eta uste
|
dut
Javierri handi gertatu natzaiola betidanik eta baldin badakit ere pixka bat maite nauela, eta eman dizkiogula musuak elkarri, ez da ausartzen ni maitatzen, nik bera maite nahi dudan bezala maitatzen.
|
|
|
Javierren etxean zegoen zoriona ez zen gure etxean zegoena gure gurasoak aita ama bihurtu zirenean, eta horrek atsekabetu egiten zuen Javierren ama eta, semea berarekin hartuta, gure gurasoei laguntzen zien Norarekin, eta, trukean, gure amak janari dendako fruta uzten zion lanpasean. Pentsatzen
|
dut
Javierren amak eskerrak emango zituela bi jaiotzetako haur sanoa izateko suertea izan zuelako. Pena eman zion gure familiak.
|