|
2015
|
|
|
Honelako beste gauza batzuk ere esan nitzake hemen, hainbeste pertsona santu eta otoitzari emandakoekin harremana izan dudanez gero, asko dakizkit; baina neure buruaz ari naizela uste izan ez dezazuen, mihiari galga emango diot. Hau probetxu handikoa dela uste dut, kontura zaitezten zenbateraino pozten den gure Jauna, guk geure buruak ezagutzen eta geure txirotasun eta ezereza behin eta berriro begiratzen saiatzen garela, eta hartu gabekorik ez
|
dugula
ezer konturatzen garela ikustean. Beraz, ene ahizpak, honetarako eta Jaunak maila honetan duena arima bati eskaintzen dizkion gauza askotarako, adorea behar da; eta, nire iritziz, azken honetarako beste ezertarako baino gehiago, apaltasuna izanez gero.
|
|
|
hau: Jainkoa Egia gorena delako dela hori, eta apaltasuna egian ibiltzea da; egia handia da geurez ez
|
dugula
ezer onik, miseria eta ezerez izatea baizik; eta hau ulertzen ez duena, gezurrean dabil. Zenbat eta hobeki ulertu hau, Egia gorenaren gogokoagoa izango da, egian dabilelako.
|
|
|
4 Bada, hemen esango nuela esan nuenaz, hau da, otoitzean izaten diren pozen eta gozotasunen artean den aldeaz hitz eginez, pozak guk geure gogoetaz eta gure Jaunari egindako eskariez lorturikoei dei dakiekeela uste dut nik, gure izaeratik datorrenari, Jainkoak horretarako laguntza ematen badu ere, Hura gabe ezin
|
dugula
ezer egin esan zuenetik hori atera behar baita; baina bertutezko egintzatik bertatik sortzen dira eta geure lanez irabazi dugula dirudi, eta arrazoiz ematen digu poza halako gauzetan jardun izanak. Alabaina, gogoeta egiten badugu, poz berberak izango ditugu munduan gerta daitezkeen gauza askotan ere:
|
|
|
bata, Jainkoa iraintzeko beldur ikara handi handia, eta horrela, hain gaitz ikaragarriak ikusirik, etengabe eskatzen ari zitzaion ez ziezaiola utz erortzen; bigarrena, apaltasunerako ispilu bat, egiten dugun gauza onak ez duela gugan hasierarik ikusiz, gure arimak landatuak dauden zuhaitz honetan, eta gure egintzei beroa ematen dien eguzki honetan baizik. Berak dio, hau hain argi agertu zitzaiola, non, gauza onen bat egitean edota egiten ikustean, bere printzipio horretara jotzen baitzuen eta laguntza hau gabe ezin
|
dugula
ezer konturatzen baitzen; eta hemendik zetorkion, gero, Jainkoa gorestera joatea eta, gehienetan, ona zen gauzaren bat egitean bere buruaz ez gogoratzea.
|
|
|
7 Ikuste eta hizketa era hau hain da espirituzkoa, non ez baita inolako zaratarik ahalmen eta zentzumenetan, nire iritziz, deabruak zerbait ateratzeko modua egin dezakeenik. Hau noizbehinka eta unetxo batez gertatzen da; gainerakoan, uste dut nik, ahalmenak ez daudela etenda ezta zentzumenak ere kenduta, bete betean beren jardunean baizik; kontenplazioan ez da beti hau gertatzen, oso gutxitan baizik; baina gutxi hauetan, diot nik, ez dugula guk jarduerarik eta ez
|
dugula
ezer egiten. Guztiak dirudi Jaunaren egintza.
|
|
|
guk geure maitasuna ematea berarena hartzeko. Kontuan izan guztia ahal duela eta hemen ezin
|
dugula
ezer egin, Berak ahalbidean jartzen diguna izan ezik. Bada, zer da guk Zugatik egiten dugun hau, gure Jaun eta Kreatzailea?
|
|
|
9 Beste tentaldi bat ere badakar: espirituz pobreak garela uste izatea; eta esateko ohitura dugu, ez
|
dugula
ezer nahi eta ezertxok ere ez digula kezkarik sortzen. Zerbait hartzeko abagunea datorrenean, zerbait hori premiazkoa gehiago bada ere?, orduan erreka jotzen du espirituzko pobretasunak.
|