|
2000
|
|
|
Horrela, badirudi zuzena hitza zentzu etikoan erabiltzean, nahiz eta esan nahi duguna azaleko zentzuan zuzena ez izan, zerbait antzekoa dela, eta esaten dugunean" Hau pertsona ona da", nahiz eta ona hitzak ez duen esan nahi" Hau futbolari ona da" esaldiak esaten duena, antzekotasunik badela ematen du. Halaber, esaten dugunean" Gizon honen bizitza baliotsua zen", ez
|
dugu
egiten harribitxi baliotsuez mintza gintezkeen modu berean, baina badirudi analogia motaren bat badagoela. Hitz erlijiozkoak ere erabiltzen dira modu honetan berean, antza, konparazio edo alegoria gisa.
|
|
2007
|
|
|
Horrekin, alabaina, hizkuntzaren berezko dimentsio historikoa edota sozio-kulturala onartu baino ez
|
dugu
egiten, ze hizkuntzaren errealitatea egiaz hizkuntzen aniztasunean bakarrik izan daiteke egiaztatua. Eta aniztasunak, Pagliarok esan bezala, ezberdintasuna suposatzen du:
|
|
|
...eta zabal bat92 Hemen kokatzen da, hain zuzen, Lowischen" erantzukizunerako etika pedagogikoa", zeinak —pertsonen arteko komunikazio zintzoa eta jarrera adeitsua sustatuz—" hiritar aske, ireki, tolerante eta erantzuleak —bai eta gizarte aske, ireki, tolerante eta erantzulea ere— osatzen lagundu nahi duen" 93 Horrekin bukatzeko, ideia bat azpimarratu baino ez
|
dugu
egingo: baldin eta hezkuntza oro antropologikoa bada eta antropologia oro etikoa bada, orduan hezkuntzak ezinbestean du zerikusia etikarekin, alegia, nahitaez kontsideratu behar du bere jardueraren zentzua.
|
|
2011
|
|
|
Neure buruaren existentzia, nire nitasuna, nire askatasuna, nire erantzukizun morala, etab., ziurtasunik absolutuenarekin hautematen eta pentsatzen ditut, ez dago ezer ziurragorik ni neu banaizena, edo libre naizena baino. Jainkoaren existentzia ere, esango digu Kantek, ziurtasun oso osoarekin pentsatu ahal dugu, baina ezagutu ezin
|
dugu
egin. " Objektu bat pentsatzea eta objektu bat ezagutzea ez dira gauza bera" (KrV B 146; ik. B XXVI eta B 406).
|
|
2017
|
|
|
Zehatzagoak egingo ditu ohar horiek edonork egin dezakeen obserbazio honek: agertzen bagara ‘jendaurrean’ rol bat interpretatzeko edo konferentzia bat emateko, ez dugu galtzen begiratuak garen ikuspuntua eta betetzen
|
dugu
egitera etorri garen ekintza multzoa begiradaren presentzian, areago, saiatzen gara eratzen izate bat eta objektu multzo bat begirada horrentzat. Baina ez dugu zenbatzen begirada.
|
|
|
Gogoan izan behar da, lehenik, Bestea ezagutzera emateko erabili ahal izan baino lehen, osorik cogitoaren mailan burutua izan dela. Zehaztu besterik ez
|
dugu
egin Bestearen begiradari buruzko erreakzio subjektibo horien zentzua, alegia, beldurra (arriskuan egotearen sentimendua Bestearen askatasunaren aurrean), harrotasuna edota lotsa (azkenik naizena izatearen sentimendua, baina urrun, hor nonbait Bestearentzat), eta nire esklabotasunaren onarpena (nire posibilitate guztien alienazioaren sentimendua). Baina zehaztapen hori ez da inola ere ilunak eta ez hain ilunak diratekeen ezagutzen finkatze kontzeptuala.
|