|
2000
|
|
|
Barkamena amodio bizitzan ezinbesteko gakoa da, barkamena eta, jakina, egia... amaitu
|
du
denok ahoa bete hortz utzi gaituen defentsa sutsuarekin.
|
|
2001
|
|
|
hesteen lekuan, artilea; azalaren lekuan, koltxoiaren  funda zuri urdina. Makila batez astindu du amak koltxoi guztien artile zapaldua eta arratsalde osoa utzi
|
du
dena harrotzen eguzkitan. Ilun  tzean, albainorratzez birjosiko die koltxoi etxola  bana etxekoei.
|
|
2006
|
|
|
Saiatu den guztiak daki ideiak, hitzak, neurriak eta errimak ez direla ezerezetik sortzen, ez direla bakarrik etortzen; hasieran ez behintzat. Ber  tsogintzarako teknika izan bada, dudarik ez dena, baina horrek ez
|
du
dena konpontzen, are gutxiago teknika hori landu ez duenari. Horrenbestez, bide horretan barna saiatuz gero, bertsoa osatzen alegia, terapiak lagundu baino gehiago arazoak ekarriko dizkigu, eta autoestimua eta aldartea indartzeko baino gehiago, osotara makaltzeko arriskua sortu dezake.
|
|
2007
|
|
|
Erratekorik ez, Aloadin, ene jaun eta jabea, Zardandaneko errege krudela Kogatraz zoratua dagoela. Horretarako haren haremeko emazte guzien artean hura du maiteena, hura
|
du
denetan gutiziatzen. Hura baita ere ezti bezain errebeldea dena, ezin hezizko animalia eder eta basa.
|
|
2008
|
|
|
Ustelkeria kasuaren buztankadak Gipuzkoako Aldundiaren Ogasunean. Berdin jarraitzen
|
du
denak, gutxi gorabehera.
|
|
|
–Bai, faxista bat. Bi liburutatik kopiatzen omen
|
du
dena, gainera.
|
|
|
Sartu eta atea giltzatzen du berriro. Jiratzen denean, begiek kliska egiten diote, dena arro  tza balitzaio bezalako keinada sinesgaitz batez begiratzen
|
du
dena.
|
|
|
Gerrak erakusten
|
du
dena den bezala. Bakeak erakusten du ez dena ez den bezala.
|
|
2009
|
|
|
Aitarekin Wardesi buruz hitz egin? " Engainatu egingo nau, esan zion bere buruari?, iruzur egingo dit, nik jakitea nahi duena baino ez dit kontatuko, eta lehen bezala jarraituko
|
du
denak". Eta amak?
|
|
|
Uso baino ez zinena, orain harlauza pisutsu dirudizu; usoa harlauza bihurturik, gure arteko maitasunari gertatu zitzaion bezala, Sara; baina elurrak garbituko
|
du
dena, gure maitasunak zerua zeharkatuko du, oraindik garaiz gabiltza, egin ezazu irribarre, bai, horrela, ia indarrik gabe nago, baina ez zaigu askorik falta, giroak itxura txarra dauka, trumoiak jo du, babesleku bat bilatu behar dugu, edo geuk prestatu, hortxe dago Petrechemara doan bidea, laster hasiko gara jaisten Linzarantz, eskuinaldera, segi irribarrez, emadazu adore, Sara, ikusten, orain e... Uso baino ez zinena, orain harlauza pisutsu dirudizu; usoa harlauza bihurturik, gure arteko maitasunari gertatu zitzaion bezala, Sara; baina elurrak garbituko du dena, gure maitasunak zerua zeharkatuko du, oraindik garaiz gabiltza, egin ezazu irribarre, bai, horrela, ia indarrik gabe nago, baina ez zaigu askorik falta, giroak itxura txarra dauka, trumoiak jo du, babesleku bat bilatu behar dugu, edo geuk prestatu, hortxe dago Petrechemara doan bidea, laster hasiko gara jaisten Linzarantz, eskuinaldera, segi irribarrez, emadazu adore, Sara, ikusten, orain ez duzu hainbeste pisatzen, hankak akiturik dardarka badauzkat ere, ez naiz eroriko, jada ez zara harlauza, laster izango zara berriro uso, eta biok hegan iritsiko gara Linzaraino eta bi egun segidan lo egingo dugu, logela txikia utziko digute biontzat bakarrik, jende gutxi egongo da, zerbait beroa hartuko dugu, eta lo eta lo, zuk nahi erara egingo dugu txortan, baldintzarik gabe, eta gero beste bizitza bati ekingo diogu, zentroa eta etxebizitza saldu, beste herrialde batera joan, gustatzen Italia?, jatetxe bat zabalduko dugu edo zerbitzari gisa lan egin, zuk nahi duzuna, gure eginbeharra amaitua da, ados, Sara, Hiru Erregeen proiektua alde batera utziko dut, pikutara arraza berriaren igarpena, ados, Sara, ez eldarnio gehiagorik, familia normal bat osatuko dugu, ez itzali irribarre hori, horrela, horrela, zuk nahi adina ume izango ditugu, bakarra, aski dugu bakarra, mundu hau latza baita, ados, Sara, bakarra ekarriko dugu, neska edo mutila, berdin dio, eta Felix deituko diogu, edo Lidia, ez dut txorakeria gehiagorik egingo, Sara, agintzen dizut, ez dizut gehiago eskurik erantsiko, inoiz ez, besoa moztu nahiago, zuk nahi bezala joko dugu larrua, gauzak diren bezala adieraziko ditut, larrua jo, izorratu, ostiaputa eta halakoak botako ditut, zure gurasoak bisitatzera joango gara eta oilasko zati bat ere jango dut, eta baso bat ardo edan, haiekin esker oneko agertzeko eta zoriontsu sentiarazteko, zure nebarekin aurrez aurre eztabaidatuko dut eta teoria iraultzaile usteko horiek eraitsiko dizkiot, ozen hitz egingo dugu, builaka, zer ostia, berari gustatzen zaion bezala, eta kopa bat ordaintzen utziko diot adiskidetzeko, baina gure diferentziak berdindu gabe noski; zure lehengo lagunak gonbidatuko ditugu, eta esango diegu etor daitezkeela Italiara edo bizitzen jartzen garen lekura, nahi dutenean, zure gurasoak ere etorriko dira, eta bidaia ahaztezin bat oparituko diegu, Florentzia, Erroma, Venezia, Bergamo... zuk nahi dituzun lekuetan barrena, ez naiz zutaz jeloskor jarriko berriz, Sara, nire emazte leiala, eta egunen batean norbaitek limurtzen bazaitu, ulertuko dut, urte hauetan guztietan ito egin baitzaitut, ezereztu, eskubidea duzu maitale bat hartzeko, edota nahi dituzun guztiak, ez galdu irribarre hori, horrela, horrela, dena ongi aterako da, hankek ez diote eusten zure gorputzari, baina hemen nago ni, ikusiko duzu, berriro eskalatzera igoko gara eta mendiz mendi ibilaldiak egingo ditugu, Apeninoak eta Dolomitak zeharkatu, Suitza eta Austria bisitatu, gure seme Felixi edo gure alaba Lidiari eskalatzen erakutsiko diogu txikitandik, ausarta izango da, karrera bat ikasiko du edo gustuko duen lanean arituko da, familia bat osatuko du edo bakarrik biziko da, berak nahi bezala, utikan arraza berria, Sara, arraza berria giza arraza bera da, etengabe berrituz doana, Kali Yuga, Satya Yuga, arketipo sinboliko zaharrak dira, ez ditut gehiago mekanikoki erabiliko gure bizitzan, itzuli nigana, Sara, munduko emakumerik onena, bakarra niretzat, arrazoi duzu, amak abandonatutako ume koxkor bat naiz, beldurrez betea, eta mitologia fantastiko bat eraiki dut zulo hori estaltzeko, arimako zauritik odolik isur ez dakidan, zulo huts hori zuk betetzea nahi izan dut, hori ez da maitasuna, badakit Sara, ulertu dut, ulertu dut, hori zu mirabetzat hartzea da, ulertu dut, berriro hutsetik hasiko dugu harremana, heldutasunez, zuk hasieratik jokatu duzun bezala, neuk bidali nuen dena pikutara, orain neu izango naiz zure atzetik ibiliko dena, bizkor ikasiko dut, fida zaitez nitaz, ez galdu irribarre hori, nik salbatuko zaitut eta gero zuk gidatuko nauzu, nora eraman zaitut, nora, eskerrak garaiz ohartu zaren, bestela erotu egingo nintzen, Iñigo bezala amaituko nuen, hura bai pertsona ona, idealez betea, baina eromenik handienari atxikia; ni haren bide beretik nindoan, baina garaiz konturatu naiz, zuri esker, auto txiki bat erosiko dugu, gainerakoek bezala, hipermerkatuetara joango gara erosketak egitera, pizzak jango ditugu, ez dut berriro jalvarik prestatuko hainbat urtean, haren zaporea ahaztu arte, gauero gauero jalva, aitak erakutsia zidalako, titietaraino zeunden jalvaz, ikusten?, hasi naiz zure lagunak eta neba bezala mintzatzen, gauzak gordin adierazten, mahai gainera potroak atera behar direnean ateratzen.
|
|
|
Uso baino ez zinena, orain harlauza pisutsu dirudizu; usoa harlauza bihurturik, gure arteko maitasunari gertatu zitzaion bezala, Sara; baina elurrak garbituko du dena, gure maitasunak zerua zeharkatuko du, oraindik garaiz gabiltza, egin ezazu irribarre, bai, horrela, ia indarrik gabe nago, baina ez zaigu askorik falta, giroak itxura txarra dauka, trumoiak jo du, babesleku bat bilatu behar dugu, edo geuk prestatu, hortxe dago Petrechemara doan bidea, laster hasiko gara jaisten Linzarantz, eskuinaldera, segi irribarrez, emadazu adore, Sara, ikusten, orain ez duzu hainbeste pisatzen, hankak akiturik dardarka badauzkat ere, ez naiz eroriko, jada ez zara harlauza, laster izango zara berriro uso, eta biok hegan iritsiko gara Linzaraino eta bi egun segidan lo egingo dugu, logela txikia utziko digute biontzat bakarrik, jende gutxi egongo da, zerbait beroa hartuko dugu, eta lo eta lo, zuk nahi erara egingo dugu txortan, baldintzarik gabe, eta gero beste bizitza bati ekingo diogu, zentroa eta etxebizitza saldu, beste herrialde batera joan, gustatzen Italia?, jatetxe bat zabalduko dugu edo zerbitzari gisa lan egin, zuk nahi duzuna, gure eginbeharra amaitua da, ados, Sara, Hiru Erregeen proiektua alde batera utziko dut, pikutara arraza berriaren igarpena, ados, Sara, ez eldarnio gehiagorik, familia normal bat osatuko dugu, ez itzali irribarre hori, horrela, horrela, zuk nahi adina ume izango ditugu, bakarra, aski dugu bakarra, mundu hau latza baita, ados, Sara, bakarra ekarriko dugu, neska edo mutila, berdin dio, eta Felix deituko diogu, edo Lidia, ez dut txorakeria gehiagorik egingo, Sara, agintzen dizut, ez dizut gehiago eskurik erantsiko, inoiz ez, besoa moztu nahiago, zuk nahi bezala joko dugu larrua, gauzak diren bezala adieraziko ditut, larrua jo, izorratu, ostiaputa eta halakoak botako ditut, zure gurasoak bisitatzera joango gara eta oilasko zati bat ere jango dut, eta baso bat ardo edan, haiekin esker oneko agertzeko eta zoriontsu sentiarazteko, zure nebarekin aurrez aurre eztabaidatuko dut eta teoria iraultzaile usteko horiek eraitsiko dizkiot, ozen hitz egingo dugu, builaka, zer ostia, berari gustatzen zaion bezala, eta kopa bat ordaintzen utziko diot adiskidetzeko, baina gure diferentziak berdindu gabe noski; zure lehengo lagunak gonbidatuko ditugu, eta esango diegu etor daitezkeela Italiara edo bizitzen jartzen garen lekura, nahi dutenean, zure gurasoak ere etorriko dira, eta bidaia ahaztezin bat oparituko diegu, Florentzia, Erroma, Venezia, Bergamo... zuk nahi dituzun lekuetan barrena, ez naiz zutaz jeloskor jarriko berriz, Sara, nire emazte leiala, eta egunen batean norbaitek limurtzen bazaitu, ulertuko dut, urte hauetan guztietan ito egin baitzaitut, ezereztu, eskubidea duzu maitale bat hartzeko, edota nahi dituzun guztiak, ez galdu irribarre hori, horrela, horrela, dena ongi aterako da, hankek ez diote eusten zure gorputzari, baina hemen nago ni, ikusiko duzu, berriro eskalatzera igoko gara eta mendiz mendi ibilaldiak egingo ditugu, Apeninoak eta Dolomitak zeharkatu, Suitza eta Austria bisitatu, gure seme Felixi edo gure alaba Lidiari eskalatzen erakutsiko diogu txikitandik, ausarta izango da, karrera bat ikasiko du edo gustuko duen lanean arituko da, familia bat osatuko du edo bakarrik biziko da, berak nahi bezala, utikan arraza berria, Sara, arraza berria giza arraza bera da, etengabe berrituz doana, Kali Yuga, Satya Yuga, arketipo sinboliko zaharrak dira, ez ditut gehiago mekanikoki erabiliko gure bizitzan, itzuli nigana, Sara, munduko emakumerik onena, bakarra niretzat, arrazoi duzu, amak abandonatutako ume koxkor bat naiz, beldurrez betea, eta mitologia fantastiko bat eraiki dut zulo hori estaltzeko, arimako zauritik odolik isur ez dakidan, zulo huts hori zuk betetzea nahi izan dut, hori ez da maitasuna, badakit Sara, ulertu dut, ulertu dut, hori zu mirabetzat hartzea Uso baino ez zinena, orain harlauza pisutsu dirudizu; usoa harlauza bihurturik, gure arteko maitasunari gertatu zitzaion bezala, Sara; baina elurrak garbituko
|
du
dena, gure maitasunak zerua zeharkatuko du, oraindik garaiz gabiltza, egin ezazu irribarre, bai, horrela, ia indarrik gabe nago, baina ez zaigu askorik falta, giroak itxura txarra dauka, trumoiak jo du, babesleku bat bilatu behar dugu, edo geuk prestatu, hortxe dago Petrechemara doan bidea, laster hasiko gara jaisten Linzarantz, eskuinaldera, segi irribarrez, emadazu adore, Sara, ikusten, orain e... Sara, eutsi pixka bat gehiago, eutsi, segi irribarrez, elur malutek zure begi ninietan bizitza berri bat argitzen dute, ilun argiekin, garbitasun osorik ez dago, ulertzen dut, ulertzen dut, ikusiko duzu nola aldatuko den guztia, jarri aurpegitxo hori nire lepoaren kontra, hotz zaude, berotu nire lepoan, kilimak egiten dizkidazu sudurraz, ezpainez, segi musu ematen, nolatan ez ote naiz lehenago jabetu zenbat maite nauzun, ergel hutsa izan naiz, ia dena hondatu nuen, eskerrak garaiz konturarazi nauzun, Sara, emadazu beste aukera bat, egin irribarre, zeinen zoriontsu naizen, ostiaputa.
|
|
2011
|
|
|
Unibertsoa eta mundua beheragoko mailako beste izaki batek sortu zituen: demiurgoak; berak kontrolatzen
|
du
dena bere morroien laguntzaz: arkonteak.
|
|
|
Gaztea berriz loak unatu
|
du
dena.
|
|
2012
|
|
|
Eta alde egiten
|
du
denen barre algaren artean.
|
|
2018
|
|
|
Etxetik agertzeko eskatu dio, aitak gogo handia duela bera ikusteko. Amak besteengatik egiten
|
du
dena. Bere nortasuna bide ertzen batean utzi zuen noizbait.
|
|
|
Mutilaren jarrera kritikoak harritu eta erakarri egiten duela boladako festez eta sexu esperientziez hitz egiten dutenean eta. Helenek adi adi entzuten
|
du
dena. Xehetasunak azaltzen ez da asko luzatzen Lorea, noski, baina Helenek ez du azalpen askoren beharrik Lorearen egoera ulertzeko.
|
|
2019
|
|
|
Victorri erakutsi dizkio eskuan daramatzan gemak eta dirua, altxor koxkor bat. Victorren poltsara sartu
|
du
dena.
|
|
|
Baina ez da hor amaitzen kontua: Bi galbahe eta sare horiek pasatu eta gero, lur-azalak ez
|
du
dena oso osorik jasotzen artean ere. Non jotzen duten eguzki izpiok, batzuek errebotez?, kanpora doaz berriro islatuta.
|
|
|
Mortuko zerua beti dago oskarbi garden. Eguzkiak errukirik gabe erretzen
|
du
dena. Zoruko harea eta harkaitzak 60 edo 70 graduz erretzen egon daitezke egunez.
|
|
2020
|
|
|
Batzuetan Marianne zaharrago irudikatzea gustatzen zaio, haurrekin. Imajinatzen
|
du
denak hemen Italian daudela eta Marianne entsalada bat edo zerbait prestatzen ari dela eta kexa adierazten diola senarraz, zeina zaharragoa baita, seguru asko intelektual bat, eta Marianneri gatzgabea iruditzen zaio. Zergatik ez ote nintzen zurekin ezkondu?, esango lioke Mariannek.
|
|
|
Gizon ona da alkatea, mundu guztia kontentu utzi nahi duen eta denei bai esaten dien horretan, behar tenorean deus egiten ez duten horietakoa bada ere. Baina bekaizti gogorra ere bada jendea, eta sekula ere ez
|
du
denen gustura euri egiten. Eta batekin ez bada, beste batekin tematuko zaizu nornahi.
|
|
|
–Atzo arratsaldez eta gaur goizez inguruetako abokatu denak bisitatu ditugu, eta ematen
|
du
denak ados jarri direla, bat esanda berak ere ez omen dauka astirik zure auziarekin arduratzeko. Maria Ubillosek, arrapaladan.
|
|
|
Buruz buruko jokaldietan zirrikituak ixten zizkizun eta bere erreflexuak ezin hobeak ziren. Inork ez
|
du
dena gelditzen, baina Iribar aparta zen. Atepean patxada harrigarria zuen.
|
|
2021
|
|
|
Noizik behin, berak egiten ditu enkarguak, azkar bai azkar nola egin erakusteko: postu bakarrean erosten
|
du
dena, zalantza izpirik izan gabe; eta saskia etxera garraia dezaten ere lortzen du. Ez du apiorik erosten, ezin eramanezkoa baitzaio.
|
|
|
Ahaztu hori, hau ikusi behar duzu, esan zuen berriz?. Honek azpikoz gora jartzen
|
du
dena, bikiekin hitz egin behar da, biekin. Hogei urte daramatzate guri egia ezkutatzen.
|
|
|
Han, ipar mendebalde ardatzean jartzen ditu, eskuak jarrera berezi horrexetan dituztela, rigor mortis a baino lehen. Oso pertsona bizkorra da, zehaztasun handiz egiten
|
du
dena. Inondik ere, denbora asko darama entseguak egiten edo urratsak planifikatzen, aldez aurretik izango zen Katedral Zaharrean, edo Sokaren Etxean.
|
|
|
Nik ere nekea hezurretaraino sartua daukat. â³ Batzuetan gogoa ematen
|
du
denari amen amen esan eta progre ezkertiarren ofizialismo akritiko hortan etzateko... lasai... lasai antzean. ⣠Neu ere holaxe egoten naiz.
|
|
|
â³ Ba nik eztinat boterearen zama sekula tamaina hontan sentitu. Gizon... pertsona... baina jeneralean gizon batek egun batean erabakitzen
|
du
denok etxe zulora, eta etxe zulora denok. Hori bai:
|
|
2022
|
|
|
Beti izan da berekoia, bere onura beste kezkarik gabea eta horretarako edozer baliatzeko gai. Beti izan
|
du
dena. Eta beti dena izan duenari ezin zaio ezer kendu.
|
|
|
Amonak saldu egin
|
du
dena.
|
|
|
Ez ogirik, ez esnerik, ez gaztarik. Amonak sotoan gorde
|
du
dena. Guk atea zabal genezake, baina erabakitzen dugu ezer ez ukitzea.
|
|
|
Niretzat, behintzat, hala da: zahartzaroaren atariak ez
|
du
dena dekadentzia eta lelotze; jendeak pen  tsatuko du nahi duena, baina burua ondo dagoen bitartean sasoi ezin hobea da genekien pixkaren gainean puska bat arriskatzeko. Osasun doiaren laguntzarekin âneke fisikoak hurbil du mentalaâ, sasoirik sasoitsuena da vivere cauto eta scrivere pericoloso praktikatzeko.
|
|
|
Arrotz sentitzen da etxean, arrotz kalean, arrotz bere herriko giro endogamikoan, arrotz munduan. Arrotz sentitzen da, askotan deseroso, behin baino gehiagotan sentitu
|
du
dena atzean utzi eta beste toki batera alde egiteko amorrazioa. Baina badaki arrotz eta deseroso eta amorratuta sentitzearena ez direla baldintza txarrak idazle batentzat, idazkuntzari arrotz deserriratu baten begiradarekin, hotsarekin, sentimenduarekin ekiteko, beti ere arrotz sentitzearen muinetara iristeko minez eta beharrez.
|
|
|
(Bilbon dauka kale izen bat: horixe
|
du
dena.)
|