2003
|
|
2, 3 Jakina denez, erlijioaren espirituak, batetik, gizakiak Jainkoarengana hurbiltzen ditu, irakasten dituen egien bitartez, eta, bestetik, nork bere burua maitatzearen galbidetik aldentzen ditu, lehenengo bi legeak betetzeko batu daitezen; ondorenez, erlijioaren muinak gizaki espirituaren eta bihotzaren barnealdea du gogoan, eta horren agindu onak erabili lirateke gizartearen kanpo ordenaren abiaburu gisa. Hala ere, espiritua ez da nagusi gizaki guztiengan, eta, haatik, gizaki askok kanpo ordena horri kalte egiteko joera dute; horregatik, politikaren espirituak gizaki guztien arteko baretasun publikoari eutsi behar dio, eta ordena hori iraunarazi behar
|
du
bakoitzaren barnean sartu gabe, beharrezkoa izanez gero indarra eta zigorrak ere erabilita. Erlijio eta politikaren bi erabilera horiek direla eta, Jainkoak esparru horien botereak ezarri ditu, eta beraren agintea eman die, euren espiritu eta helburuetarako.
|
2008
|
|
Higidura, orduan, bi autokontzientzien higidura bikoitza besterik ez da. Bakoitzak ikusten du besteak egiten duela norberak egiten duen hori bera; besteari eskatzen dion hori bera egiten
|
du
bakoitzak, eta egiten duena egiten du soilik besteak hori bera egiten duen heinean; egite aldebakarra alferrikakoa izango litzateke, gertatu lukeena bien artean baino ezin delako sorrarazi.
|
2009
|
|
" Lana banatzen hasten den momentutik, bakoitzak badu ezarri egiten zaion eta utzi ezin duen jarduera esparru propioa: ehiztari, arrantzale edo kritikari da, eta horrela jarraitu du ez baditu bere bizitzeko bitartekoak galdu nahi; baina gizarte komunistan, aldiz, ez
|
du
bakoitzak bere jarduera esparru esklusiboa, bere desioaren arabera ekin baitiezaioke edozein lan motari, gizarteak produkzio orokorra arautzen baitu eta egingarria bihurtzen da horrela niretzat gaur honako hau, bihar beste hura, goizean ehizara joatea, bazkalostean arrantzan ibiltzea eta ilunabarrean ganadua biltzea, afal ostean kritikan aritzeko, justu gogoaren arabera, inoiz ehiztari, arrantzal... Komunitate aske bat, ezeren aurretik, norbanakoen" asoziazio askea" da!
|
2017
|
|
Ordea, erreflexioaren kasuan besterik da, zeren ‘islatu islatzaile’ erreflexua ‘islatu islatzaile’ erreflexibo batentzat existitzen baita. Horrela, bai erreflexuak bai erreflexiboak burujabetasunerantz jotzen
|
du
bakoitzak, eta bereizten dituen ezer horrek askozaz sakonago zatitzen ditu biak bere baitarakoak izateko duen ezerezak islatua eta islatzailea bereizten dituena baino. Alabaina, ezin dute ez erreflexiboak ez erreflexuak ezerez bereizle hori sortu, bestela erreflexioa bere baitarako autonomo bat izango litzateke erreflexuari zuzendua, eta horrek eskatuko luke onartzea kanpoko ezeztapen bat barneko ezeztapen baten aurreko baldintzatzat.
|