2001
|
|
Bueno, Tasio, galdetu
|
dio
Mirenek bere orpoen gainean poliki kulunkatuz, eta nobela horren zatiren bat irakurtzerik ba al dago. Irribarre egin dio.
|
2011
|
|
–Hemendik irtetean etxera ez itzultzea?
|
dio
Mirenek kristalean behera irristatzen diren ur anpuluei begira?, hori izan daiteke egunen zirkulutik irtenbidea. Etxera ezik, beste karrika batzuetara abiatzea izan daiteke gauaren aldera joateko bidea.
|
|
–Ez, gaur ez?
|
dio
Mirenek, zergatia azaldu gabe.
|
|
Laurak koaderno gorria eman behar
|
dio
Mireni, eta setiatze, inguratze, hurbiltze eta emate prozesu baten amaieran helburua erdietsiko du. Zeru horiek bezala, eleberri hau ere pixkanaka kulminazio batera iristen den ibilbide gisa dago egituratuta:
|
2014
|
|
Arnasa hartu eta, maldarik pikoena igotzeko esfortzuarekin, begietara begiratu
|
dio
Mirenek. Bitartean, tabernaria zain.
|
|
–Ez, ez naiz joango... Badakizu ezetz, esan
|
dio
Mirenek etsipenez.
|
|
Nazka eman
|
dio
Mireni, eta koilaratxoa alfonbra gaineko poto batean sartu du. Beste koilaratxo bat behar du, baina ez du indarrik berriz ere sukaldera joateko.
|
2015
|
|
Gustukoak ditu trenak, beren martxa lasai baina seguru horrekin, erabiltzaileen eta enplegatuen arteko harreman gizabidezko horrekin, bidaiaren eskala humanoago horrekin, nolabait esanda. Hala ere, bere buruari galdetzen
|
dio
Mirenek, egiazko trena baino gehiago, ez ote den buruan daukan trenaren irudi jakin bat gogoko duena: XIX. mendeko bidaiena, helburuari bezainbateko garrantzia ibilbideari ematen omen ziona, jende interesgarria ezagutzeko aukera ere eskaintzen zizuna, Tran siberianoa, Orient Express...
|
|
Zahar bat ematen duzu, neska, esan
|
dio
Mirenek bere buruari, bere azken gogoeten kutsu zaharminduaz ohartuta. Zergatik ez dut ba nik ere piercing bat egingo, edo tatuaje bat sikiera.
|
|
Altxatzen eta bere trasteak jasotzen lagundu
|
dio
Mirenek, aldi berean pentsatuz nola, gazte denboran Lourdesera baino urrutiago joan ez ziren ama hauek, kilometroak eta kilometroak egiten ari diren, asteroko erromesaldian. Lourdesera, hona... beti peregrinazioan, bururatu zaio irri gaixto batekin.
|
|
–Goazen etxera, aita. Ez zaitez hoztu behintzat, esan
|
dio
Mirenek apalki.
|
2018
|
|
Alderik nabarmenena, ordea, hauxe: nahiz eta zakil erretratuak jasotzen dituzte emakumeek zakil bidaltzaileak aurrez ez ezagutu, nahiz eta zakil erretratuak jasotzen dituzten emakumeek zakil bidaltzaileak estimutan ez eduki, nahiz eta ez zuten ikusi nahi haren zakilik, ez zioten eskatu erakusteko haren zakilik, nahiz eta hori guztia, hala ere,
|
dio
Mirenen Lankide Feministak, argazkia jaso izanaren ardura apurra sentitzen dugu beti zakil erretratuak jasotzen ditugun mundu zabaleko emakumeok, kosta egiten zaigu zakil bidaltzailearen berri ematea, argazkia bera konpartitzea gure facebookeko horma publikoan zakil bidaltzailearen izen abizen eta guzti, nahiz eta osterantzean edozein txikikeria gogotik zabaldu, kosta egiten zaigu irrigarri uztea...
|
2023
|
|
Haatik, onuradunaren bankuko kontuko zenbakiko lehen hizkiek jarri dute bero bero. Berehala deitu
|
dio
Mireni.
|
|
–Agencia Jeppener izeneko enpresa batena da banku kontu zenbaki hori –argitu
|
dio
Mirenek, agurtu eta telefonoa moztu aurretik.
|