|
2002
|
|
|
Hortaz, argi dago Dumontek uste zuela Benthamen testuak hobetzen ari zela, horien idazkeraren egitura sinplifikatuz; irakurleak erabaki du hori egia denentz eskuartean dugun testuaren kasuan. Ziurra
|
dena
zera da: Dumonten Panoptique ak Benthamen jatorrizko Idatzi Panoptikoen laburpen argi, zehatz eta oso irakurterraza eskaintzen dio irakurle ez espezialistari.
|
|
2017
|
|
|
Agertzen zaidana, orduan, eta berarekin tronpa naitekeena, ez da ez Bestea eta ezta Bestearen nirekiko lotura erreala eta konkretua ere, baizik eta hori bat gizon objektu bat adieraz dezakeena edo ez. Probablea baino ez
|
dena
zera da, Bestearen distantzia eta hurbiltasun erreala, alegia, ez dira zalantzagarriak ez bere objektutasuna ezta bera nik zabaltzen dudan munduaren parte izatea ere, zeren nire agertze hutsarekin egiten baitut Bestea ere agertzea. Kontua da objektibotasun hori munduan eratzen dela ‘Bestea hor nonbait munduan’ bezala.
|
|
|
Gure bilaketan lagunduko digun gogoeta bat eta aurreko oharretatik ondorioztatzen
|
dena
zera da, Bestearentzako izatea ez dagokio bere baitarakoaren egitura ontologikoari. Izan ere, ezin dugu pentsatu deriba dezakegunik printzipio baten ondorio gisa Bestearentzako izatea bere baitarako izatetik; ezta alderantziz ere, bere baitarako izatea Bestearentzako izatetik.
|
|
|
Bestea makina batekin konpara daiteke, hain zuzen, makinari jada suposatzen zaiolako, gizakiaren tresna den heinean, transzendentzia transzenditu baten tankera, irundegi bateko ehungailuak eurek sortzen dituzten oihalen baitan ulertzen diren bezala. Konduktismoaren ikuspegia alderantzikatu egin behar da, eta aldaketa horrek, gainera, bere horretan utziko du Bestearen objektibotasuna, zeren lehen lehenik objektiboa
|
dena
zera baita dei dakioke esanahi, psikologo frantsesek eta ingelesek bezala; intentzio, fenomenologoek bezala; transzendentzia, Heideggerrek bezala; edo forma, gestaltistek bezala, Bestea munduaren antolamendu oso batek bakarrik defini dezakeela eta bera dela antolamendu horren giltza. Hortaz, Bestea definitzeko, mundutik itzultzen banaiz beragana, ez da munduak Bestea ulertaraz diezadakeelako, baizik eta Beste objektua nire munduaren erreferentzia gune autonomo eta mundu arteko bat delako.
|
|
|
Sartrerentzat ziurra dena da ni begiratua naizela, eta begiratzailea munduko presentzia bat den edo ez hori probablea besterik ez da. Beraz, Bestea ez da zalantzazkoa, tronpakorra eta zalantzazkoa
|
dena
zera da, Bestearen hor egotea, bere faktikotasuna.
|