|
2000
|
|
|
Izadiaren egintzak, sortzearen misterioaz, urraezinak dira; ezinezkoa litzaiguke beroriek ezkutatzen dizkigun oihal estalkia jasotzea; ezkontza publiko eta erazkorik gabe, seme alabatza kontu guztiak ezerezean geratuko lirateke; amatasuna, beti agerikoa; aitatasuna, aldiz, inoiz ere ez. Ba al dago ezkontzarik, behar
|
den
modukoa, legeak berretsia eta gizarteak aitortua. Aita finkoa da:
|
|
2001
|
|
|
Gure ezaguera objektiboa dela esateak zera baiesten du: objektua hor dagoela egon,
|
den
modukoa, nahiz eta guk ezin bere ezagutza osoa eta betea lortu. Zenbat eta ezagutza sakonagoa lortu, objektua osoago eta beteago bereganatzen dugula.
|
|
2012
|
|
|
Izan ere, kanpotik filosofia baztertzen edo ezeztatzen saiatzen diren horien zein barnetik eta behin behineko parte hartze mugatu baten mesedetan filosofiak kritikarako duen gaitasuna murrizten ahalegintzen diren horien aurka, Badiouk epe luzerako filosofiaren parte hartze indartsu bat aldarrikatzen du, kopla edo berriketa gutxirekin eta amorerik eman gabe. Filosofiak" etete printzipio bat proposatu" behar du, ekintzen bilakaera arruntaren mozketa; agertzen
|
den
moduko munduarekiko menpekotasun egoerari gainjarri behar zaio, horrela, beti ezaugarritu izan duen mendeetako bere leku kritikoan ezar daitekeelarik.
|
|
2017
|
|
|
Mugatzailearen aldetik, bada, muga hartzen da naukan eta inguratzen nauen edukitzat, ni jokoz kanpo uzten nauen eta osotasun gisa salbuesten nauen hutsezko zakutzat. Mugatuaren aldetik, berriz, muga ipseitatearen fenomenoarentzat da limite matematikoa segidarentzat
|
den
modukoa, bereganantz doa inoiz atzeman ezinik: izateko dudan izate guztia bere limiteari zaio kurba asintota zuzen bati zaiona bezalakoa.
|
|
|
Baina, kasu horretan, izatearen atzemateak kale egiten du atzemana ez delako atzemailea. Beraz, osotasunak, bera ez dena den eta bera dena ez
|
den
modukoa delarik, beragandik desitsasteko errotikako ahaleginaz, alde guztietara ekoizten du bere izatea haragoko izate bat balitz bezala. Bere baitakoa izatearen dirdira osotasun pitzatu batentzat, beti harago, beti distantzian, inoiz ez bere baitan, baina beti izateari atxikia osotasun horren eztanda etengabeaz, horrelakoxea litzateke Besteen izatea eta nire izatea Beste gisa.
|
|
|
Bereziki, nire begiradak edo jende horrekiko lotura distantziarik gabeak bere transzendentzia galtzen du, nire begirada begirada begiratua denez gero. Ikusten dudan jendea, noski, objektutan finkatzen dut; beraientzat ni naiz Bestea niretzat
|
den
modukoa; beraiei begiratuz, nire ahalmena neurtzen dut. Baina Besteak begiratzen badie eta badit, nire begiradak indarra galtzen du, luke bihurtu jende hori Bestearentzako objektu, jadanik bere begiradaren objektu baitira.
|