|
2000
|
|
|
Luis Mari Mujikak honako iritzia du errepikapen hauei dagokienez: " Orri batzuetan idazkeraren joera errepikakor eta gogoetatsuak asperrera jotzen du, baina makur hori oso errealista edo akzioz oso betea ez den edozein narraziori gerta dakioke." (Egan 50) Haatik, errepikapen hauek, askotan jazo dena irudikatzen laguntzen digute, eta errepikatzen
|
den
egoera hori ez du beti efektu bera sortarazten: izan ere, testuaren leku ezberdinetan egoteak sentsazio ezberdinak dakartza, batetik bestera dugun informazioa aldatuz baitoa:
|
|
|
Besteetan, pertsonaiek errealitatea, interpretapen eta bizipen distortsionatu batetik, desarroilatzen dute, eldarnioan murgildurik daude, giro etsai honek pertsonaiei oso baliabide urriak horni diezazkieke, beraz, kanpotik datorrena traumatikoa izan ohi da, edota pertsonaiak berak badu bere baitan zerbait traumatikoa dena. Beraiek harrapaturik daude, maiz planteatzen
|
den
egoera edo errealitatea itogarria gertatzen da, eta pertsonaiak emango duen irteera ez da bere kondena baino izango. (Egan 49)
|
|
2001
|
|
|
Nobela honi dagokionez, idazleak interpretaziorako uzten dituen arrastoak euskal irakurleari semantikoki indartsuegiak gertatu zaizkio. Teknikaren alderditik narratzaileak egindako saio objektiboa, pertsonaiaren beraren ezaugarriek eta azaltzen
|
den
egoera sozialaren pisuak ezabatu egin dute. Horregatik, ihesa ETAko militante batena izateak eta nobelan komentarioen bidez suma daitekeen garaiko giro politikoak euskal irakurle askorentzat" nobela nazionala" bilakatzea eragin zuen.
|
|
|
(44.or): " Teoriaz, irabazi nahi
|
den
egoera horrekin [gustuko egoera] ados datorren historia bat berbizitzeak edo imajinatzeak aski izan luke. Ondo esan dut, teoriaz.
|
|
|
Polisindetona ulergarria da pilaketa egin behar
|
den
egoera guztietan agertu behar duelako, ezagutzak gehitu egiten dira pitinka pitinka, eta ezin da dena begirada batez osatu eta adierazi.
|
|
|
Autobiografia, baina, neurri batean, gaitik urruntzeko teknika era bada, guzti horrek paradoxa jokoa ematen badu ere. Deskribatzen
|
den
egoera eta hitz egiten duen ahotsaren artean beti dago urrunketa puntu nabaria. Beti da tartean maskaretarako tokia.
|
|
2002
|
|
|
Batek baino gehiagok onartu duen modura, termino hau gaur egun ia edozertaz hitz egiteko erabiltzen da, alegia, komodin gisako kontzeptu gisakoa da. ...hitz egiteko (Braudillard), dela narratiba hegemonikoen kontrako aldarriei erreferentzia egiteko (Owen), dela kapitalismo berantiarreko kontsumo gizarteaz mintzatzeko (Jameson), dela giza zientzien marjinaltasunari erreferentzia egiteko (Said), dela historizitate ororen amaiera definitzeko (Vattimo)... edozertarako erabiltzen dugularik ere, posmodernitateak 1960ko hamarkadaz geroztik finkatuz joan
|
den
egoera berria deskribatu nahi du.
|
|
2005
|
|
|
Dena dela, egileak zientziari baino fikzioari eman nahi dio lehentasuna, zientziarekin zerikusia duen guztia errekurtso bat baino ez litzateke izango: kasu batzuetan egunerokotasuna islatzeko (konputagailuak...), besteetan gure mundu ezagunean ezinezkoa
|
den
egoera baten estrapolazioa egiteko (astrountziak, beste planetak...). Istorioaren mamia janzten duten giroak dira errekurtso horiek guztiak.
|
|
2019
|
|
|
Laugarren kapituluan Bihotz bi. Gerrako kronikak lanaz egin dugun irakurketan esan dugunez, Floraren ahotsa ez agertzeak bat egiten du Flora jasaten ari
|
den
egoerarekin. Flora zapalduta dagoen emakumea da, tratu txar psikologikoa jasaten duena eta hortaz, ahotsik gabea da, hitzik ez du bere identitatea defendatzeko, guztiz ahuldua baitago.
|