|
2000
|
|
|
Arratsaldean, Danek mendi kasko batera inguratu du furgoneta, bidaiariok hango ikuspegia goza genezan; eta guk ikuspegia ez ezik, jostaldia ere gozatu dugu, zeren norbaiti han izkinetara josta gintezkeela bururatu baitzaio eta, ibili ere, halaxe ibili gara (nik, bien bitartean, nahitara, Tomekin ez bezala bilatzen nuen Rubenekin arnasestuka gurutzatzea; egia esatera, haur denboratik sentitu ditudan nire amodio asko begiratzera eta begiratua izatera mugatu dira, eta horrek bizipoza eta bizinahia pizten zidan eta dit). Joan
|
den
asteko jolas parkean bezalatsu, ume sentitu naiz, eta soil soilik ama falta zen, jostetak amaitutakoan txokolate edo txorizo otarteko batekin etortzen.
|
|
2002
|
|
|
Ditxosozko foballa! Hemen uzten dizkiat joan
|
den
astean agindutako paperak, eta sorpresa  txo bat, Zeruko Argiaren azken zenbakia.  Disfruta ezak.
|
|
|
Lagun bat hil zitzaigun joan
|
den
astean; etxean izan ditugu haren emaztea eta alaba
|
|
2006
|
|
|
Baina gizatxarrak, odolzaleagoak. Joan
|
den
astean highway patruilakoak zituan desertu aldean, langa bat jarrita inor ez pasatzeko. Antza, zaldi aldra bat akabatu zitean tiroka, Reno inguruan.
|
|
|
Eta drogerian, nire txanda itxaroten ari nintzela, pentsatu nuen nire bizitza halakoa izan zitekeela, gertatu zitzaiguna gertatu izan ez balitzaigu; badakizu zer esan nahi dudan. Ez naiz ezertaz damutzen ari, Nekane maitea, ez dezazula pentsa etsita nagoenik, hori ez; pixka bat nekatuta bai, hori aitortzen dizut, baina normala da, joan
|
den
astea gogorra izan da eta. Zeren eta badakizu ni, zugatik ez balitz, ez nintzatekeela sartuta egongo kontu hauetan:
|
|
|
Pasa
|
den
astean astirik gabe ibili nintzela kontatu dizut, baina, tira, izan nuen zerbait egiteko denbora: irakurtzeko, noski.
|
|
|
Aitak ogiaren adibidea azaldu zidan. Badira batzuek, joan
|
den
asteko ogia izugarri gustatu eta, bazkaritan, gaurkoa bazter batean utzi, eta orduan sobratutakoa ateratzen dutenak mahaira. Niri komunaren adibidea gustatzen zait.
|
|
|
Eta egia esateko, baita lehendabiziko hitza irakurri baino lehen ere. Joan
|
den
astean bertan izar bati begira egon nintzen. Abiada bizian pasatu zen besteen artetik eta haren distira jarraitu nuen nire begiek ahal izan zuten guztian.
|
|
2007
|
|
|
Konprenitu duzue? Hemendik atera, eta har ezazue ibai aldera doan errege bidea, Émile han dateke heldu
|
den
asteko bestarako zerbaiten muntatzen. Dena den, bide bazterrean haren kamioneta blua ikusten baldin baduzue, han duzue!
|
|
2008
|
|
|
Ziurrenik zer ikusia izango du irakasgaiarekin amaitzen ari naizela, eta euskal historiaren azkeneko txanpaz aritzea baino ez zaidala falta, XX. eta XXI. mendeez alegia; gero, ikasleen laburpenak jaso, zuzendu, eta kito nire lana. Apunteen idazketa pasa
|
den
astean amaitu nuen, eta aldez aurretiko melankolia moduko bat sentitzen dut nire begiek idazmahaian dotore ordenatutako folio eta fitxen pilotxoekin egiten dutenean topo. Zerbait guztiz burutuaren itxura osoa dauka, atzeraezina den zer edo zerena, oraindik azkeneko eskolak eman ez ditudan arren.
|
|
2009
|
|
|
larri, botagura, lo egiteko arazoak, aurpegia aldatu, ilea jausi, nekatuta, ordu asko ohean... Mina baretzeko, beharbada oraindik saioren batzuk eman dizkidatela esan zidan joan
|
den
astean medikuak. Eta neure martxan diot nik, neure martxan...
|
|
|
Bukatu dira joan
|
den
aste zubi luzekoaren eguraldi okerrak. Negu usainik eman dio, bai.
|
|
|
Biziturri Handiaren irudi ttiki iturriarena. Miresten luza egona nauzu Igitegiko iturritxoetan mira luzean, joan
|
den
astean. Joan da astea, joan dira egunak... iturria, gau eta egun, aste eta igande, berean.
|
|
|
Joan
|
den
astean agertu zen: Espainiako ume gehienek, ehuneko ia 70ek futbolari ametsa omen dute.
|
|
|
–Erlojua nolamoduz ipintzen duzun! , esan diot?, nirean joan
|
den
astean bezalaxe, aste honetan ere, goizeko seiak ingurutxoan abiatzen dira, biziari oles, oraintxe punttuan kreatuak bailiran. Memoria fitxik ez izatearen zoria horixe, goizero beti lehenbizikoz esnatzea!
|
|
2010
|
|
|
udaberriko tenporetan 3 egun eta erdi izan ziren laino honekikoak, eta baita presente egon ere behin eta berriz (maiatzean, adibidez, 11 egunetan). Joan
|
den
aste osoan, koarta tenporen 8 egunotan, eguraldi guztiz aidatua izan dugu, hodeiak goian denak, pasieran, eta bart tenporak pasatu orduko, lainobuxti hau hemen da, udara arte, nik agintzen dut, esanez".
|
|
2011
|
|
|
Han denak ondo? Sarah zaharra etorri zitzaidan bisita egitera joan
|
den
astean... Aizu, Éliane, Bobby horrekin jarraitzen du oraindik...
|
|
2012
|
|
|
Irakasle bakarra dago, gaztea bera, mahaian eserita, lanen batzuk zuzentzen edo. Iragarki taulan ez dago, joan
|
den
astekoez gain, mezu berririk. Inasek irakasle gaztea entzuten ari den musikari jarri dio arreta:
|
|
|
Erabilitako hizki dotoreengatik, aski denbora hartu zuten lana biribiltzeko. Bat batean oroitu da Inas joan
|
den
asteko ostiraleko eskolan couko c taldekoei emandako azalpenaz. Esan zien krustazeo eta molusku askok, beren artean txibiek esate baterako, ornodunek ez bezalako sistema garatu dutela gorputzean barna oxigenoa garraiatzeko.
|
|
|
Hirurek erakutsi diote barretxoa ezpainetan Inasi; Iratxek nabarmenen, egin beharrekoa egin izanak ematen duen harrotasun ukituarekin: ongi ikasia daukala joan
|
den
asteko irakasgaia jakinarazi nahi ote du, aplikazioa ere aurkitu diola nonbait. Alfredo mahuka motzetan dago nahiz eta kanpoan hotz berebizikoa egin; eguraldian ere eragin egin dezakeela erakutsi nahi izango du.
|
|
|
Joan
|
den
astean telefonoz hitz egin zutenean semearen arrazoiketa entzun eta gero, zaila egin zitzaion Inasi Batxilergoa egitera Estatu Batuetara bidali zuten Xabier harekin solasten ari zela sinestea. Ikusitakoak ikusita, honezkero ez zuela justiziarik eskatzen esaten zion semeak.
|
|
|
Ia urtebete ibili dira, estutzeko arrazoirik ere ez baitzuten? erosteko moduko etxe baten bila, eta joan
|
den
astean aurkitu dute oso gustuko zaien bat: bigarren zabalgunean, 110 metro koadro, argitsua, bi komun, sukalde zabala, jakitokia, egongela ederra, hiru logela handi eta igogailua.
|
|
|
Inasek ez dio egundo entzun Montejurran egona denik; Mari Terek ere ez dio halakorik inoiz aipatu. Argi dagoena da joan
|
den
astean, behinik behin, ez zela han izango, dagoen egoeran egonda.
|
|
|
Sirena hotsak datoz urrutitik eta hurbilagotik; poliziaren hiru furgoneta daude udaletxearen aurrean; joan
|
den
asteko erailketaren isatsa ez da laburra izango. Gaztelu Plazako tabernetako terrazetan jendea dago eserita eta guraso batzuk seme alabak etxeratu ezinik dabiltza ordua izanagatik egun zolia baita zortzi eta laurdenetan.
|
|
|
upnko zinegotzi zen Tomás Caballerori tiro bat eman zioten buruan joan
|
den
asteko asteazkenean. Hilketa horren karietara egindako manifestua helarazi zioten herenegun Inasi sina zezan.
|
|
|
Lau eskola saio izan ditu eta lehenengoan baino ez du mezu argirik jaso. Berak ere ez du ezer aipatu azken hiruretan, nahikoa hitz egin zielakoan joan
|
den
astean.
|
|
|
Antropologiako karrera egiten ere Estatu Batuetan geratu zen Xabier, eta, ondoren, hantxe jarraitzen du lanean. Joan
|
den
astean telefonoz hitz egin zutenean azaldu zien gogoa daukala Ezkaba mendiaren maldetan eta inguruko herrietan lurperatuta dauden gerran hildakoen gorpuak bilatzea eta ateratzea helburutzat daukan egitasmoren batean parte hartzeko, edo, hala behar izango balitz, egitasmo berriren bat abian jartzeko. Esan zien datorren oporraldian helduko diola gaiari, Renotik ezin duelako gauza handirik argitu, eta, gainera, lanpetuta ere badabilelako.
|
|
|
deitutako arotzen bat ote zen pasatu zait burutik, sukaldeko leihoak ez baitu ondo ixten, eta gauean gero eta hotz gehiago egiten du. Edo iturgina beharbada, harraskako txorrota tantaka ari baita joan
|
den
astetik. Izan zitekeen uraren kontadorea begiratzera zetorren udal langileren bat ere.
|
|
2019
|
|
|
Nahiago du berak hala, neskamea lotan dago eta. Joan
|
den
astean ondoezik nintzen, ordea; eta erizaindegira joan behar izan nuen. Asteartea gainean zen; ezin atera ni; tripak jaten negoen ohiko hamar liberak galdu behar nituelako.
|
|
2021
|
|
|
–Esan nizun izeba joan
|
den
astean hil zela, ez ginen oso minak, baina haren iloba bakarra naiz, eta pisuetako bat utzi dit herentzian. Altzariak ere baditu, beteegia, nire gusturako.
|
|
|
Ez zara ohartzen, baina Tasiok sentiarazi dizu zeu aukeratu zaituela, eta, azkenean, berak adierazitako bidean barrena zabiltza. Hogei urte izan ditu dena pentsatzeko, egiatan uste duzu joan
|
den
aste honetan gertatu den ezer kasualitatea dela?
|
|
|
–Joan
|
den
astean ez genion galdera egin, baina orain garrantzizkoa iruditzen zaigu, hasi zen Estibalitz?. Non izan zen zure ordezkatua uztailaren 24an eta 25ean?
|
|
2022
|
|
|
Eta Ada, hanka bat goiti eramanez, eta bestea gero, min egiten baitiote horrenbestean zutik egon ondoan. Eta hona hemen Ada, Júlia, Nàdiaren lagun eta poltsa dendaren jabearekin solasean, Júliak berak heldu
|
den
astean Mediterraneoan barrena egingo duen itsas bidaiari buruz. Eta hona hemen Ada, pozik, ondoko asteburuan dendan bakarrik egongo delako eta lan gutxi egin ahal izango duelako.
|
|
|
...an ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan
|
den
astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teil... Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da, zeru urdina da gaur baina nolanahi ere gaizkia hortxe dago ezkutaturik, erdizka ageri da horko lainoen artean, begiratu hurreagotik, antzematen zaio, toki guztietan dago eta oroz gain haurren marrazkietan, oroz gain zure haur buruan zeren hazten zarenean zu zeu ere suge izango zara, ez duzu suge itxura izango baina suge izango zara, zeru urdinaren itxurapean irakin egingo duzu, baina hori ez da egia aita, ezin da egia izan, eta amets hartan ni triste nengoen zeren inork ezin zuen ezer egin, okerra egina zegoen, beharrezkoa zen, eta eskuan neuzkan gainerako marrazkiak erakutsi nahi izan nizkionean haietan maleziarik ez zela berari frogatzeko, suak hartuak zituela ohartu nintzen, zelaiak barku pirata bihurtuak ziren eta haien gainetan gizonak bata bestea akabatzen eta pasarelatik botatzen ari ziren, barkuek herio  tzaren bandera jasoa zuten eta itsasoa gorria zen, hondoan jendearen orroak aditzen ziren, denak kondenaturik zeudela iragartzen zuten, amets tragikoa, horratik, psikoanalista jauna, hamar urte nituela gaiztotu nintzen ni, ezin beste ondoriorik atera, azkenaren hasiera izan zen, puteriora eraman ninduen endekatzearen hastapena, eta horixe esan, eta isildu egin nintzen, dena esanik zelako, ebidentziak ez dira esplikatzen, nagusitu egiten dira galdera gehiago jaso ez denean, beti esan ohi denez, eta berriz ere isiltasuna eta egin behar diren gauzen gaineko kezka, eta gehiago hitz egiteko gogorik ez baldin badut, ez baldin badut besterik jakin nahi, da nire ametsak guztiz argiak direlako, sufritu egiten dut nire koherentziagatik eta biziagatik, erantzun gehiegi ematen baitizkidate, eta gainera, nolanahi ere, zer dela-eta eduki nuke psikoanalista baten premia nire hitzei pisu handiagoa emateko, gaurgero aditzen ez ditudan hitzez nardatzeko, zeren mila aldiz ere esanak ditut, ez dakit ezer, zeren nire gurasoek ezin dute bere partea egin, larrutik ordaindu behar dut eta baten batek eman du nire kontrako lekukotza, zeren psikoanalistak horretarakoxe daude hor, barkatzeko eta barkamena eskatzeko, barkatu alaba, barkatu ama, baina nik ez dakit inor barkatzen, nik ez dakit hortzak estutzen baizik, zakilak ahora sartzen dizkidatelako behin eta berriz, aitaren zakila putekin tratuan dagoelako, ez puta bakar batekin, uste dut nik, zeren puta batek beste bat dakar automatikoki, eta honek ere beste bat ordezkatzen du bere gorputzaren naturaren bidez, eta halaxe libratzen dira bezeroen buztanetatik, nire aitaren buztanetik, edozein emakumerekin gogortzen baitzaio aitari zakila, bere emaztearekin izan ezik.
|
|
|
Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da ...an ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan
|
den
astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teil...
|
|
2023
|
|
|
–Izugarri. Joan
|
den
astean bertan gozatua hartu nuen San Pedro de Nósekoekin. Loretan ziruditen.
|
|
|
Zortzi orrialde, nekez idazten duen pertsonarenak, laguntasun froga dira, nik ongi estimatua, eta halakoxe eskutitz baten bitartez erantzun nahi izan dut. Oso umore txarreko egongo ez nintzen egunaren zain egon naiz, eta egiteko askorik gabea, baina egun hori etortzen ez, eta etorri ere ez; izan ere Manuelek utzitako hutsunea ez da betetzen, osasunean maskal nabil eta Minako kondesa kuttunak joan
|
den
astean galdu egin du hogeita bederatzi urtez alboan izan duen pertsona, ahizpatzat zeukana. Hainbesterainokoa izan da gaitza, hainbesterainokoa agonia, ohi baino bihozgabeagoa izan behar baita, edo ni naizena baino kementsuagoa, guztiz hondoratua ez geratzeko.
|