|
2009
|
|
|
lehenak" Des de Mallorca a lâAlguer" izenekoan, eta" Jo sóc català " izenekoan, berriz, bigarrenak. Katalunian, LluÃs Llachek(" Darrera les muntanyes"), Els Esquirols taldeak(" Captaire com sóc"), eta Coses taldeak(" Au jovent!") âeta modu zeharkakoago batez bada ere, baita Quico Pi
|
de
la Serrak(" Minyó que no et vols casar o clar i cat"), edota La Trinca taldeak ere. Hegoaldean, Valentziako Al Tall taldeak(" Quan el mal ve dâAlmansa"), Paco Muñozek(" Vostè és un home polÃtic"), Ovidik(" Cançó del cansat"), Raimonek(" Al meu paÃs la pluja"), eta, bere lehen garaian, Sifonerrek(" Als nous valencians").
|
|
|
Eta garai hartan ez ziren gutxi organizazio politikoekin harreman estuak zituzten kantari katalanak. Hala, Raimonek eta Pi
|
de
la Serrak PSUC alderdiarekin, Serratek PSC PSOE izango zenaren mugimenduarekin, eta Llachek, ez hain modu nabarmenean. Nacionalistes d. Esquerra mugimenduarekin izan zituzten harremanen ondorioz, kanta hitz asko langile munduari buruzko erreferentziez beterik zeuden.
|
|
|
Adibide horrekin gogorazi nahi dugu ezen, lehen ikusi dugun bezala, katalan kantagintzak nortasun kultural nazional bat proiektatzea lortzeko zeukan problema hizkuntzaren erabileran zuela bere erdigunea. 1976ko Mallorcako Kanta Jaialdian Raimonek eta Pi
|
de
la Serrak Serrat bertan behera uztea edo agertokian kantari elebidunekin batera. Joan Molas eta Núria Batalla ziren ordezkari nagusiak, agertzeari uko egitea ofizialki deklaratu gabeko gatazka urte haiek hobeto ulertzen lagun dezaketen adibide pare bat dira.
|
|
|
Pi
|
de
la Serra. Kantu mitikoak ditu kaleko gizon arruntari buruz (L, home del carrer).
|
|
2010
|
|
|
Bazkaltzeko orduan beraiekin eseri nintzen eta denbora guztian musikaz hitz egiten aritu ginen, Totiren disko anitz bainituen, Pic-Nic taldearen garaitik kutsu flamenkoko azken diskoetaraino, Pi
|
de
la Serrarekin grabatutako LPtik pasatuz, rock progresiboko OM taldearekin edo Maria del Mar Bonetekin grabatutako abesti zaharrak ahaztu gabe. Ovidi Montllor Toti Soler baino famatuagoa zen orduan, eta agian lehenengoa apur bat harrituta zegoen besteari kasu gehiago egiten niolako, batez ere Ovidi aktore izateaz gain abeslaria ere zelako, eta kantagintzan oso famatua izan zelako zinean aritu aurretik.
|
|
2011
|
|
|
Baina kantua entzuten eta maitatzen hasia nintzen, batez ere katalanak eta frantsesak: Raimon, Pi
|
de
la Serra, Brel, Jean Ferrat. Pentsamenduak eta sentipenak adierazteko modu hark asko hunkitu ninduen.
|
|
|
Gero, badago, baita ere, kanta ironiko eta sarkastikoen eragina, eta hori, adarra jotzeko kanta, batzuetan autokritikoa ere bai?, batez ere, Frantzian praktikatu da, Brassensek asko, eta hau ere gustatzen zait, sarkasmo pixka bat erabiltzea norberari eta inguruari buruzkoa. Katalanek ere praktikatu zuten, batez ere Pi
|
de
la Serrak, Ovidi Montllorrek ere bai pixka bat, Raimonek gutxiago... Eta hemen gutxi praktikatu izan da, zeren eta hemen umorearen klabeak ez dira oso onartuak izaten, umorea hemen mingarria bihurtzen baita berehala, lesionatzen duzun elementua beti bazterrean daukazun norbait izaten delako, eta Euskal Herria hain txikia izanik, segituan talka egiten duzu edozeinekin.
|