|
2002
|
|
|
Gradu politikak eta baldintzapeko askatasunaren aplikazioak ez diete beti irizpide objektiboei erantzuten. Graduen arteko bereizketa bera ere ez da askotan oso garbia izan ohi. Europako espetxe legeriei begirada bat eman besterik ez dago erregimen irekiaren aplikazioa (espainiar sisteman 3 gradua) zein irizpideren arabera ematen den ikusteko, irizpide hauek subjektiboak direla eta sarritan administrazioa une horretan
|
dagoen
pertsonak erabat baldintzatzen duela frogatzeko.
|
|
2004
|
|
|
Arrazoi sendoak egonda ere ez litzateke oso zentzuzkoa izango gure etxe parean dagoen mendiaren edo gure besoaren existentziaz zalantza egitea; ea nor doan hortik zehar esanez bere gorputza ez dela bere gorputza edo, beharbada, berak ez duela existentzia fisikorik. Zalantzan jar dezakegu ingurukoen artean berrehun edo bostehun metrora
|
dagoen
pertsona gure ezagun jakin bat den ala ez, baina ea nork jarraitzen duen gauza bera esaten behin gure parera heldu dela: " itsua hago ala?", entzungo dugu berehala erantzun modura, handiagoren bat ez bada.
|
|
2006
|
|
|
Kasu zehatz batean ez baldin badute beren helburua lortzen, organoak duen akatsen edo inperfekzioren batengatik izango da. Zaporeen gaineko erabakia hartzeko unean sukarrak jota
|
dagoen
pertsonak ez du tematu behar bere gustuan, edo minoriak jota dagoenak ezin du erabakirik hartu koloreen gaineko auzietan. Kreatura bakoitzak baditu egoera zuzena eta akastuna, eta suposatu behar dugu lehenengoak bakarrik eman diezagukeela gustuaren eta sentimenduaren egiazko arau bat.
|
|
|
Pintura orban arruntenak ere badu kolore distirarik, eta, halaber, imitazioaren ikuspuntutik zehatza izan daiteke; horiek ezaugarri ederrak dira eta, horregatik, nekazari baten edo indiar baten gogoan miresmen handiena eragin dezake. Balada arruntenak ez dira erabat harmoniarik edo zerizanik gabeak, eta edertasun nagusietara ohituta
|
dagoen
pertsonak baino ez du salatuko doinu horien zakartasuna edo haien kontakizunaren interesik eza. Edertasuna nabarmen gutxiagotzeak min ematen dio mota horretako bikaintasunik handiena ezagutzen duen pertsonari, eta, horregatik, deformaziotzat hartzen da.
|
|
|
Izan ere, ezagutzen dugun objekturik bukatuena perfekzioaren gailurrera iritsi dela onartzen da eskuarki, baita txalo beroena merezi duela ere. Aro eta nazio desberdinetan miretsiak diren obrak ebaluatzen, aztertzen eta ikusten ohituta
|
dagoen
pertsona batek bere aurrean jarritako obra baten merituei balioa eman diezaieke, eta talentuaren ekoizpenen artean dagokion tokian jar dezake obra hori.12
|
|
|
Antzera, lan bat publikoarengana zuzentzen denean, nahiz eta ni egilearen adiskidea edo etsaia izan, egoera hori ez dut kontuan hartu behar; aintzat hartu behar dut neure burua, baina gizaki gisa, zentzu orokorrean ulertuta, eta ahal den neurrian ahantzi behar ditut nire izate partikularra eta nire zirkunstantziak. Aurreiritzien mendean
|
dagoen
pertsonak ez du betetzen baldintza hori, eta bere kokapenari eusten tematzen da; ez du bere burua kokatzen obrak duen ikuspuntuan; obra beste garai eta nazio bateko pertsonengana zuzenduta baldin badago, haien ikuspegia eta aurreiritziak ez ditu aintzat hartuko. Aitzitik, besteen iritzian miresgarria dirudiena zentzurik gabekotzat hartuko du bere garaian eta lurraldean bakarrik oinarrituz, nahiz eta diskurtsoa osatua izan den beste garaikoei begira.
|