|
2019
|
|
|
iruditzen zaie beren gorputzaren emankortasun pasiboak bare bare justifikatzen diela existentzia. Haragiak, inertzia hutsa baldin bada, ezin du hezurmamitu transzendentzia, ezta modu histu batean ere; nagikeria eta asperdura da, baina ernaberritzen denean motzondo bihurtzen da, iturri, lore; bere
|
buruaz
harago doa, eta etorkizuneranzko mugimendua eta presentzia trinkotua da aldi berean. Konpentsatua da, horrenbestez, bularra kendu ziotenean emakumeak pairatu zuen bereizte hura; biziaren emarian murgildu da berriz, orotan barrendu, belaunaldien kate amaigabearen begi, beste haragi batentzat eta batengatik existitzen den haragi.
|
|
|
–iturburutik aldentzearen bitartez[...], iturburua lehortzen duen aldentzearen bitartez?. Emakumearentzat ere, norberaren heriotza aurretik irudikatzea da bere
|
buruaz
harago joate hori. Egia hori adierazten du erditzea imajinatzean izutzen denean:
|
|
|
Sidok alaba maite du haren askatasun eta guzti; alaba asebetetzen du, inoiz ezer exijitu gabe, bere bihotzean bertan ernatzen zaiolako poza. Baliteke ama azkenean osoki alienatzea alabarengan, ispilu duen eta bere
|
buruaz
harago joateko modua ematen dion doble horri emana dagoenez gero; uko egiten dio bere niari, eta alabaren zoriona du kezka bakarra; berekoia eta gogorra ere izan liteke gainerakoekin; biziki maite duen alaba horrentzat traba bihurtzea, horixe du mehatxu eta arrisku, hala nola Madame de Sévigné izan baitzen Madame de Grignanentzat; alaba, jenio txarrez, saiatuko da abnegazio tiraniko horretatik ... dutelako.
|
|
|
Emakumea, berriz, espeziea zaintzera eta etxeaz arduratzera kondenatua dago, hau da, immanentziara. Egiaz, giza existentzia oro transzendentzia eta immanentzia da aldi berean; bere
|
buruaz
harago joateko, bere buruari iraunarazi behar dio; etorkizunerantz abiatzeko, ezinbestekoa zaio iragana integratzea, eta bere burua berretsi beharra dauka besterekin komunikatzean. Bi momentu horiek ageri dira bizi mugimendu guztietan:
|
|
|
Nahiz eta maitale izaten segitu, lotsagarria zaie askotan: sentitzen dute sexua jadanik ez dela subjektibitateen arteko esperientzia bat, non bakoitza bere
|
buruaz
harago baitoa, baizik elkarrekin eginiko masturbazio moduko bat. Ezkontzako adeitasunak disimulatu egiten du batak bere premiak asetzeko tresna ezinbestekotzat jotzen duela bestea, baina hori guztiz agerian geratzen da adeitasuna desagertzen denean, eta halaxe ikusten da Lagache doktoreak Nature et forme de la jalousie lanean [Jelosiaren jitea eta moldea] bilduriko oharretan; emakumeari iruditzen zaio beretzako plazer iturri bat dela zakila, eta apalategian gordetako kontserbekin bezain zeken jokatzen du harekin:
|
|
|
Ikusia dugu ezen bizitza errepikatzera mugaturik egoteak ekartzen ziola emakumeari gutxiagotasuna jatorriz, eta gizonak, berriz, bizitzeko arrazoiak asmatzen zituela, funtsezkoagoak iruditzen zitzaizkionak existentziaren faktikotasun hutsa baino; emakumea amatasunean giltzapetzea, hain zuzen, egoera hori iraunaraztea litzateke. Gaur egun, emakumeak parte hartu nahi du gizadiaren mugimendu etengabean, bere
|
buruaz
harago joanez justifikazio bila gizadiak egiten duen mugimendu horretan; bizia ematea onartuko badu, biziak zentzua izan behar du; bizitza ekonomiko, politiko, sozialean eginkizun bat betetzen saiatu ezean, ezin liteke ama izan. Ez da gauza bera kanoi bazka, esklaboak, biktimak sortzea edo gizaki libreak sortzea.
|