|
2008
|
|
|
— Denbora da hor dagoen eta intuizio hutsa bezala kontzientziari agertzen zaion kontzeptua bera; horregatik gogoa agertzen da nahitaez denboran, eta bera agertzen da denboran, harik eta bere kontzeptu hutsa atzematen ez duen arte, hau da, denbora ezabatzen ez duen arte. Denbora kanpoko, intuizionatutako Norbera hutsa, ez Norberak aditutakoa, bakarrik intuizionatutako kontzeptua da; kontzeptuak bere
|
burua
hartzen duenean, gainditzen du bere denbora forma, aditzen du intuizioa, eta bera aditutako eta aditzen duen intuizioa. — Denbora da, horregatik, bere buruan burututakoa oraindik ez den gogoaren patua eta beharrezkotasuna; autokontzientziak kontzientzian daukan parte hartzea aberasteko beharrezkotasuna, Berebaitanaren bitartekotasuna —substantzia kontzientzian egoteko forma— mugitzeko beharrezkotasuna, edo, alderantziz, Berebaitana Barrukoa den horitzat hartuta, hasieran barrukoa den hori burutzeko eta erakusteko, hau da, bere buruari buruzko ziurtasuna bere gain hartzeko beharrezkotasuna (Gogoaren fenomenologia, azken kapitulua).
|
|
|
Aipatutako ikasle gazteek askatasunaren zuhaitza landatu zuten herriaren inguruetan. Hegelen tesi baten arabera, garai bakoitzean herrialde batek mugimendu politiko eta kulturalaren
|
burua
hartzen du eta besteengan eragiten du, maila ezberdinetan. Zalantzarik gabe, Hegelen mendean Frantzia zen herrialde hori, horregatik onartu zuen.
|
|
2017
|
|
|
bera ‘barnealde’ horren beste ezaugarrietako bat besterik ez da, eta konpara daitekeena inprima litekeen pelikula batekin argazki tresna baten kamera ilunean. Beste bat egotea nik ahalbidetzen dudalarik, nire
|
burua
hartzen dut Besteak nitaz duen ezagutzaren sorburu asketzat, eta Bestea ageri zait nire izateaz duen ezagutza hori bere izatean atxikita duela, hain zuzen, nik berari bestetasuna atxiki diodan neurrian. Ezagutza horrek izaera subjektiboa hartzen du orduan, baina zentzu berri batean ulertuta, zentzu ‘erlatiboan’, hau da, ezagutza hori subjektu objektuan gelditzen da neronek aitortu diodan bestetasunaren ezaugarri erlatibo bezala.
|
|
|
Sentimendu anbiguoa da: harrotasunean, Bestea hartzen dut objektutasuna nire izatera datorreneko subjektutzat, baina, gainera, nire
|
burua
hartzen dut nire objektutasunaren erantzuletzat; arreta nire erantzunkizunean jartzen dut eta nire gain hartzen dut. Nolabait ere, beraz, harrotasuna lehenik etsimendua da:
|
|
|
hori izateaz harro izateko, etsi egin behar izan dut lehenik hori baino ez izatera. Lotsaren aurrean izaten den lehen erreakzioetako bat da, baina iheseko eta asmo txarreko erreakzioa besterik ez da, ezen nire
|
burua
hartzen baitut, Bestea betiere subjektutzat joz, nire objektutasunarekin Besteari eragiten diokeena bezala. Hitz batean esateko, bi jarrera autentiko daude:
|
|
|
Hitz batean esateko, bi jarrera autentiko daude: lehenengoan, Bestea hartzen dut ni objektutasunera natorreneko subjektutzat eta hori lotsa da; bigarrenean, nire
|
burua
hartzen dut Bestea Bestetasunera datorreneko proiektu libretzat eta hori buru estimua da, edo nire askatasunaren baieztapena Beste objektuaren aurrean. Baina harrotasuna, eta hantustea, orekarik gabeko eta asmo txarreko sentimendua da:
|