|
2009
|
|
|
–Beste aukera bat badago: lurrean
|
bi
birikekin jarraitzea, bai?? –eta mediku jaunak eten puntuetan irri bat zabaldu zuen, irri erditzat ere har zitekeena, bai baitira irriak beste irri baten beharra dutenak, osatzeko; Gabino, ordea, serio zegoen?
|
|
|
–Beste aukera bat badago: lurrean
|
bi
birikekin jarraitzea, bai...? –eta mediku jaunak eten puntuetan irri bat zabaldu zuen, irri erditzat ere har zitekeena, bai baitira irriak beste irri baten beharra dutenak, osatzeko; Gabino, ordea, serio zegoen... eta halaxe jarraitu zuen bizpahiru segundotan, buruaz baietz erantzun zuen arte (bizitzaren aldeko irudi bat tartekatu ote zitzaion segundo hamarren bat lehenago... zibaren dantzarena, adibidez?), irrien buruhauskarrian beste irri erdia jarrita.
|
|
2010
|
|
|
halaxe esaten zidan, bai, euskaraz, lehenengo zailtasunaren aurrean, hala ere, gaztelerara jotzen genuen automatikoki?, bazekielako nik euskara ikasi nahi nuela, eta nik, orduan, ukitu gabe maite nezakeelako sentipena neureganatzen nuen? nire izena haren ahotsean entzuten nuenean puztu eta puztu egiten baitzitzaidan neure birika bakarra,
|
bi
biriken tokia hartzerainoko puzte etengabean, musikaren edertasuna eta edertasunaren musika. Mozartena eta Händelena, Chopinena eta Beethovenena. Helenak ahoskatutako bi nota haietan laburbilduko balitz bezala:
|
|
|
ederki errotu zitzaidan sentimendu hura, Gabino, zu tuberkulosiak jota egon zinenean. Montaignek ere ederki esan zuen, que philosopher c, est apprendre à mourir??, zure gaitzak ezin hobeto definitu balu bezala bizitzako ibilaldia:
|
bi
birika, birika bat, birikarik ez. Nik banekien Benjamin Maria bera baino gutxiago izango nintzela noizbait, haragi puskarik gabeko hezur multzo bat besterik ez?
|
|
|
ederki errotu zitzaidan sentimendu hura, Gabino, zu tuberkulosiak jota egon zinenean —Montaignek ere ederki esan zuen" que philosopher c’est apprendre à mourir" —, zure gaitzak ezin hobeto definitu balu bezala bizitzako ibilaldia:
|
bi
birika, birika bat, birikarik ez... Nik banekien Benjamin Maria bera baino gutxiago izango nintzela noizbait, haragi puskarik gabeko hezur multzo bat besterik ez... eta banekien, azkenik, fabrikako mutur zikin haiek neure gorputzaren halabeharrezko gainbeheraren ispilu nituela.
|
|
|
bi hilabete eskas haietan ni ez nintzen berarekin bakarrik egoten ahalegindu, aski bainuen haren irudi bat —haren irria, begirada iheskor batek atzemandakoa, edo haren ibilera, edo haren garondoa, eguzkiaren argipean marmolezkoa zirudiena... edo patatak zuritzen zituèn eskua, edo arrosa bat ebakitzen zuena—, irudi idealizatu haren baitan Helena maitatzeko, baita Jainkoa bera ere, maitasun platoniko guztiak Jainkoa maitatzeko beste modu bat ziren-eta; hala ere, noizean behin bai, berarekin egiten nuen topo korridoreren batean, sukaldean edo lorategian, eta batean" Egun on, Gabi" esaten zidan, eta hurrengoan" Arratsalde on, Gabi": halaxe esaten zidan, bai, euskaraz —lehenengo zailtasunaren aurrean, hala ere, gaztelerara jotzen genuen automatikoki—, bazekielako nik euskara ikasi nahi nuela, eta nik, orduan, ukitu gabe maite nezakeelako sentipena neureganatzen nuen... nire izena haren ahotsean entzuten nuenean puztu eta puztu egiten baitzitzaidan neure birika bakarra,
|
bi
biriken tokia hartzerainoko puzte etengabean, musikaren edertasuna eta edertasunaren musika —Mozartena eta Händelena, Chopinena eta Beethovenena— Helenak ahoskatutako bi nota haietan laburbilduko balitz bezala: Ga bi; izen bat eta bi silaba, birika bat silaba bakoitzeko:
|
|
2017
|
|
|
Bere lanak etenik baina hor egongo al ziren masak, formak, ukigarri. Ikusiko ote zuten giltzurrunak oraindik bi zirela,
|
bi
birikak ez zeudela desagerturik, bihotza hor zegoela, geldirik. Ikusiko ote zuten hautsitako hezur guztiak apartaturik ama karkasa hautsi bat baino gehiago zela.
|