|
2002
|
|
|
Denok egin ditzakegu halako adierazpenak, eta jaio ginenetik gehiago erantzun zaigu erasoekin analisi politikoarekin baino. Halakoen aurrean
|
beti
dago maila berean jartzeko tentaldia, baina ez dut uste hori denik ezker abertzaleari komeni zaionik. Zorionez, halako jarrerak gero eta urriagoak dira, garai batean entzun izan dugu baita ere Cesid zegoela gure atzean, EAJk ordaindutakoak ginela eta halako beste asko.
|
|
2009
|
|
|
Domingoren oldarraldiak zaldia aztoratu, eta honek mugimendu ezin urduriago batean jaitsi zituen besoak, gainean zihoàn polizia kolokan jarriz, erori ez erori, harik eta zaldizkoak, aho uhalaren tirakada bortitz batez, zaldia berriro menderatzea erdietsi zuen arte; emakumea ihesi zihoan ordurako, lehenago edo geroago, eszenatokian agertzeko beti prest dagoen aktorea ohi da bizi sena?, eta Domingok ere ihesari eman zion, baina, burua jiratu eta ohartu zenean ezen polizia, zaldiari atseden emateko edo, atzeraka zihoala bere kideengana, bera ere atzera itzuli, kartera jaso, eta handik ez oso urruti zegoèn manifestari multzo batengana hurbildu zen; gero, tiro hots batzuk entzun, eta berandu gabe jakin zuen Domingok manifestaziora etorritako guztiak ez zirela etxera itzuliko, haietako batzuk zerraldo erori baitziren, bat, bi, hiru, lau, bost eta sei; Eisensteinen Potemkin korazatua filmean ez bezala, herritarrak ez zihoazen jauregiko harmailadian gora, non tsarraren poliziak, erreboltariak baino talaia goragokoan, bere posizioaz balia baitzitezkeen manifestariak birrintzeko, hain ziren itu argi eta zalantzarik gabea?, berdinetik berdinera baizik, manifestazioaren eremua guztiz laua zenez gero: esateko modu bat da, borra duena edo zaldia duena
|
beti
baitago maila bat eta mila maila gorago, pistola edo fusila duena zer esanik ez, bat, bi, hiru, lau, bost eta sei; haietako bat Alberto zela jakin zuenean, ezpainetara hitz bakarra etorri zitzaion, putakumeak, putakumeak eta putakumeak!?, eta begietara malko asko eta asko, mina eta sumina bihotzean nagusi.
|
|
|
Domingoren oldarraldiak zaldia aztoratu, eta honek mugimendu ezin urduriago batean jaitsi zituen besoak, gainean zihoàn polizia kolokan jarriz, erori ez erori, harik eta zaldizkoak, aho uhalaren tirakada bortitz batez, zaldia berriro menderatzea erdietsi zuen arte; emakumea ihesi zihoan ordurako –lehenago edo geroago, eszenatokian agertzeko beti prest dagoen aktorea ohi da bizi sena–, eta Domingok ere ihesari eman zion, baina, burua jiratu eta ohartu zenean ezen polizia, zaldiari atseden emateko edo, atzeraka zihoala bere kideengana, bera ere atzera itzuli, kartera jaso, eta handik ez oso urruti zegoèn manifestari multzo batengana hurbildu zen; gero, tiro hots batzuk entzun, eta berandu gabe jakin zuen Domingok manifestaziora etorritako guztiak ez zirela etxera itzuliko, haietako batzuk zerraldo erori baitziren, bat, bi, hiru, lau, bost eta sei; Eisensteinen Potemkin korazatua filmean ez bezala, herritarrak ez zihoazen jauregiko harmailadian gora –non tsarraren poliziak, erreboltariak baino talaia goragokoan, bere posizioaz balia baitzitezkeen manifestariak birrintzeko, hain ziren itu argi eta zalantzarik gabea–, berdinetik berdinera baizik, manifestazioaren eremua guztiz laua zenez gero: esateko modu bat da, borra duena edo zaldia duena
|
beti
baitago maila bat eta mila maila gorago, pistola edo fusila duena zer esanik ez... bat, bi, hiru, lau, bost eta sei; haietako bat Alberto zela jakin zuenean, ezpainetara hitz bakarra etorri zitzaion –putakumeak, putakumeak eta putakumeak! –, eta begietara malko asko eta asko, mina eta sumina bihotzean nagusi.
|