|
2009
|
|
|
–Bada, ni ez nago ados, eta nik nahi dudana egin duzue?!?; ez al zen gai hartan, gainera, don Zoilo etxeko autoritatea, eta ez al zioten anai arreba guztiek etxeko autoritateari gutxieneko errespetua zor? ...ofilo Mariak ere bazituela galderak, galdera bakoitza zulo beltz bat?, haurraren zer nolakotasunari lotuak, erdi itsua ote zen ez ote zen edo auskalo nolakoa ote zen, baina egia zen, halaber, Teofilo Mariak aurkitu zuela, zulo beltz bakoitzeko, estalki bat, neurri neurrikoa, autoritateari buruz zuèn ideia zurrun bezain omnimodoak neurri eta mota orotako estalkiz hornitzen baitzuen, itxura batean;
|
beste
une hartan, baina, anai arrebek urratutako bidetik, halako jakin min bat ere piztu zitzaion, buruan isilduak zituèn galderei?. Zergatik hoztu ziren gurasoen harremanak, itzalak bere itzalpean hartu balitu bezala haiek ere?, bururatu zitzaion, apika, orduan?
|
|
|
Teofilo Mariak beti oroituko zuen ganbaran sartu zituzteneko une latz hura, ganbaran lastaira bakarra zegoen, aitak berarentzat hartu zuena, Teofilo Maria zurezko zolan etzaten zen bitartean, bahitzaileek bakoitzari tapaki bat eman ondoren?, baita ondorengoak ere, zeinetan apenas egin ahal izan zuen lorik, baina hura baino buruan sartuago geratu zitzaion, beharbada,
|
beste
une hura, ganbaran zegoèn txikitik lehen argia sartu zenekoa, ganbarak biribil hura zuen argi iturri?, etzalekutik begiesten ari zen ikuskariak, izpi sorta urrekara hura, argiari forma eman nahian edo kono enbor batean bilduta zetorrena, ganbararen espazio iluna itxuraldatzeko, bide batez, umetako estanpa hartara eramango balu bezala, zeinean hodeien arteko zirrikituetatik antzeko izpi sorta bat azaltzen baitzen, zerutik lurrerainokoa, lurrean landatuta zegoèn ezpata bat, erramu bonetak koroatua?
|
|
|
Teofilo Mariak beti oroituko zuen ganbaran sartu zituzteneko une latz hura –ganbaran lastaira bakarra zegoen, aitak berarentzat hartu zuena, Teofilo Maria zurezko zolan etzaten zen bitartean, bahitzaileek bakoitzari tapaki bat eman ondoren–, baita ondorengoak ere, zeinetan apenas egin ahal izan zuen lorik, baina hura baino buruan sartuago geratu zitzaion, beharbada,
|
beste
une hura, ganbaran zegoèn txikitik lehen argia sartu zenekoa –ganbarak biribil hura zuen argi iturri–, etzalekutik begiesten ari zen ikuskariak –izpi sorta urrekara hura, argiari forma eman nahian edo kono enbor batean bilduta zetorrena, ganbararen espazio iluna itxuraldatzeko, bide batez– umetako estanpa hartara eramango balu bezala, zeinean hodeien arteko zirrikituetatik an... Credo in unum Deum; esan ere, halaxe esan baitzuen Teofilo Mariak esaldi hura, bere artean ahoskatua –mutua eta ahotsik gabekoa, beraz–, ezpainen mugimenduari ederki antzeman zekiokeen arren; estanpak argi eta garbi bilatzen zuen, bere elementuen bidez, Jainkoaren esentzia, esanahiz betea, bere ezaugarririk muinekoenak –guztiz sinbolikoak– euskarri:
|
|
|
" Bada, ni ez nago ados, eta nik nahi dudana egin duzue...!"; ez al zen gai hartan, gainera, don Zoilo etxeko autoritatea, eta ez al zioten anai arreba guztiek etxeko autoritateari gutxieneko errespetua zor? ...ak ere bazituela galderak –galdera bakoitza zulo beltz bat–, haurraren zer nolakotasunari lotuak, erdi itsua ote zen ez ote zen edo auskalo nolakoa ote zen, baina egia zen, halaber, Teofilo Mariak aurkitu zuela, zulo beltz bakoitzeko, estalki bat, neurri neurrikoa, autoritateari buruz zuèn ideia zurrun bezain omnimodoak neurri eta mota orotako estalkiz hornitzen baitzuen, itxura batean;
|
beste
une hartan, baina, anai arrebek urratutako bidetik, halako jakin min bat ere piztu zitzaion, buruan isilduak zituèn galderei –" Zergatik hoztu ziren gurasoen harremanak, itzalak bere itzalpean hartu balitu bezala haiek ere?" bururatu zitzaion, apika, orduan– arnasa eman ziena, halako moldez, non, galderen arnasaldiarekin batera, kolpez ireki baitzitzaizkion zulo beltz guztiak...
|