|
2002
|
|
|
Kasu markak maila desberdinetan bil daitezke; izan ere, ez da gauza bera aipatu berri dugun motibatiboaren osaera edo birdeklinabidetzat hartu izan dena aurrekoa ere birdeklinabidea dela esan daitekeen arren (Rebuschi, 1984). Lehenengoan testu hitz baten osaera oinarrian gaude, baina bigarrenean sortua dugun testu hitz deklinatu bati
|
beste
atzizki bat erantsi diogu, izenlagungilea, hain zuzen ere. Ikus ditzagun banaka:
|
|
|
4.1 ariketa osatu honako fenomeno hauek kontuan hartzeko: genitiboaren ondoren
|
beste
atzizkiren bat ager daiteke, kasu batzuetako pluralizatzailea (ta) morfema independente gisa adierazi behar da, eta bizidunetan deklinabide kasu gehiago daude (gan).
|
|
2007
|
|
|
tradizioari, ahozkoari zein idatzikoari? lotua edo
|
beste
atzizki bat, erdaratik jasoa (beharrizan barik).
|
|
2008
|
|
|
Elkanokoak ibiltzen duen
|
beste
atzizki bat, zutu>, aro?,, zaro, da, ondo ko hitz hauetan:
|
|
2021
|
|
|
372, 374) dokumentazio urritasunak eragotzi duke oinarrian albokaria duen izenik ez gordetzea. Azkenik, teosagaiaren kokalekuak ere badu arazoa, ezagutzen diren mostra guztietan azken tokian azaltzen delako, bestela esanda, Oiartzungoa delako segidan
|
beste
atzizki bat (so) duen etsenplu bakarra.
|
|
|
pertsona adierazten duen izenari erantsi eta pertsona horien bilera edo esan nahi duen izen eratorria sortzen duen kunde, alegia. Egia da pentsa dezakegula
|
beste
atzizki bat dela, forma berekoa, baina beste balio batekoa, oinarrian den izenaren eta izen eratorriaren adiera ere azpisail honetan aztertzen ari garen izenen ‘ekintza’ (‘gertaera’), ‘ondorioa’ adieratik aldentzen den heinean. Dena den, oso adibide gutxi ditugunez hemen aipatzea iruditu zaigu egokiena; Emakunde da euskara estandarrean bide horretatik sortu den bakarra (erakunde baten izen propioa):
|
|
|
Erraz aurki dezakegu
|
beste
atzizkiren bat, bereziki a) puntuko izenen ondoren: oinetakogile, oinetakogintza, soinekodun, soinekogintza, gerrikogin, gerrikogintza...
|
|
|
Dakigun bezala, atzizki hori izenlagunen eratzeko bereziki baliatzen da (ikus § 21.7), eta ez da harritzekoa hemen ere aurkitzea, zeren perpausei ere lot baitakieke ((e) lako perpaus izenlagun jokatuak, tzeko perpaus izenlagun jokatugabeak, ikus § 30.6.4.1). Perpaus erlatiboei dagokienaz, literatura euskalkietan agertzen diren formak kontuan hartuz gero (egindako, eginiko, eginikako), ko atzizkia aditz partizipioei loturik doan
|
beste
atzizki batekin batean erabiltzen da beti: edo ta atzizkiari erantsirik, edo (r) ik atzizkiari.
|
|
|
Adizkiaren bukaera absolutuan kokatuak direlarik, lehen pertsonak t atzizkia du eta bigarrenak k (maskulinoa) edo n (femeninoa). Haatik, adizkiaren barnean kokatuak direlarik, hau da, ondotik
|
beste
atzizki bat gehitzen zaielarik (n, la menderagailuak, n iraganaren marka, edo beste komunztadura atzizki bat), lehen pertsonako marka da atzizkia da eta bigarren pertsonakoa a (maskulinoa) edo na (femeninoa): dut vs dudan, zait vs zitzaidan, duk vs zuan, dun vs dinan.
|
|
|
(e) n, (e) la, baeta bait, baina (e) n eta (e) la dira nagusiak eta erabilienak. Atzizki hauek batzuetan
|
beste
atzizki bat hartzen dute ondotik: (e) na, (e) nik, (e) netz, (e) lako...
|
|
2022
|
|
|
Horietan, pentsa liteke hartutako atzizkia ez dela erresultatiboak eratzeko bera. Gainera, batak zein besteak badute
|
beste
atzizki baten forma ere: partitiboko atzizkiarena, hain zuzen (ez dago platerik bezalakoetan aurkitzen duguna).
|