|
2003
|
|
|
Vienako pentsalari zerrendarekin batera, beste eskola batzuek ere ideia berriak ekarri zituzten zientziaren filosofiaren mundura. Berlinen Hans Reichenbachek eskola enpirista sortu zuen Gustav Hempelekin batera; Varsovian Tarski eta Lesniewski logikarien zirkulua zegoen; eta vienarren inguruan, baina Zirkuluan
|
bertan
parte hartu gabe, Popperren kritikak zientziaren analisirako agenda logiko filosofikoaren prestakuntza eta eraikuntzaren osagai bikaina izan ziren. Agenda horretatik eratorritako ikusmoldeak, ‘ortodoxoa’ deitu genezakeenak, zientziaren hizkuntzaren berreraikuntza hartu zuen helburutzat, hizkuntza hori logika formalaren bitartez aztertu ahal izateko, lehen esan bezala.
|
|
|
Aipatutako 1965eko Colloquiumaren Aktetan (Lakatos & Musgrave 1970),
|
bertan
parte hartu zuten batzuek Kuhnen" paradigma" terminoaren erabilera iluna kritikatzen zuten, batez ere Margaret Mastermannek (ibid.: 59).
|
|
2005
|
|
|
Honela, bada, hizkuntza, eguneroko ariketari esker eta pixkanaka, elkar erabilera errazeneraino da berdindua eta, era honetan, hurrengo mailara pasatzeko prestatua. Zenbat eta hiztun gehiagok
|
bertan
parte hartu, orduan eta tipo orokorragoa jasotzen du hizkuntzak, orduan eta gehiago desegiten du honek itxuraz arbitrarioa dena, orduan eta areago moldatzen du beronek bere burua hiztun guztien naturara.
|
|
2007
|
|
|
gizakiek ez dute asmorik euren arteko diferentziak hizkuntz gaitasunaren gailurrean negoziatzeko, baizik eta —posibilitate horri berari aukera eman gabe— euren helburuak indarrez inposatzeko ahalegina egiten dute. Hemendik sortutako zailtasunak areagotu egiten dira, hain zuzen,
|
bertan
parte hartzen duten erakunde handien ordezkarien kopuruaren arabera, zeinak alderdi, klase sozial eta estatu ezberdinekin harremanetan dauden. Igoera horren azkeneko maila bonba atomikoekin loturikoa litzateke, alegia, bere emaitzetan gizadi osoa suntsituko lukeen gerratearekin.
|
|
2012
|
|
|
Gertaera bat,
|
bertan
parte hartu duenarentzat ez gainerako guztientzat, zalantzagarria da beti; hots, gertaera horretan parte hartu duenak baino ezin du gertaeraren inguruko ziurtasunik izan. Gertaera batekiko konpromiso subjektiboaren garrantzia funtsezkoa da.
|
|
|
Iraultza Frantsesa, esaterako, ezin da aldi berean izan ziren egoeren inguruko azterketa zorrotz baten bidez azaldu; egoera edo baldintza horiek ez dituzte 1789ko gertaerak azaltzen. Iraultza, bera gertatu den" egoeraren" eranskin gisa azaltzen da; eta, Iraultzaren egia, bere aldetik,
|
bertan
parte hartzen dutenek harekin (eta haren ondorioekin) duten konpromisoaren bidez sortzen den gertaera gisa. Ezusteko eragilea funtsezko elementua da gertaeran; eragile hori da Badiouren kontzepzioari egin izan zaizkion kritika askoren iturburua.
|