|
2004
|
|
|
Ebakuntza egin eta bi hilabetera edo, behar izanez gero, kimioterapiaren ondoren, pazienteak kirofanora itzuli behar dira areola eta titiburua berreraikitzeko. Baina kirurgia hori anestesia lokalarekin egiten da, eta, beraz, “ebakuntza eta erdi eginda, pazienteek
|
beren
bularra berreskuratzen dute, itxarongo balute jasan lituzketen hiru edo lau ebakuntzen aurrean”, azaldu du Fernández Delgadok. Berehala berreraikitzeak, beharrezkoak ez diren sufrimenduak aurrezteaz gain, lan eta osasun kostuak ere aurrezten ditu, ospitalizazio denbora, kontsultak eta proba analitikoak murrizten baititu.
|
|
2007
|
|
|
Dionik bat batean estropezu egin du, eta Jesus gainera eroririk hondar bustitik aurrera eraman du zilipurdika. Hanka besoak katramilatuta bukatu dute bi mutikoek ur putzu baten erdian, hauspoa
|
beren
bular estuetatik irten beharrean. Borrokan hasi dira karkaila batean, Dionik gerriaren gainean jarri eta bizkarra harea bustiaren kontra eraman dion arte.
|
|
2009
|
|
|
Saiatzen ziren bularrak kamiseta azpian ezkutatzen. Nik banekien, arrebari entzunda, neska gehienak lotsatu egiten zirela
|
beren
bularrez eta disimulatu nahian, bizpahiru kamiseta estu estu janzten zituztela eskubaloi taldeko t shirt erraldoiaren azpian. Hartara, bularrak ia mugitu ezinik egoten ziren, estu eta larri, harrapatuak, kartzelaratuak, giltzapetuak.
|
|
2011
|
|
|
–Badakit adiskide eta ezagunak hurbildu eta eskuetatik kenduko didatela liburu jaio berria, eta batzuek haren azala usaindu eta musukatuko dutela. Litekeena da emakumeek
|
beren
bularren kontra besarkatu eta, azala eskuekin behin eta berriz igurtzi ondoren, pasarteren bat irakurtzen hastea ere. Ni ikaraturik egongo natzaie entzuten, nora begiratu ez dakidala, baina aldi berean harro?, esaten nien.
|
|
2012
|
|
|
Aireratu ginen, eta, leihotik begira, Amina belaun gainean nuela, mendi eta eukaliptozko paisaia hura amaz beterik imajinatu nuen:
|
beren
bular hustuak estutzen zituzten, erditzean negarrez ari ziren. Soka batetik tiraka ari ziren amak, sokaren beste aldean inor ez zegoela ikusteko gero.
|
|
|
Ohorezko damek sarri gonbidatzen zuten Glumdalclitch beren geletara, eta ni ere eramateko eskatzen zioten, ikusteko eta ukitzeko atsegina izan zezaten. Askotan biluzten ninduten goitik beheraino, eta luze luze eratzaten ninduten
|
beren
bular artean; ez nuen batere atsegin; zeren eta, egia esateko, oso hats nazkagarria botatzen baitzuen haien azalak; eta ez dut hau aipatzen andere paregabe haiek gutxiesteko asmoz, beraiekiko begirune osoa baitut; baina nire sentiberatasuna, txikitasunarekin proportzioan, zorrotzagoa zelakoan nago, eta ez dut uste pertsona argitsu haiek beren maitaleentzako, edo elkarren artean, desatseginagoak z... Eta, azken batean, haien berezko usaina askoz jasangarriagoa zela ohartu nintzen lurrinak erabiltzen zituztenean baino, hauekin berehalaxe zorabiatzen bainintzen.
|
|
2014
|
|
|
Zu Bretainiako herri batean mediku ari zara. Mundu guztiak dio adin batetik aurrera gizonek prostata txekeatu behar dutela, emakumeek
|
beren
bularrak bezala. Baina zu ez zaude ados.
|
|
|
«Ez dira tumore errazak harrapatzen; normalean norberak aurkitzen ditu, eriak. Horregatik komeni da andre gazteek
|
beren
bularrak ondo ezagutzea, ukituen bidez alterazioak antzeman, eta galdera egiteko». Saray elkartean batzen dira Nafarroan bularreko minbizidun andreak.
|
|
|
Zenbait neska ez dira ausartzen mutil bati hitzen bidez esatera gustatu egiten zaiela, baina, paradoxikoki, errazagoa egiten zaie
|
beren
bularren argazkiak Whatsappez bidaltzea.
|
|
2017
|
|
|
Hor zehar ibiltzen dira oraindik,, ona da bizitzea? esanez, arreske, bikotekide bila[...] beren aurpegiak kosmetikoekin igurtziz beti, eta pubiseko ileak kentzeko matxardak hartuta,
|
beren
bular hondoratu eta malaskatuak erakutsiz, ahots dardartiz lantua joz desira ahulduak kitzikatzeko ahaleginean, edanean, neska gazteen artean dantzan eta maitasun gutunak idatziz (Erasmo 1941: 42).
|
|
2022
|
|
|
...ino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen
|
beren
bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutel... Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu maitatua izan naizelako, barkatu hil dudalako, gezurrak esan ditudalako, jan ere dudalako, eta nire bezeroak eta nire psikoanalista bera ere nire isilaldiekin desafiatu baditzaket, gizonezkoekin ausarta eta lotsagabea ere izan baninteke, larba hutsa naiz emakumezkoen aurrean, horra zergatik ez dudan lagunik, alegia egiazkorik batere ez, horra zergatik nahiago dudan emakumezkoak tarte batera eduki, eta neure burua gizonezkoz inguratu eta lubakitu, bai, gorroto ditut emakumezkoak, eskura ditudan baliabideekin ditut gorroto, gogameneko bazter horretako indarrarekin, nire gorputz makurtuarekin eta barkamena eskatzen dien ahoarekin, gogamenean akabatu egiten ditut emakumeak.
|
|
|
Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu ...ino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen
|
beren
bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutel...
|
|
|
...een ederrenak dira beti, inoiz ez dira igelak ez konkordunak, baitezpada desiragarrienak, milaren artean ere beren printzea ezagutuko luketen, nahiz eta printze konkorduna izan, nahiz eta igela izan, emakume simetrikoak dira, ispiluan beren buruei begiratzen diete, ispilu, esadazu zein den ederrena, emakume horiek liluraturik miresten dute beren ilaje sarri haizeak darabilena, liluraturik miresten
|
beren
bularrak, komikietako heroienak iduri, armadura lana egiten dieten bular gihartsuak, gaixotasunak ez die emakumeei barkatzen, horixe esaten du mundu guztiak, orduan zer egin, ezpada emakumeak zirujauen esku utzi, makillatu eta politena eta handiena prometatu, txikiena eta ilehoriena, beren larba kezketatik etekina atera krema poteen eta hormonen bidez, ohean baizik janzten ez diren kristalezko za...
|
|
|
Beharbada nire ama ez da beti horrelakoa izan, seguruenik denbora behar izan du horrela zahartzeko, ohe zahardade hori, urteak zituen ohiko jestuen memoria galtzen, jaiki, garbitu, jan eta maitatu, eta haurra nintzenean ederresten nion, alegia, uste dut, ez dakit, eguzkipean etzana bainujantzi gorria jantzirik nahiago nuen ama nire izeba haiek baino,
|
beren
bularraz mintzo eta tiranteek bizkarrean utziko zieten markaren kezkatan, eta ama argala zen, uste dut, oso txikia bere ahizpekin alderatuz gero, eta hirurek ere lasai, ahizpatasunez hartzen zuten eguzkia beren zuri azala beltzarantzeko asmoz, ordurako azala sutan bazuten ere kuperosiaren eraginez, lanpeturik zeuden ez zirena ezkutatzen, ez baitziren beltzaran ez mardul, eta gaztetako argazkietan...
|
|
2023
|
|
|
Eta zer, Rozina, orain zer egingo dun. Rozina tutuetatik indarrez xurgatzen hasten da, haizeak berriro gogor jotzen du, zuhaitzak makurtzen ditu, ekaitza dator, dena makurtzen eta astintzen du, dardarka eta zizpuruka, urkien eta astigarren adarrek
|
beren
bularrei azkura egiten diete, eta lepoei, eta sabelei, adaxka jaioberriak ere dardarka daude. Gehiago, gehiago, eskatzen du Rozinak, nik ere horixe egingo dizuet... basatiki soinekoa kendu eta harrika botatzen du.
|