|
2003
|
|
|
Aurki nobelaren bat idazteko ere gauza izango haiz –esan zidan eskuarekin nire bizkarrean txaplaka jo eta barre eginez. Bazirudien bere patua,
|
bere
mugak onartzen hasia zela.
|
|
2010
|
|
|
–Adimena bi ahoko labana da, eta eguzkira eraman zaitzake, baina baita lurpera ere, eta hara: nik ez dakit muskerrak adimen mota bat duen ala berea sen hutsa ote den, baina muskerrak
|
bere
mugak onartzen ditu, eta horrela egiten du eguzkia bere, arrastaka ibili arren. Bere mugak onartuko ez balitu, aldiz, zuhaitzera igo eta zuhaitzetik egingo luke eguzkitarako jauzia?
|
|
|
ez uka hori niri, Gabino, zu ere histeriko historiko bihurtu baitzintuen Jainko guztiahaldunak Pagoagako hartan, Ama Birjina bitarteko, barkatu txantxa. Baikorrago nintzateke, jakina, gizona
|
bere
mugak onartzen hasiko balitz, baina lekutan gaude oraindik?!
|
|
|
Zergatik hartu behar nuen neure bizkar gainean ez zegokidàn zama? Kontua ez baitzen ona izan behar nuela eta ehuneko ehunean gainera, baizik eta on izaten ahalegindu behar nuela, eta kontua ez baitzen, Karamazov anaietako baten hitzetan, moralak eta etikak zentzurik ez zutela Jainkorik izan ezean, baizik eta gizakiak bere neurriaren berri jakin behar zuela, eta handik bideratu bere morala eta bere etika, nahiaren eta ezinaren arteko dialektikan
|
bere
mugak onartuz. Jainkoaren balizko existentziaren zama astunegia zen, zinez, gizonarentzat?
|
|
|
Zergatik hartu behar nuen neure bizkar gainean ez zegokidàn zama? Kontua ez baitzen ona izan behar nuela eta ehuneko ehunean gainera, baizik eta on izaten ahalegindu behar nuela, eta kontua ez baitzen, Karamazov anaietako baten hitzetan, moralak eta etikak zentzurik ez zutela Jainkorik izan ezean, baizik eta gizakiak bere neurriaren berri jakin behar zuela, eta handik bideratu bere morala eta bere etika, nahiaren eta ezinaren arteko dialektikan
|
bere
mugak onartuz. Jainkoaren balizko existentziaren zama astunegia zen, zinez, gizonarentzat... baina zer, Jainkorik ez bazegoen, gizonaren handinahiaren proiekzio hutsa zenez gero?
|
|
|
Desoreka da, ordea, zeru lurren arteko harreman asimetrikoen ezinbesteko fruitu, izaki guztiz perfektu eta izaki inperfektu baten arteko harremanen ondorioak baitira neurosia eta histeria... ez uka hori niri, Gabino, zu ere histeriko historiko bihurtu baitzintuen Jainko guztiahaldunak Pagoagako hartan, Ama Birjina bitarteko, barkatu txantxa. Baikorrago nintzateke, jakina, gizona
|
bere
mugak onartzen hasiko balitz, baina lekutan gaude oraindik...!
|
|
|
Adimenak beti bereiziko baitu gizona muskerrarengandik, biak arrastaka ibili arren’ ‘Adimena bi ahoko labana da, eta eguzkira eraman zaitzake, baina baita lurpera ere, eta hara: nik ez dakit muskerrak adimen mota bat duen ala berea sen hutsa ote den, baina muskerrak
|
bere
mugak onartzen ditu, eta horrela egiten du eguzkia bere, arrastaka ibili arren. Bere mugak onartuko ez balitu, aldiz, zuhaitzera igo eta zuhaitzetik egingo luke eguzkitarako jauzia... lurraren aurkako kolpe izugarri batekin bukatuko litzatekeena, bistan da, grabitate indarraren eraginez.
|