|
2000
|
|
|
korbata luzea, foka aurpegi bat. " Hik zer egiten duk hor?", galdetu zion; saihetsean ostiko puntako bat jo, jaikiarazi zuen; Xani hankak huts egin zion, erori zen, berriz ere jaiki;" honek ere ez dik
|
bere
larrua berton utzi nahi izango", esan zuen. Bonifaziok, ikusi zuelarik:
|
|
2005
|
|
|
ile beltzez itsustu buhamearen zangartetik lohi malguarekin nahasten zen odola bazerion. Ezkerreko ahurra pottottara eramanik,
|
bere
larru leun eta garbia baino ez zuen haztatu. Harrigarria zen:
|
|
2010
|
|
|
Ez dakit nola deitu, baina kontua da zailtasunik gabe berraurkitzen ginela ohean. Maite nuen –maite dut–
|
bere
larru zuriegia, izerdiaren lurrin mikatza, ahoaren zapore kargatua, dena. Eta uste dut berak ere gogoko ninduela, izango nindukeela oraindik ere...
|
|
|
Utzi hori hor, mesedez". Eta
|
bere
larruzko motxilatik liburua atera zuen. " Dei nazazu Ander" ausartu nintzen, unea egokia zelakoan hesiak botatzen hasteko, eta liburua nire zorroan sartzeko keinua egin nuen.
|
|
2011
|
|
|
" Amiltzeko arriskua, eta berriro ere amiltzeko aukera izango duzula jakitea". Apartatu egin zen Diego, norbaitek
|
bere
larrua zure larruan txertarazi nahi dizunean izututa egin ohi dugunez, geure burua atabikoki babestuz: " Ni ez nauzu oraindik maldan beheran sartu; ez nazazu zulora biok eror gaitezen hel.
|
|
|
Ene kandelargia! –; handik hemezortzi hilabetera hilko da tximistak jota baino lasterrago, argiaren abiadan, eskumuturrak oilo fameliko baten zarpa estu," para una vez que la meto en caliente, me voy a poner yo el gorro en la polla". Ez genuke egon nahi
|
bere
larruan. Berak ere ez, bere larruaren sakona zoko eta moko ezagutuko balu, baina batzuetan bigarren larru bat jartzea norbere buztanari on da bizirauteko, nola den on nork bere buruari ematea bigarren larru bat zoramenaren mende ez erortzeko.
|
|
|
Ez genuke egon nahi bere larruan. Berak ere ez,
|
bere
larruaren sakona zoko eta moko ezagutuko balu, baina batzuetan bigarren larru bat jartzea norbere buztanari on da bizirauteko, nola den on nork bere buruari ematea bigarren larru bat zoramenaren mende ez erortzeko.
|
|
|
Gai transzendentaletatik egunerokotasunera jauzi egiten dute otupen freudiarrek: ...k direla, humanoegiak, heriotza atzean utzi dute eta Anís del Mono kopa eta Lagarto xaboia eskatzen dizkio gogoak polizietako bati (lagarto, lagarto), larrua jo gabe daramatzan egunak(" sin meterla en caliente") gogora ekartzen beste bati, haurraren sukarra eta emaztea esna egoteko aukera urriak hirugarrenari, haserretuko ote litzaiokeen esnarazi eta atzetik joko balio larrua berriz ere
|
bere
larruan sentitzeko, barruko arroparik kendu gabe larrua jo, kuleroa doi apartatuz eta kotoiaren frikzioa buztanean sentituz. Komisarian ala nork bere etxean garbituko dituzte eskuak?
|
|
|
Pedro Vargasen semea ere ez, osabaren antza zuen horretan. Eragiten zion halako erresumin bat inguruko inor
|
bere
larruan jartzeko gai ez zela ikusteak.
|
|
|
Dena bukatzen zenean –dena ez zen inoiz bukatzen baina–, erredentzio posible bakarra geratuko zitzaion Lazkanori: behingoagatik
|
bere
larrutik idazten saiatzen hastea, Soto eta Zeberio nola ezagutu zituen, zer gertatu zen haiekin konpartitu zituen uneetan eta zer gertatu zen haiekin konpartitu ez zituen uneetan. Haiek lurpetik atera.
|
|
|
Audientzia esaten zioten horri, eta berea ikaragarria zen. Lehen ez zuen inork irakurtzen, orain askok irakurtzen zuten
|
bere
larrua.
|
|
|
Eta oso umore oneko dago, ongi omen doazkio gauzak bere liburu berriarekin, oraindik zeri buruz den arrastorik ez daukan arren Idoiak. Eta Txemak" biluzik erretratatu nahi zaitut" esan dion arren, eta Idoiak" ezta pentsatu ere" erantzun dion arren," ez erabili trikimailu merkerik nirekin", edo" baizea, ez esan trikimailu horrek funtzionatzen dizunik besteekin", eta Txemak" ze beste?", nahiz eta hori dena, nahiz eta
|
bere
larrua barrukoz kanpora jarri eta aspaldi sentitu gabekoak sentitzen dituela iruditu Idoiari harekin, zintzo jokatzea erabaki du, ohartu baita Txemarentzat denbora pasa hutsa dela bera, erantzuten ez dituen dei asko jasotzen dituela eta erantzun gabe mobila amatatzean jartzen duen aurpegiagatik dakiela emakumezkoen deiak direla, eta ez emaztearenak soilik. Eta zintzo jokatzea erabaki duelako, bigarren bizitzarik eta ezkutuko bizitzarik eramatea jasanezin zaiolako, aitortu egin dio dena Diegori, nola erokeria bat egin duen, nola oheratu den Txemarekin, bere lagunarekin" benetako argazkilaria, benetako artista fartsanteen mundu honetan".
|
|
|
Baina inor ez dago inoren larruan. Nork
|
bere
larruan galtza bete lan badugu beste inorenean sartzen hasteko. Ezberdintasuna da zu zerorren hezurretan zaudela, eta ez zeure larruan honezkero.
|
|
2014
|
|
|
– Joan zaitezte txorizo pixka bat erostera –eta
|
bere
larruzko kartera zaharretik txapon txiki batzuk aterako zituen.
|
|
|
Baina orduan poliziak Ducados paketea tiraderan sartu eta hura itxi du. Bere eskuaren zainak ikus ditzake,
|
bere
larruzko jakaren lurrina usain dezake. Han dago gizona, bai, eta han baldin badago, esan nahi du bere aita egongelan dagoela ileak nahasita eta oinutsik jende ezezagunaren aurrean, semeak ematen dizkion zigarroak erretzen.
|
|
2015
|
|
|
Dardaraka eta zurbil, sentituz arrotz bere etxea eta sentituz arrotz
|
bere
larrua, kax kax jo du Enekok gurasoen logelako atea.
|
|
2016
|
|
|
Soziedadean ikasitakoak baliatu ditu elektrikariak freskerakoekin afaria egiteko Vendavaleko lehen makinistaren alargunak jangelako mahaia atontzen duen bitartean, hurrengo goizeko gosari izanen dute afaria, alarguna sukaldean azaldu zaionez –Utz ezazu hori, Markos! –, atera duenez kazuela surtatik kendu dionez zalia eskutik askatu dionez mandarra askatu dizkionez alkandorako botoiak. Gizonaren bularreko ileetan ibili ditu eskuak, burua eman du bihotzaren gainean, horrela egon zaio luzaz –besarkada geldoan erretzen–, emakumearen malkoak nabaritu dituen arte
|
bere
larruan: Pakita...!
|
|
|
Pakita...! egin zuen hasperen Markos Urbietak Vendavaleko makinistaren alargunaren malko errea
|
bere
larruan nabaritutakoan, pozaren malkoak zirela esan zion alargunak. Bekaturik garbiena egin zuten Pakita Loureirok eta Markos Urbietak, nolako gaua, nolako kemena nolako herria orduan gurea bikote bat estatuaren oinarri moralak dardara batean ikaratzen, bekatuan bizi izan ziren beti handik harat –frantses ezkontzan, apaizen hizkeran–, auzotar alienatuaren marmarrari eta zeharreko zenbait aholku kezkagarriri ez entzuna eginik, bikote ezarrunta.
|
|
2019
|
|
|
Ez esan halakorik! Jarri al zara inoiz
|
bere
larruan?
|
|
2020
|
|
|
(Alberdania, 2000), gurean bilduma feministak eta feminismoa bera literaturan eta gizartean ezkutuko lan gogorrean zebiltzalarik artean, gerora lehertuko zenaren genesia isilpean prestatzen/ pairatzen ari zirela ez esateagatik. Garaiari aurre hartu baino, gaiari aurrez aurre begiratzeko generaman atzerapenari erremedioa jarri zion Iturbek
|
bere
larrutik bizi eta idatzitako istorio esanguratsu honetan. Amatasuna inguratzen duen hipokrisia soziala eta bere inguruan ardaztutako egitura maltzurrak baita hizkuntzarenak ere seinalatu eta agerian jartzen ditu antzezlanak, bilduma honetan jasotzen diren pertsonaietako gehienek konpartitzen duten ezaugarri bat aurreratuz:
|
|
2021
|
|
|
Larrura hurbiltzen ari zenean, izuaren pilpirak sentitzen zituen poroetan. Mendeak ziren ez zuela
|
bere
larrua zinez atzamarkatu, Etxe hartan dutxatzen zutenean, hamabostean behin, distantzia zaintzen zuten, ez zioten uzten eskuekin bere gorputza palpatzera ere.
|