|
2014
|
|
|
" Mintza hadi hi ere, ez haiz besteak baino zozoago." Baina iruditzen zait ez dugula halarik ere lehena uzten, epe luzean eta hatsean sinesten dugula gehiago ukaldiko jokoan baino eta zirtzilek, xarma handia badute ere, beti punki batzuk direla gurean: denborak erranen du, baina uste dut konflikto horrek
|
bere
dimentsio sinbolikoan balio duela beti gure bizi filosofiarako.
|
|
|
ahotsa ez da unibertsala, bakarra da, norbanakoarena. Bere bakartasun eta izate erlazionalean datza, hain zuzen ere,
|
bere
dimentsio politiko eta estetikoa.
|
|
|
Tantrismoa eta taoismo sexualaren arrakasta adibide argia dira. Maiz biak kontsumo gai gisa ulertuak izan diren arren, harreman sexualak hobetu, berriztatu edo experimentatzeko parafernalia gisa, filosofia holista biren ikuspegi sexualak baino ez dira; bestela esanda, tantrismoak eta taoismo sexualak gizakiaren bizitza dute aztergai
|
bere
dimentsio guztietan. Badute zer irakatsi, izan ere, zentzu honetan gutxiengo batek kontsumitzen dituen arren —tantrismoarekin orgasmoa atzeratzeko praktikak baino ikasi nahi ez dituztenen kopurua izugarri handia omen da.
|
|
2017
|
|
|
Heziketa, sistema antolatu bezala, ekintza edo gertaera soziala dugu, benetako eraginkortasun materiala duen sistema, izan ere; baina ez hori bakarrik, heziketak sinesmena eskatzen duen sinbolismo praktika bilduma eskaintzen baitio gizarteari, gizartean eragitea baitu helburu. Heziketak errealitate sozialean eragiten du,
|
bere
dimentsio sinbolikoaren bitartez, noski. Alegia, heziketa akto formalizatuen bilduma bat da, jokaera bilduma kodifikatuak, iragana eta oraina lotu nahi dituen ekinbide errepikakor eta sinbolikoen bilduma.
|
|
2019
|
|
|
Esan dezakegu marxismoa,
|
bere
dimentsio filosofiko praktikoan2 askapenerako bokazioa duen heinean, historiako menperatuen tradizio demokratiko erradikal eta luzearen barruan kokatzen dela. Menderakuntzaren kontra, eta beraz, menperatuen aldeko askapen, ongizate sozial eta duintasunaren bila ibili zen beheko jendearen borroka eta ideia historikoen multzoan hain zuzen ere.
|
|
|
Bestetik, errepublikanismoaren nozioari dagokionez, Maria Julia Bertomeuk emandako azalpenei jarraituko diogu (Bertomeu, 2005). Modu horretan, errepublikanismoak filosofia politikoaren tradizio luze bati egingo lioke erreferentzia, eta bere jatorria Mediterraneoko mundu klasikoan koka daiteke; Epialthes, Perikles, Protagoras edo Demokrito izenei loturik bere bertsio demokratikoan, edo Aristoteles eta Zizeroneri lotuta
|
bere
dimentsio antidemokrata eta aristokratikoan.4 Hala ere, Aro Modernora arte heldutako tradizio historikoa litzateke baita ere, eta zentzu zabalean begiratuta, bi bertsio horiek mantendu dituena; betiere askatasun errepublikarra unibertsalizatzea ala murriztea defenditzearen arabera. Machiavelli, Montesquieu (neurri batean), Locke, Rousseau, Kant, Adam Smith, Jefferson, Madison, Robespierre eta Marx filosofia politikoaren tradizio orokor berdinekoak lirateke beraz.
|