2019
|
|
Astero behin baino gehiagotan elkartzen zen Persson Sturerekin terapia saioak egiteko eta etengabe joaten zen Margitengana, Estokolmora, hark bere terapia saioak gainbegira zitzan. Sturek sarritan izaten zituen barne hersturazko dardarak, izu ikarak, hiperbentilazioak, toteltasuna,
|
bere
burua zauritzea, negar histerikoa; baina ez zen borroketan sartzen. Paziente kolaboratzailea zen eta tratu onez eta drogez eskertzen zioten.
|
2023
|
|
Bere senarra azkenean Jainkoarengan fidatuz hil zela. Posible zela senarrak
|
bere
burua zauritu izatea, deabruak sarritan gorputzaren zatiak kontrolatzen dituelako eta norbaiten besoa mugi dezakeelako norbere borondatearen kontra. Egin zuena nahita egin izan balu, ez zuela bekatua aitortuko bere baitaratzean.
|
|
Gabonak aurretik Gauguin-ek idatzi zion Theori esanez karaktere bateraezinak zituztela berak eta Theok eta Parisera itzuli nahi zuela. Hainbeste tirabirek Vincenten oreka zalantzan jarri zuten eta 1888ko Gabonetan, alkoholaren efektupean, krisialdi gogor bat izan zuen; haluzinazio eta eldarnioak izan zituen, Gauguin erasotu zuen eta
|
bere
burua zauritu zuen. Arlesko Hotel de Dieu ospitalera eraman zuten eta han Rey doktorearen ardurapean utzi.
|
|
Mugako nortasunaren nahastearen sintomak ere agertu zituen: inpultsibitatea, aldarte aldaketak,
|
bere
burua zauritzeko portaerak, oreka gabeko auto irudia, harreman konplikatuak (Grace T. Tan, 2011).
|
|
Schnier en arabera (1950), Vincentek Gauguin mehatxatu zuen, belarria moztu zuen egunaren bezperan, baina Gauguin-ek begirada zorrotz batez erantzun zion eta Vincentek ihes egin zuen; Vincenten bortxazko ekintza interpreta liteke aitaren kontrako fantasiazko eraso moduan; aitarekiko gorrotoa asebete zuen, bere buruarengana desbideratuz aitarenganako gorrotoa; baina, ondoren, aitarekin identifikatu zen eta bere burua zigortu zuen, bere belarria moztuz; aita erasotu zuen bere burua erasotuz (Schnier, 1950). Gauguin-ekin lanerako eta bizitzarako lotura ezarri nahi izan zuen Vincentek, baina porrot egin zuen; bulkada erasokorrak Gauguin-en kontra zuzendu zituen, baina bere buruaren kontra itzuli ziren; Vincentek
|
bere
burua zauritzearen arrazoia bulkada homosexualen inguruko gatazkan aurki liteke; ikuspegi horretatik, belarria moztea interpreta liteke auto irentze sinboliko moduan, belarria sinbolo falikotzat har bailiteke (Lubin, 1972; Westerman Holstijn, 1951; Runyan, 1981). Azkenik, atal sinbolikoa burdelean utzi zuen, bere amarekiko desira asebetetzeko; atal sinbolikoa burdelera eramanez, ama bereganatzeko asmoa adierazi zuen (Schnier, 1950).
|
|
Mugako nortasunaren ezaugarri batzuk bazituen: inpultsibitatea, aldarte aldakorra,
|
bere
burua zauritzeko joera eta orekarik gabeko autoirudia.
|
|
Vincentek Ménièren gaixotasuna zuela proposatzeko, hark azken sei urtetan idatziako gutunak aztertu zituzten autoreek; autore horiek ziotenez, Vincent Van Gogh en garaietan ez zen oraindik ondo ezagutzen Ménièren gaixotasuna eta sendagileek horregatik diagnostikatu zioten epilepsia. Bertigo erasoak usuagoak bihurtu ziren 1888 eta 1890 artean; eraso horiek tristurara,
|
bere
burua zauritzera eta suizidiora eraman zuten.
|