|
2000
|
|
|
Oraindik harago, taldeen arteko (Estatuen artekoena, adibidez) harremanen arautzeaz are gutxiago.Honen guztiaren adierazlea da Nazioarteko Zuzenbidearen ahulezia. Zergatik ote. Modernitatea estatulatriaren garaia izan da, non Estatuak izan baitira instituziorikindartsuenak, eta Estatu bakoitzak
|
bere
burua jainkotzat hartzen zuen. Halako giroan, zaila zen Estatuen arteko harremanen arautze sendo bat izatea.
|
|
2006
|
|
|
Gainerako Deo placere vix potest hura suntsitu eta ethos profesional burgesa sortu zen. Enpresari burgesak ipartzat hartu ahal zuen eta hartu behar zuen, grazia egoeran zegoeneko kontzientzia izatekotan eta
|
bere
burua Jainkoak bedeinkatuta sentitzekotan; hori bai, zuzentasun formalaren mugen barnean ibiliz gero, hots, baldin eta bere jokabide etikoa hutsik gabea bazen eta bere ondasunak desegokiro erabiltzen ez bazituen. Aszetismo erlijiosoaren ahalmen itzelak, gainera, eskura jarriko zizkion langile neurritsuak, zintzoak, erresistentzia handikoak eta lanerako prestuak, lana bizitzaren helburu gisa ikusiko duten langileak, Jainkoak hala nahi duelako?
|
|
2011
|
|
|
Eta gainera berak erraten du bere bertsoetako batean, erraten du Jainkoa eta ni deitzen den konposizio batean erraten du, bera, oso gaztetatik izan zela beti bekatorosa eta bizitu zuela bere bekatari eta gisa txarrekoa izatearen kontzientzia hori modu zaurigarri batean. Eta horrek kulpagarri egiten zuela
|
bere
burua Jainkoaren aurrean. Azkenik egun batean bakea egin zuen arte Jainkoarekin.
|
|
2012
|
|
|
Apaizak behatzak xukatu zituen, olioz bustitako kotoi matazak surtara bota zituen, eta hilzorikoaren alboan esertzera itzuli zen, orain bere sufrimenduak elkartu behar zituela eta
|
bere
burua Jainkoaren urrikalmenduaren esku abandonatu behar zuela esatera.
|
|
2015
|
|
|
Honek ez du garrantzirik: batera izan nahiz bestera izan, Jaunak berarekin biltzen du; baina itsu eta mutu bihurtuz, san Paulo bere konbertsioan geratu zenez, gozatzen duen mesede hura nolakoa edota zer eratakoa den sentitzea kenduz; izan ere, arimak une hartan sentitzen duen atsegin handia
|
bere
burua Jainkoagandik hurbil ikustea da. Hala ere, Jaunak berarekin biltzen duenean, ez du ezertxo ere ulertzen, ahalmen guztiak galtzen baitira.
|
|
|
13 Jakin behar da, egiaz Jainkoaren gauza denean, barruko eta kanpoko ahultasuna badago ere, ariman ez dagoela halakorik,
|
bere
burua Jainkoagandik hain hurbil sumatzearen sentimendu bizia duelako, eta iraun ere ez du asko irauten, une oso laburra baizik, hala ere berriro murgiltzen da; eta otoitz honetan, ahuleziarik ez bada, esan dudanez?, ez da iristen gorputza erorarazteraino ezta gorputzean kanpoko sentipenik eragiteraino ere. Horregatik, kontuan izan ezazue, zeuengan horrelakorik sumatzen baduzue, nagusiari jakinarazteko eta diberti zaitezte ahal duzuen adina eta nagusiak ez diezaiela halakoei utz otoitzean hainbeste ordu egoten, oso denbora gutxi baizik, eta saia bedi ongi lo egin eta jan dezaten, berezko sendotasuna berreskuratzeko, motibo horrengatik galdu bazuten.
|
|
|
14 Hau da deabruak harrapatzeko darabilen engainua: arimak
|
bere
burua Jainkoaren hurbil hurbileko ikusten duenez eta zeruko eta lurreko ondasunen artean dagoen aldea eta Jaunak agertzen dion maitasuna ikusten dituenez, maitasun honetatik sortzen dira konfiantza eta ziurtasuna gozatzen duenetik ez dela eroriko; saria argi ikusten duela iruditzen zaio, ezinezkoa dela bizitzan ere hain gustagarri eta gozoa dena, atsegina bezalako gauza makur eta itsusiagatik ald... Eta hau ez doa harrokeriaz, ongi baitaki arimak berak bakarrik ezin duela ezer, Jainkoagan duen konfiantza handiaz zentzugabe jokatzeaz baizik, oraindik ez baitu begiratzen lumaje eskasa duela.
|
|
|
Dena dela, sufritzea batetik eta ezer ez egitea bestetik, gauza ikaragarria da, batez ere barrutik eta kanpotik atsedenik hartu gabe, erabat bere Jainko handiaren zerbitzuan jarduteko irrikaz ari den arima bada. Ez du horretan beste erremediorik pazientzia eta
|
bere
burua Jainkoaren borondatearen esku uztea baino, beraz balia dadin nahi duen gauzan eta nahi duen eran. Honela nengoen ni une hartan, suspertuz banindoan ere; hala ere, ahultasuna hainbesterainokoa zen, non galdua bainuen fundazio hauei ekiteko Jainkoak eman ohi zidan konfiantza ere.
|
|
|
Eta kontsolagarri onak dira hain neke handirako, eta baretu egingo du bere nahigabea eta asko irabaziko du, Jauna bera zerbitzatzearren igaro nahi duelako hemen eta bere penarekin bizi. Neke edo min handi bat duen bat kontsolatzea bezala da, pazientzia izan eta
|
bere
burua Jainkoaren eskuetan utz dezala esanez, beragan bete dezala bere borondatea, haren eskuetan geure burua uztea dugulako gauza guztietatik egokiena.
|
|
|
Historia gizadiaren Natura edo materia izatetik espiritu bilakatuz joateko prozesua da. Horrela gizadia
|
bere
burua Jainko bihurtzen ari da, Jainkoarekin ez baitugu besterik ulertzen Espiritu bat bere buruaren guztiz jabea baizik. Historia Jainkogintza da:
|
|
2017
|
|
|
Eta galdeketa hortxe haste. Arima biluziak
|
bere
burua Jainkoaren oinetara botatzen dik. –Erruki zakizkit!?, dio.
|
|
|
Frantziako errege horien boterea indartuz joango da, batean emeki, bestean jauzika, absolutua bilakatzeraino. Ideologiazko oinarrian, bi zutabe nagusi ikusten dizkiot: Frankoen buruzagiek menekoekin zuzenean tratatzen zuten, bitarteko aitzindari eta erakunderik gabe. Erromako enperadorea sakratua zen,
|
bere
burua jainkotzat zaukan, eta menpekoek kultu bat zor zioten.
|
|
2019
|
|
|
Esaldiak hitzez hitz jarraitzen dio Euripidesen aipu ezagunari. Orduan, poeta frantsesak nahi izan zuen
|
bere
burua jainkotzat hartu eta, jokaera gisagabea burutuz, hankaz gora jarri Ongiaren oinarri mendeetakoa. Gaizkile bat (edo jainko bat, hots, sorkuntza osoaren jabetza duen izakia) baino ez zen ausartuko itzulpen batean ezezko bat sartzera, José Saramagoren Lisboako setioaren historia n ikusten diren ondorioekin.
|
|
|
Beharbada, produkzio lana geroago ere bere indarren neurrikoa izan balitz, emakumeak gizonarekin batera konkistatuko zuen natura; giza espezieak banako arren eta emeen bitartez berretsiko zuen
|
bere
burua jainkoen kontra; emakumeak, ordea, ezin izan zituen beretu lanabesaren promesak. Engelsek ez du osoki azaldu emakumearen gainbehera:
|
|
2021
|
|
|
Eta hala joan ziren haien xerka konpainia onean, ehiza haren atseginean parte hartu nahi ez zuenik, ez ttipi ez handi, ez baitzen nehor gelditu. Fraide gizagaixoak, hain segizio handia heldu zela ikusirik, zein bere uhartean kukutu ziren, Adanek
|
bere
burua Jainkoaren aitzinean biluzik ikusi zuenean bezala. Ahalkeak begien aitzinean erakutsi zien beren bekatua, eta zigortuak izateko beldurrak halako moldez eginarazten zien dardara non erdi hilik baitzeuden.
|
|
2023
|
|
|
Haserrealdiaren «jabearen» izena esan zidanean barre egin nuen:
|
bere
burua Jainkotzat duenak ez baitu zalantzarik, txikiena ere ez, eta «jainkotxo» hori gogora etorri zait duela aste gutxi Concepción Saezi egindako elkarrizketa irakurri dudanean (Saez Andrea Aginte Judizialaren Kontseilu Nagusiko kide ohiak duela gutxi dimisioa eman du jardunean urteak daraman organo horretatik). Gordin aritu da Saez, esandako gehiena ezaguna izan arren.
|
|
|
Konfiantza falta horrek kristauei erlijioarekiko haien lokarriak askatu lizkieke; baina ez da horrela ger240 tatzen, eta hori gertatzea eragozten duena da bizi erlijiozkoak kristauek behar duten zerbait eskaintzen diela; beraiek guti edo aski lausoki sentitzen dute erlijioari atxikiak direla sentitzen duten premia batengatik; baina beharra ez da gizakiaren Jainkoarekiko lokarri zilegi bat. Platonek erraten zuen bezala, bada distantzia handia beharraren eta ongiaren izaeren artean; Jainkoak gizakiari bere burua dohain ematen dio eta ororen gainera, baina gizakiak ez du jaso nahi izan behar; bere burua osoki eman behar du, baldintzarik gabe, eta arrazoi bakar baterako, hau da, ongiaren tai gabeko bilaketan ilusioz ilusio kurritu izana ondoren konbentzitua delako egia bereizi izana
|
bere
burua jainkoarengana itzultzean.
|