|
2009
|
|
|
Maria Bibianaren bisitak, berriz, guztiz bestelakoak izaten ziren: Maria Bibiana, izan ere, hamahiru urteko neska gazte diskretua zen, zintzoa eta perfekzionista, jarrera hark eskrupulualdiak zituen ondorio kaltegarri, aldian aldian neska astintzen zutenak?, egoera bakoitzera egokitzen zekiena, hartarako
|
bere
buruaren aurkako ahaleginean jardun behar izaten bazuen ere maiz, nitasunaren ahotsa isilduz eta egoeraren nondik norakoen mende ipiniz: urruna zen, berezko senak halaxe agintzen zionean, baina hurbila ere izan zitekeen, bere sokako jendearekin batez ere; eta leku hartan eta une hartan, Maria Bibianaren sokakoa zen Gabino, biak ala biak arimaren salbazioaren negozioari emanak, buru belarri; batzuetan, galerian aurkitzen zuen Maria Bibianak Gabino, eta besteetan gelan; galerian aurkitzen zuenean, beste gaixo batzuekin batera, isilik egoten zen, edo hitz gutxi egiten zuen, edo kanpora irteten zen, baldin eta bere presentziak gaixoen elkarrizketa erosoa eragozten zuela ohartzen bazen; gelan aurkitzen zuenean, berriz, harekin egon eta eskua ematen zion behin edo behin, ez batari ez besteari ez asaldurarik eta ez urduritasunik sorrarazten ez zièn jarreran, edo santu onbideratzaile baten bizitza irakurtzen zion Maria Bibianak. Vida de los santos izeneko liburua eramaten zuen poltsan, badaezpada?, edo arrosarioa errezatzen zuten elkarrekin, edo, besterik gabe, senideen arteko elkarrizketak izaten zituzten, Jainkoaren bila abiatutako gizontto baten eta emakumetto baten artekoak ere izan zitezkeenak eta beren harremanak are estutzenago zituztenak.
|
|
|
esan nahi baita Domingoren erabakiak jarrera erromantiko bat zuela oinarri, errealitate arromantikoari bere berniza ematen ziona; Domingo, izan ere, aberaskume bat zen, bizitzan erosotasun eta erraztasun guztiak izan zituena: erosotasuna hark, ordea, deseroso sentiarazten zuen batzuetan, lasterketa batean abantailarekin irteten den korrikalaria senti daitekeen bezala, Domingok ikusi egin nahi baitzuen noraino irits zitekeen,
|
bere
buruaren ahalegin hutsez, bide hartan barrena; marinel batzuek, hasieran, ederki jotzen zioten adarra, bai jantzien kontura, aski zen txamarraren kalitateari erreparatzea, alkandora, jertse eta galtzei, zapata eta galtzerdiei, mutil hura beste klase batekoa zela ohartzeko?, eta bai eskumotzaren kontura ere, haien artean bazen galiziar bat, ezizenak asmatzen espezialista, behin batean Domingori es... –Pues si te falta la mano, te tendremos que llamar Domingo Maneiro?
|
|
|
Maria Bibianaren bisitak, berriz, guztiz bestelakoak izaten ziren: Maria Bibiana, izan ere, hamahiru urteko neska gazte diskretua zen, zintzoa eta perfekzionista –jarrera hark eskrupulualdiak zituen ondorio kaltegarri, aldian aldian neska astintzen zutenak–, egoera bakoitzera egokitzen zekiena, hartarako
|
bere
buruaren aurkako ahaleginean jardun behar izaten bazuen ere maiz, nitasunaren ahotsa isilduz eta egoeraren nondik norakoen mende ipiniz: urruna zen, berezko senak halaxe agintzen zionean, baina hurbila ere izan zitekeen, bere sokako jendearekin batez ere; eta leku hartan eta une hartan, Maria Bibianaren sokakoa zen Gabino, biak ala biak arimaren salbazioaren negozioari emanak, buru belarri; batzuetan, galerian aurkitzen zuen Maria Bibianak Gabino, eta besteetan gelan; galerian aurkitzen zuenean, beste gaixo batzuekin batera, isilik egoten zen, edo hitz gutxi egiten zuen, edo kanpora irteten zen, baldin eta bere presentziak gaixoen elkarrizketa erosoa eragozten zuela ohartzen bazen; gelan aurkitzen zuenean, berriz, harekin egon eta eskua ematen zion behin edo behin, ez batari ez besteari ez asaldurarik eta ez urduritasunik sorrarazten ez zièn jarreran, edo santu onbideratzaile baten bizitza irakurtzen zion Maria Bibianak –Vida de los santos izeneko liburua eramaten zuen poltsan, badaezpada–, edo arrosarioa errezatzen zuten elkarrekin, edo, besterik gabe, senideen arteko elkarrizketak izaten zituzten, Jainkoaren bila abiatutako gizontto baten eta emakumetto baten artekoak ere izan zitezkeenak eta beren harremanak are estutzenago zituztenak.
|
|
|
esan nahi baita Domingoren erabakiak jarrera erromantiko bat zuela oinarri, errealitate arromantikoari bere berniza ematen ziona; Domingo, izan ere, aberaskume bat zen, bizitzan erosotasun eta erraztasun guztiak izan zituena: erosotasuna hark, ordea, deseroso sentiarazten zuen batzuetan, lasterketa batean abantailarekin irteten den korrikalaria senti daitekeen bezala, Domingok ikusi egin nahi baitzuen noraino irits zitekeen,
|
bere
buruaren ahalegin hutsez, bide hartan barrena; marinel batzuek, hasieran, ederki jotzen zioten adarra, bai jantzien kontura –aski zen txamarraren kalitateari erreparatzea, alkandora, jertse eta galtzei, zapata eta galtzerdiei, mutil hura beste klase batekoa zela ohartzeko–, eta bai eskumotzaren kontura ere –haien artean bazen galiziar bat, ezizenak asmatzen espezialista, behin bate... " Pues si te falta la mano, te tendremos que llamar Domingo Maneiro" –, baina Maneirok –halaxe deitzen hasi baitzitzaizkion marinelak geroztik– berandu gabe irabazi zuen langileen errespetua, haiek adina lan eginez eta umorea behar bezala erabiliz –burua hotz eta mihia zorrotz–, Domingok atsegin baitzuen barre egitea, bere kontura ez ezik, besteen kontura ere; egun batean, marineletako bat hurbildu zitzaion, erretzaile porrokatua bera, hortzeria –zikina baino zikinagoa– sitsak jandako zura bezala zuena, zulo bat hemen eta zulo bat han:
|
|
2017
|
|
|
Bazirudien
|
bere
burua ahalegin handia egiteko prestatzen ari zela, eta jarraian oso astakeria bitxia hasi zitzaidan kontatzen. Hasieran ez nuen harrapatzen eta eten behar izaten nion galderak egiteko.
|
|
2019
|
|
|
Gizonekin zorrotza izan eta egunez egunez epaitzen baditu ere, ez dio uzten Gizona gurtzeari, eta, hura aurkitzen badu, prest dago haren aurrean belaunikatzeko. Errazagoa da jainko batek justifikatua izatea, ezen ez nork
|
bere
burua ahalegin propioekin justifikatzea; munduak pentsarazten dio posible dela salbazioa emana izatea: emakumeak hala sinestea erabakitzen du.
|
|
2022
|
|
|
Dultzinea benetan burutsua iruditu zitzaion Santxari, eta berak ere ahalegin bat egin behar zuela bertsotan otu zitzaion. Zidacos ibaiari eskaini zizkion
|
bere
buru ahaleginak.
|