2003
|
|
Herrixka baten argi konstelazioa utzi genian alde batera, uharte bat ilunaren baitan, herrixkaren izenaz gogoratu ninduan baina ez nian esan, emakumea beste zerbaitetan pentsatzen ari zela baitzirudien. Zubi batetik barrena airean gindoazenean eraman zian bere eskua nire kokotera, nirekin lehen zihoan emakumeak egingo zukeen bezalaxe, keinu makinal bat besterik ez zuan, nire ilearekin jolas egitea gustatzen zitzaioan, baina nire ondoan zegoen emakumeak ez zian ilea
|
bere
behatzetan kiribildu, izuturik apartatu eta txilio bat egin zian. Autoak ere ikara mugimendu bat egin zian eta, begiak itzuli nituelarik, atearen kontra kizkurturik ikusi nian, bi eskuekin bere aurpegiko izua ezkutatuz.
|
2012
|
|
Xenila urdinez jantzita zegoen, bere gorputz argalaren inguruan bere kasa zuzen zuzen erortzen zitzaiola, eta larruzko bere bonetak, buru gainean kordoiz lotutako belarriduna, agerian uzten zuen, kopetegal altxatuaren azpian, kaskoaren ohiturak beheititua zuen bekoki soila. Oihal beltzezko gerruntzea zeraman, zurdilezko lepokoa, galtza grisak, eta, urtaro orotan,
|
bere
behatzetako joanikoteak medio bi kozkor paralelo zituzten bota ongi lustratuak. Ilepunta batek berak ere ez zuen gainditzen bere bizar gorriaren muga lerroa, zeinak, matrailezurra inguratuz, lorearlo baten hegiak bezala kokatzen baitzuen bere aurpegi hits luzea, bere begi txikiekin eta sudur makoarekin.
|
|
Batzuetan marrazten aritzen zen; eta Charlesentzat biziki laketgarri izaten zen hantxe geratzea, zut zutik, hari begira bere kartoi gainean makurturik, begiak keinaka, bere obra hobeto ikustearren, edo erpuruaz ogi mamizko bolatxoak biribiltzen. Pianoari dagokionez, zenbat eta azkarrago
|
bere
behatzek korritu, hainbat eta liluratuago senarra. Tentu zuhurrez sakatzen zuen tekla gainean, eta teklatu guztia zeharkatzen zuen goitik beheraino etenik egin gabe.
|
|
Sutondoan bazkaltzen zuten, palisandrozko inkrustaziodun mahaitxo txiki batean. Emmak zatikatzen zuen, eta puskak bere platerean ipintzen zizkion molde orotako balakuak jalgiz; eta barre ozen eta gordin batez egiten zuen irri Champagneko ardoaren aparrak gainez egiten zuenean baso arinetik
|
bere
behatzetako eraztunen gainera. Hain zeharo galdurik zeuden elkarren gozamenean non, han, beren etxe partikularrean zirela uste baitzuten, eta bertan bizi behar zutela hil arte, bi ezkonberri eternalen gisa.
|
|
Charles han zegoen, Emmak hauteman zuen; senarra mintzatu zitzaion, berak ez zuen ezer entzun, eta biziro jarraitu zuen mailak igotzen, hatsanturik, zoraturik, horditurik, eta betiere paper orri izugarri hari eutsiz,
|
bere
behatzetan klaska egiten ziola latorri batek bezala. Bigarren solairuan, gelditu egin zen itxita zegoen ganbarako atearen aurrean.
|
2016
|
|
Bere eskuak baranda hartan jartzen zituen bakoitzean, aita ferekatzen ari zela iruditzen zitzaiola esan zuen. Begiak itsasoan iltzatuta zenbait minutuz egon ondoren, baranda zuritik besoak altxatu, eskuak poltsikoetan sartu eta portu zaharrerantz jo zuen, bazkaltzeko ordura arte apur bat paseatzeko asmotan,
|
bere
behatzek Iratiren papera eskuineko poltsikoan ukitzen zuten bitartean.
|
2017
|
|
Bazirudien horma hutsa aztatuz
|
bere
behatzek antzeman zutela, ez koska bezainbatekoa beharbada, baina bai laztasun bat behintzat, etxegile arduratsuek berdindu gabe utzi zutena.
|