|
2008
|
|
|
Irakurtu izatu dut, ezen behin gizon batek zituela hirur aztore onak, eta famatuak. Eta
|
bere
azken finean, hetarik bata utzi zuela, zor bat baitzuen, haren pagatzeko; bigarrena, seme bat baitzuen, harendako; eta hirurgarrena, arima kari mezatan enplegatzeko. Eta gero handik fite, aztore hetarik bata ioan baitzen airaturik eta ez gehiago bihurtu:
|
|
|
Ax 217: Bada gure Iaungoikoak
|
bere
azken finean, mundu hunetarik bertzera partitzerakoan, erran zerauen bere diszipuluei eta hekin batean guri guztioi: Ene diszipuluak, ene giristino maiteak:
|
|
2017
|
|
|
Cor durum male habebit in novissimo (Si 3:27). Bihotz gogorra gaizki izango da
|
bere
azken finean.
|
|
|
Bada, arima galdua hainbat urtez, harria bezala bekatutan urtatua dagoena eta egon dena, norako da
|
bere
azken finean, Jainkoak bere eskutik utz dezanean?
|
|
|
Beraz, honelatan, anitz balio du esperantzak, indar handia du fidatzeak, hain handia ezen baitirudi asko izango dela fidatze hura bera batbedera, egitekotan denean eta guztiz ere
|
bere
azken finean gaiztoago bada ere, salbatzeko eta bide onean ipintzeko.
|
|
|
Oroit zaitez nola nahiko duzun zuk orduan, azken oren hartan, egin dezan Jainkoak zurekin; egizu, bada, zuk ere orain hala zeure etsaiarekin. Zeren hau da Jainkoaren agindua; hau da hark nahi duena; hau da betiere, eta guztiz ere
|
bere
azken finean, gomendatu diguna.
|
|
|
Ez zuen errege Antiokok barkamenik erdietsi, zeren ez baitzuen behar zen bidean penitentziarik egin. Ordea, hark
|
bere
azken finean egin zuen saioa eta penitentzia itxurapena ipintzen zaigu geure begion aitzinean etsenplutzat eta ispilu bezala, jakin dezagun eritasunaren eta heriotzaren oinazetatik eta hersturetatik sortzen den penitentzia maiz dela alfer, faun, faltsu, gezurti eta gutxi balio.
|
|
|
Osasuna duela, bere bekatuak konfesa eta penitentzia egiten duena eta gero handik aurrera ongi bizitzen dena ongi eta seguru irteten da hemendik. Baina
|
bere
azken fineraino eta azken eritasuneraino gauza hauek egiteko itxaroten duena ez naiz seguru ongi eta seguru irteten denetz. Seguru naizenean esaten dut seguru naizela, eta ez naizenean, ez naizela.
|
|
|
Beraz, ez da ezetz esaterik. Barkatu behar diogu geure etsaiari, egin ongi eta eduki amodio, zeren hala agindu baitigu geure Jaungoikoak, eta agindu ere, ez noiznahi den, baina
|
bere
azken finean, batbederari den hitzik ttipiena ere bihotzean barrena sartu behar litzaiokeen denboran.
|
|
|
Bizi deno gaiztakeria banatzen eta ereiten ibili denak eta gero,
|
bere
azken finean, santu batek bezala hil uste duenak elorri arantzetatik mahats, sapar laharretatik piku, gaiztakerietatik ontasun bildu nahi du; ezin datekeen gauza desiratzen du.
|
|
|
Irakurri izan dut ezen behin gizon batek zituela hiru aztore onak eta famatuak. Eta
|
bere
azken finean, haietatik bata utzi zuela, zor bat baitzuen, hura ordaintzeko; bigarrena, seme bat baitzuen, harentzako; eta hirugarrena, arimakari, mezatan enplegatzeko. Eta gero, handik laster, aztore haietatik bata joan baitzen airaturik eta ez gehiago bihurtu.
|
|
|
Ostegun Santu arratsean, hil behar zuen bezperan,
|
bere
azken finean, kandela bere eskuan harturik bezala zegoenean.
|
|
|
Bada, gure Jaungoikoak
|
bere
azken finean, mundu honetatik bestera abiatzerakoan esan zien bere dizipuluei eta haiekin batean guri guztioi:
|
|
|
Hala, bada, guri ere Jainkoak
|
bere
azken finean, hiltzeko denbora hurbildu zitzaionean esan zigun:
|
|
|
Bada, ez duzu zuk ere zeure arrazaz ukatu; ez zara zeure leinutik eta etorkitik hastandu, berezi eta ez aldaratu. Zeren zuk ere, Baionako apezpiku zinenean eta bisitan zenbiltzanean, ikusirik ezen elizatik kanpoan zebiltzan jende batzuek nahi zituztela
|
bere
azken finean gorputzak elizan sartu eta ehortzi, zeure bisita hautsirik, Nafarroako hiru estatuak bildurik, joan zinen Gortera, eta, han anitz buruhauste iraganik, kontrakarra izanik, ekarri zenuen gero ere behar zen erremedioa eta handik aurrera halako desordenuak debekatzeko ordenantza eta agindua.
|