|
2009
|
|
|
Rosaren besoetara etorri zen hiltzera, lau hankan, begiak horituta eta zahar. Ordurako jada ez zekien hitz egiten baina, jakin izan balu, eskerrak emango zizkion Ozeano Atlantikoan bere sotora abesten sartu zen Rosa Busturiri, behin Baionatik etorri zen ehiztariari
|
bera
salbatzearren tiro eman ziolako eta berak jakin zuelako ulertzen beste inork ulertuko ez zuena. Otsoak libre egiten zuela.
|
|
|
–Nik zera esan nion. Adak, Domingori begira?, zuk
|
bera
salbatu nahi izan zenuela, eta ea bere hitz egiteko modu iraingarri hura ote zen zure ahaleginaren ordaina; eta berak: –Bai, baina Domingo beste aldean dago, eta beste aldekoek kakaz igurtzi zidaten aurpegia, eta aitari ere (zure aitari, Ada!) berdin, eta hori barkaezina da.
|
|
|
Domingok erne zituen inguruan bilduak, zein baino zein erneago; Teofilo Mariarena, baina, zerbait gehiago zen, halakoa baitzen haren begiradaren intentsitatea, betinguru tentsioz beteak moldatua, betazpiak eta betazalak teink, gorputz arimak antsietateak hartuak iduri; gogoan ote zuen, bada, orduan ere, ganbarako bahialdian behin pentsatu zuena, seme etxekaltearen parabolaren ildotik: Domingo zinez itzul zitekeela etxera, alegia, eta ez bilauaren paperean, heroiarenean baizik, aita eta
|
bera
salbatu izanaren erramu koroa buruan?; kontu hark aztoratzen zuen, beharbada, Teofilo Maria, Domingori jar ziezazkioketèn erramu koroa guztiak berari arantzazko gertatuko balitzaizkio bezala; egia zen, aitak harako hitz haiek esan zizkiola ganbarako hartan: –Lasai, Teofilo Maria.
|
|
|
hain zen berezia distira hura, baita haren ahotsa ere, esperantza ezusteko batek modulatua?, non Teofilo Maria instantean jarri baitzen defentsiban, era gehiegizko batean jarri ere, zer zen, bada, aitaren jarrera hura, Domingo tabutzat hartzetik noiznahiko hizketagai bihurtzera bultzatu zuena??, errealitatea desitxuratzeko ere gertu; esan nahi baita Teofilo Mariak askoz ere bereziagoa eta distiratsuagoa ikusi zuela, apika, aitaren begietako distira berezi hura, halako eran, non ñabardura hark bere baitan sekulako garrantzia hartu eta pentsatzera bultzatu baitzuen, itsutzera ere bai, antza? Domingo zinez itzul zitekeela etxera, eta ez bilauaren paperean, heroiarenean baizik, erramu koroa, aita eta
|
bera
salbatu izanagatik jasoa, buru gainean; baldintza haietan, Teofilo Maria ez zen ohartzen, nola, bada??
|
|
|
Honek bizkarrean hartu zuen ama, baina, kez inguratuta zeudela, bertan uzteko eskatu zion emakumeak. Uzteko, eta
|
bera
salbatzeko. Eta bertan geratu zen.
|
|
|
tiro batek Chaplinen urontzia txintxirrin bihurtu zuèn egun berean, beraz–, aurrekoetan ez bezala, distira berezi batek hartu zituen aitaren begiak: ...eko ere gertu; esan nahi baita Teofilo Mariak askoz ere bereziagoa eta distiratsuagoa ikusi zuela, apika, aitaren begietako distira berezi hura, halako eran, non ñabardura hark bere baitan sekulako garrantzia hartu eta pentsatzera bultzatu baitzuen –itsutzera ere bai, antza– Domingo zinez itzul zitekeela etxera, eta ez bilauaren paperean, heroiarenean baizik, erramu koroa –aita eta
|
bera
salbatu izanagatik jasoa– buru gainean; baldintza haietan, Teofilo Maria ez zen ohartzen –nola, bada? – sartzen ziren argi izpi gero eta argitsuagoek argi metatze prozesu batean jartzen zituztela aitaren begiak, suzko distira distiratsuari berezko esplikazio bat –zientifikoa, nolabait esatearren– ematen ziona eta Teofilo Mariari bere egoera erlatibizatzen lagun ziezaiokee...
|
|
|
–Nik zera esan nion –Adak, Domingori begira–, zuk
|
bera
salbatu nahi izan zenuela, eta ea bere hitz egiteko modu iraingarri hura ote zen zure ahaleginaren ordaina; eta berak: " Bai, baina Domingo beste aldean dago, eta beste aldekoek kakaz igurtzi zidaten aurpegia, eta aitari ere (zure aitari, Ada!) berdin, eta hori barkaezina da.
|
|
|
Domingok erne zituen inguruan bilduak, zein baino zein erneago; Teofilo Mariarena, baina, zerbait gehiago zen, halakoa baitzen haren begiradaren intentsitatea, betinguru tentsioz beteak moldatua, betazpiak eta betazalak teink, gorputz arimak antsietateak hartuak iduri; gogoan ote zuen, bada, orduan ere, ganbarako bahialdian behin pentsatu zuena, seme etxekaltearen parabolaren ildotik: Domingo zinez itzul zitekeela etxera, alegia, eta ez bilauaren paperean, heroiarenean baizik, aita eta
|
bera
salbatu izanaren erramu koroa buruan?; kontu hark aztoratzen zuen, beharbada, Teofilo Maria, Domingori jar ziezazkioketèn erramu koroa guztiak berari arantzazko gertatuko balitzaizkio bezala; egia zen, aitak harako hitz haiek esan zizkiola ganbarako hartan: " Lasai, Teofilo Maria.
|
|
2012
|
|
|
Bere burua dela salba dezakeen bakarra. Eta oso garbi eduki luke, era berean, beste inork ezin duela
|
bera
salbatu. Salbazio bakarra norbera da.
|
|
2018
|
|
|
Babes truk botere erabateko baten mende egotea (izan botere hori konkistatzailearen ezpata, izan amak ume jaioberriaren gainean duen boterea), hori akordio baten seinale baliozkoa da Hobbesen ustez: . Bizirautea izanik gizakumeak beste baten pean jartzean bilatzen duen xedea, gizaki [edo haur] orok obedientzia agintzen diola suposatzen [da]
|
bera
salbatu edo suntsitzeko ahalmena daukan [gizonari edo emakumeari]?. Amak haurraren gain duen eskubide politikoa, hortaz, kontratu baten bidez sortua da Hobbesen aburuz, eta nagusi edo monarka baten botere absolutua ematen dio amari.
|
|
|
errekara erori ahal zitzaidan, orgatxoarekin paseoan geundela, zubi bat gurutzatzerakoan, runner baten bultzada, estropezu tonto bat, nahikoa izan zitekeen. Uretara bota eta
|
bera
salbatzeko kapaza izango ote nintzen. Ez nuen uste, orgaren pisuak azkar hondoratuko zuen nire txikia.
|
|
2021
|
|
|
Isla apurtu eta tolestu eta kubista horri egin dio so Sarak, eta, begiak Minak hautsitako bere irudi horretan finko, eutsi egin behar duela esan dio ispilukoari. Ez dela inor etorriko
|
bera
salbatzera. Bakarrik zaude, Sara.
|
|
2023
|
|
|
Oihu egin zezakeen, baina ez zuen egingo. Karlos ez zen
|
bera
salbatzera irtengo, bizilagunen bat iratzarriko zuen akaso. Pixkanaka hotsak leuntzen hasi ziren, urritzen, urruntzen.
|