|
2004
|
|
|
Hainbat geroago ekarriko zituzten Espainiako Konstituzioa (1978), Euskal Erkidegoko Autonomia Estatutua (1979), eta Nafarroarako Foru Hobekuntza (1982) esate baterako. Nobela hau ulertzeko, egin kontu Mikel Zaratek ez zuela ezagutu ez hezkuntzako A, B eta D hizkuntza eredurik, ez Euskal Irrati Telebista publikorik, ezta
|
bera
hil eta justu hamar egun geroago Espainiako Hezkuntza Ministerioak, euskara euskal irakaskuntza sisteman sartzea arautuz, publikatu zuen Elebitasun Dekretua ere. Hau da, kultura, politika eta gizartearen arlo askotan normaltzat joten ditugun eguneroko hainbat askatasun, arau eta erakunde ez ziren ezer.
|
|
2005
|
|
|
1972an Haurgintza minetan eleberria argitaratu zuen, 1975ean Ipuin antzeko alegi mingotsak alegi liburua, 1976an Higadura berdez olerki liburua, 1978an Etorriaren zorabioz olerki bilduma argitaratugabea, eta argitaratu gabe utzi zuen Hizunigu eleberri laburra. Bere azken lanak izan ziren Bizipenen bultzadaz (1978) olerki bilduma, Utopiaren Fantasian (1979) ipuin bilduma eta
|
bera
hil eta gerotxoago argitaratu zen Bilbo irribarrez (1980) ipuin bilduma.
|
|
|
(1979) eta Bilbo irribarrez (1980). Azken hau
|
bera
hil eta urtebetegarrenean argitaratu zen. Zalantzarik gabe lehenengoa, Ipuin antzeko alegi mingotsak, izan da denetarik ospetsuena eta Zarateren literaturari sona handia eman diona.
|
|
2006
|
|
|
Desatsegin egin jat oso aitaren azken berbak entzutea, bera bertan egon izan balitz lez aditu dodaz, baina are desatseginagoa egin jaku bere azken borondatea betetea. Idatzita itxita eukan
|
bera
hil ostean bere errautsak zabaldu genduzala mendiko goiko larretan eta zugatz bat landatu genduala bere oroimenak luzaroan iraun eian. Azken mehatxutzat hartu dogu.
|
|
2009
|
|
|
Behorkumerik ez; eta behorra
|
bera
hilda, horraitino!...
|
|
2011
|
|
|
Behin, Artatzakoren baten gorpuagaz joiazala, bidetxuaren egoera kaskarragaitik, Meaberen eta Agarreren etxeen bitartean, aurreko anderu biak laban eginda jausi zirala eta eginahalak egin behar izan ebezala hilkutxatik urten zan gorpua barriro be bere lekuan jarten. Aurretik be esan ei eban Teofilo zanak,
|
bera
hilten zanean, ez ebazala Goiuri aldekoak bakean itxiko.
|
|
2019
|
|
|
Elkarrizketa hori gertatu zen unean artean Florak ez zuen amoranterik, baina kontraesan handia ikus daiteke, izan ere, berak maiz Florari adarrak jarri dizkionez ez du horren ekintza larria ikusten Beltranen emaztearen engainua. Ordea, bere emaztea soinujolearekin dabilela jakitean,
|
bera
hiltzea erabakitzen du. Beraz, itxuraz erabat arrazionala dela erakusten saiatzen den arren, irakurlearen lana izango da narratzaile honen itxurazko adierazpenen atzeko egia sumatzea.
|
|
|
Senarrak, Florak utzi egingo duela jakitean," ez nazazu abandonatu" esan ondoren," aurrerantzean dena diferentea izango zela, munduan beste ezer baino gehiago maite nuela" (174) bezalakoak esaten dizkio. Hala ere,
|
bera
hiltzeko erabakia hartzen du handik gutxira, ezin baitu bere emaztearen desleialtasuna jasan.
|
|
|
emazteak amorantea bilatu izana bere abandonuagatik izan zen, bera baitzen subjektu garrantzitsuena, lehentasuna merezi zuena," historia inportanteena". Hori gutxi balitz, bere burua justifikatu egiten du
|
bera
hiltzeagatik:
|