|
|
Domingok zapuztua
|
behar zuen
maila batean, izeba Ernestinari emandako hitza jan zuelako, baina zer egin behar zuen berak, baldin eta, neurri guztiak hartu arren, anai-arrebetako batek ikusi bazuen, eta zer, baldin eta bere baitan hain errotua bazuen, bestalde, bere anai-arrebei eta mundu osoari egia esateko gogoa, orduantxe egokitu baitzitzaion asmo hura gauzatzeko aukera ere!
|
|
|
Domingok zapuztua
|
behar zuen
maila batean, izeba Ernestinari emandako hitza jan zuelako, baina zer egin behar zuen berak, baldin eta, neurri guztiak hartu arren, anai-arrebetako batek ikusi bazuen, eta zer, baldin eta bere baitan hain errotua bazuen, bestalde, bere anai-arrebei eta mundu osoari egia esateko gogoa... orduantxe egokitu baitzitzaion asmo hura gauzatzeko aukera ere! Horregatik egin baitzuen Domingok, beharbada, irri; are gehiago:
|
|
|
fruitu ezezaguna niretzat inondik ere, arrotza? nahiz eta fruitu arrotzak nire haragikoa eta nire lurretakoa ere
|
behar zuen
maila batean: nola ulertu, bestela, ene haragiaren suzko itzartze hura, Helenaren bularren dantzak eta ezpainen begiesteak eragin zidatena?; fruitu hura, baina, fruitu debekatua ere bazen, antza, haragiaren piztearekin batera, itzal bat ere piztu baitzitzaidan lehen aldiz, itzal txiki ezdeus bat, ale baten neurrikoa ez zena eta bekatuaren kontzientziarekin lotuta egon zitekeena; adatsari eusten ziòn neskame-kapelatik, berriz, ile-xerlo bat erortzen zitzaion, dantzak berak adatsetik askatua eta begi bat erdi ezkutuan uzten ziona, Helenaren betartea enigmatikoago eta salbaiago eginez:
|
|
|
Helenaren begi berdeak, katamotz batenak ere izan zitezkeenak; haren ezpain hezeak, masusta gorrien margoa zutenak, bai, baina masusta beltzen zapore eztia zutenak, ausaz; haren hortzak, marfilezko dorreak miniaturan, Bibliako kanturik ederrenaren berrargitalpenean...; badakit, bai, irudi haiek guztiak nekez etor zekizkidakeela burura txistua jotzen nuen bitartean, baina ezingo nizuke, aldi berean, une hartan sentitu nuena beste era batean adierazi, Damaso, egoera berri hartan gorputza bainuen planeta, eta arima satelite, mundua —ene mundua— bat-batean irauli balitz bezala; tentsio hartan, behin baino gehiagotan nabaritu nuen neure burua porrotaren ertzean, txistuari eutsi ezinik... nota batean edo bestean huts ere egin nuen, egia esan, nahiz eta tentsioak berak lagundu zidan azkenean hil edo biziko une haietan biziaren alde egitera eta eutsi beharrekoari erori gabe eustera; minutu bat izan zen, sutsua, intentsua, azken ezin hobea izan zuena, Helenak airean iltzatu baitzituen bi besoak, bi edo hiru segundoko geldialdian, eskuan zeuzkàn sagarrak erakusten zizkidala; eta, hala ere, geldi zirudien arren, Helena ez zegoen geldi, arnasestuka baitzegoen, eta arnasak bularrak igo eta jaistarazten baitzizkion, gorputzaren dantza bukatu ahala bularrek beste dantza bati ekin baliote bezala, dantza biluziago eta basago bati, ene txistu-hotsei Helenaren arnasaren musika haragizkoa zerraiela; ahoa zabalik zuen, eta bi atal gorriz osatutako fruitu ezohiko bat zirudien: fruitu ezezaguna niretzat inondik ere, arrotza... nahiz eta fruitu arrotzak nire haragikoa eta nire lurretakoa ere
|
behar zuen
maila batean: nola ulertu, bestela, ene haragiaren suzko itzartze hura, Helenaren bularren dantzak eta ezpainen begiesteak eragin zidatena?; fruitu hura, baina, fruitu debekatua ere bazen, antza, haragiaren piztearekin batera, itzal bat ere piztu baitzitzaidan lehen aldiz, itzal txiki ezdeus bat, ale baten neurrikoa ez zena eta bekatuaren kontzientziarekin lotuta egon zitekeena; adatsari eusten ziòn neskame-kapelatik, berriz, ile-xerlo bat erortzen zitzaion, dantzak berak adatsetik askatua eta begi bat erdi ezkutuan uzten ziona, Helenaren betartea enigmatikoago eta salbaiago eginez:
|