|
2000
|
|
|
Eta gainera, ezin jakin tipo horiek errepublikarrak ziren, edo unionista protestanteak, edo zer. Momentu
|
batez
bururatu zait eurak izan zitezkeela hitzaldiko, baina Duncanek aitortutakoaren arabera euren lanak ez zuen zerikusirik politikarekin, beraz...
|
|
2009
|
|
|
Une
|
batez
bururatu zitzaion txabusina erantzi eta zamarra janztea, baina azkenean oinetakoak besterik ez zuen jarri karrikaratu aurretik. Jauzika ibili zen etxe aurrean hasten zen bidexkako ur putzuen gainetik.
|
|
|
Oskarrek oinez jarraitu zuen, baina hankak pilotu automatikoan bezala zebilzkion. Une
|
batez
bururatu zitzaion dena aitortzea, ez, dena azaltzea:
|
|
2011
|
|
|
Mikelek gerri haren malgutasunaz gozatu zuen, neska trakeski lurrean utzi baino lehen. Une
|
batez
bururatu zitzaion filmetakoen antzeko egoera deseroso bat gertatuko zela haien artean, baina Lucíak bere pentsamenduetan galdurik ematen zuen.
|
|
2015
|
|
|
–Ez dut inoiz ezer lapurtu, benetan?, atera zaio barru barrutik, ahots dardaratiz. Pentsamendu hori istant
|
batez
bururatze hutsak min egiten dio. Lapurretan harrapatuko balute, ordaindu ezin duen isuna jarri, espetxeratu, edo kanporatu egingo lukete.
|
|
2017
|
|
|
Etxera bidean, hipermerkatu batera sartu eta bularretako, kulero eta elastikoak erosi zituen. Une
|
batez
bururatu zitzaion glamour handiagoko denda batera joan eta gauza politak erostea. Azkenean praktikotasuna hobetsi zuen:
|
|
2018
|
|
|
Baina jendeak ateratzen jarraitzen zuen geltokitik, eta inor ez zen hurbiltzen aparkalekuko nire aldera. Gero eta hotz handiagoa egiten zuen; une
|
batez
bururatu zitzaidan kafetegira joan nintekeela itxaronaldiarekin jarraitzera, baina handik ez zen bizikleten aparkalekua begiztatzen, eta agian ez nuen alukeria egin zidana ikusiko, bertan materializatuz gero. Eta nik ikusi egin nahi nuen, esan beharrekoak aurpegira esan ahal izateko.
|
|
2019
|
|
|
Hau ez da lainoa, pentsatu zuen Coralinek, baina zer zen ere ez zekien. Une
|
batez
bururatu zitzaion ez ote zen itsutu. Baina ez:
|
|
|
Besteren lana zuzentzeko barruko bulegoa erabiliko zuela erabaki zuen, baina idazten ari den hau, Lisboako Setioaren Historia izatera iritsi edo ez, argitan egingo du, bere esku gainean eta paper orrien gainean berezko argia erortzen dela, berezko argia halaber jaiotzen eta gelditzen diren hitzen gainean, jaiotzen diren guztiak ez baitira gelditzen, hitzek ere, beren aldetik, gauzak ulertze aldera argia egingo dutela, ahal den punturaino, hitzik ez balitz ezin iritsiko litzatekeen punturaino. Pentsamendu hau paper solte batean idatzi zuen, pentsamendua deitzen ahal bazaio honi, geroago erabiltzeko asmoarekin, beharrezkoa izatera, idazketaren misterioari buruzko gogoetaren batean, ausaz, aldarrikapen zehatz eta zuhur
|
batez
bururatuko dena, poetaren behin betiko irakaspenari jarraikiz, honako hau, hain zuzen, idazketaren misterioa dela idazketak ez duela inolako misteriorik, handik aurrera, egiaztapen hau onartuz gero, aterako dugun ondorioa da idazketan inolako misteriorik ez badago, idazlearengan ere ez dagoela inolako misteriorik. Raimundo Silva libertitzen da gogoeta sakonaren imitazio honekin, bere zuzentzaile oroimena bertsoz eta prosaz beteta dago, puskak, zatiak dira, baita esaldi osoak ere, esanahidunak, beste munduetatik etorririko zelula geldi eta dirdiratsuak bailiran oroimenean iltzatzen direnak, sentsazioa da kosmosaren azal gainean egotea, gauza guztien esanahi zehatzaren jabe, misteriorik gabe.
|
|
2022
|
|
|
txanponaren trikimailua egin nionean ez zidan zirkuko bitxikeria bati bezala begiratu. Une
|
batez
bururatu zitzaidan egokiera aprobetxatzea Arantzadiko etxean ikusi nuen neskatoaz ere hitz egiteko, baina azkenean ez nion deus erran. Zirrara nahikoa eta sobera izan genuen goiz hartan.
|