|
2000
|
|
|
Hitzik gabe geratu zen aita hatsarrean, aditu zuena sinetsi ezinik, baina apurka apurka bere buruaz jabetu, eta irri
|
bat
loratu zitzaion ezpainetan.
|
|
2005
|
|
|
–Badakizula?? , esan zion Tommyk, ezusteko ezusteak erreakzionatu gabe uzten zuela, ezpainetan irri sinesgogor
|
bat
loratu zitzaion arte.
|
|
|
–Gaur arte, esaten zuen amona Kontxik, pasadizo hura kontatzen zuenean, bere penen erdian irri moduko
|
bat
loratzen zitzaiola.
|
|
2006
|
|
|
Paretaren beste aldetik, bitartean, Graemetarren hil kaperan, arrosa gorri
|
bat
loratu zen, eta Williamen bihotzetik jaiotakoa zela zioen jendeak. Arrosa gorria hazten eta hazten joan zen, paretaren beste aldera pasatu eta Barbara Allenen txilar berdea besarkatu arte...
|
|
2007
|
|
|
Goitik behera zuriz jantzita eta aurpegia ere zuri zuri. Larrosa gorri
|
bat
loratzen zaizu ezpain gorrietan. Malko beltz bat, margotutakoa, eskuineko masail zuri zurian.
|
|
2008
|
|
|
–Kontuz, Beñardo, bihar elizan halaxe esango duk-eta! , eta, eskuak jaitsi eta betartean irri
|
bat
loratzen zitzaiola, erantsi zuen?: Aizak:
|
|
|
Natalia nora ezean gelditu zen une batez, harik eta begitartean irri
|
bat
loratzen hasi zitzaion arte: ez irri zabal bat, haatik, bai baitzirudien nekez sinets zezakeela gertatzen ari zitzaiona.
|
|
|
bikotearen berradiskidetzea iragartzen zuèn mezua?, markes jaunaren begiei begira zituèn begietan izar bat piztu, eta marmola eta izotza zartatzen hasi ziren arte. Gero, marmolaren hondakinetan, irri
|
bat
loratu zen, emazteak jarraian ahoskatu zituèn hitzen sarrera gisa edo: –Barkatuko ez dizut, bada, maiatzean bagaude eta zeure damu hori Ama Birjinari eskain diezaiokezun lorerik ederrena bada!?, eta gero, negar batean eta besarkada ezin estuago batean urtu ziren biak.
|
|
|
Gero, esandakoaz damutu balitz bezala, hatza ezpainetara eraman zuen Reginak mugimendu ia erreflexu batean? baita betartean irri bihurri
|
bat
loratu ere segidan, gero eta irriago egin zitzaiona, gero eta bihurriago, barrez hasi zen arte, barrez eta barrez, berarekin batera senarra.
|
|
|
Gero, esandakoaz damutu balitz bezala, hatza ezpainetara eraman zuen Reginak mugimendu ia erreflexu batean... baita betartean irri bihurri
|
bat
loratu ere segidan, gero eta irriago egin zitzaiona, gero eta bihurriago, barrez hasi zen arte, barrez eta barrez, berarekin batera senarra.
|
|
|
bikotearen berradiskidetzea iragartzen zuèn mezua–, markes jaunaren begiei begira zituèn begietan izar bat piztu, eta marmola eta izotza zartatzen hasi ziren arte. Gero, marmolaren hondakinetan, irri
|
bat
loratu zen, emazteak jarraian ahoskatu zituèn hitzen sarrera gisa edo: " Barkatuko ez dizut, bada, maiatzean bagaude eta zeure damu hori Ama Birjinari eskain diezaiokezun lorerik ederrena bada!", eta gero, negar batean eta besarkada ezin estuago batean urtu ziren biak.
|
|
|
Natalia nora ezean gelditu zen une batez, harik eta begitartean irri
|
bat
loratzen hasi zitzaion arte: ez irri zabal bat, haatik, bai baitzirudien nekez sinets zezakeela gertatzen ari zitzaiona.
|
|
|
–Kontuz, Beñardo, bihar elizan halaxe esango duk-eta! –eta, eskuak jaitsi eta betartean irri
|
bat
loratzen zitzaiola, erantsi zuen–: Aizak:
|
|
2009
|
|
|
Iloba galduta zegoen, eta izebari begiratzen zion, zer egin ez zekiela, sinesgogortasunaren eta sinesberatasunaren erdian harrapatuta, antza, harik eta, izebak ilobari zuzentzen ziòn irria gero eta irriago zen, gero eta ilbeteago?, apurka apurka, Maria Bibianari ere begitartean, adimenaren gauean? beste irri
|
bat
loratu zitzaion arte, gero eta irriago, gero eta ilgorago?
|
|
|
leiho bat aurkitu zion bere minari, bai, eta leiho hura zabaltzeari ekin zion berriro ere, bere begiak itxi eta besoetan zuèn haragi puska hura bularraldean egokitzen zuela, kontuz eta tentuz, harik eta begiak ostera ireki eta biberoia ematen hasi zitzaion arte; eta haurrak biberoi muturrari heldu zion eta, heldu orduko, atseginezko sentipen bat izan zuen Ernestinak, biberoi muturra bere titiburua zela irudikatzen ari ote zen une hartan??, gero eta atseginago egin zena, begiak itxi eta haurrari haur kanta bat kantatzen zion bitartean, hura esnez eta kantuz asetzeko asmotan; eta kantatzeari utzi eta begiak irekitzera zihoan Ernestina, baina, orduan, Kristo gurutziltzatuaren irudia etorri zitzaion oharkabean, irudiarekin batera komentuan aita espiritual izan zuèn frai Millanen hitz batzuk gogoratzen zituela: . Eskuak iltzatu zizkioten, bai, Kristori, baina haren besoak urrunago irits zitezen, munduaren azken puntan galduta zegoèn bekatariaren bihotzeraino?; zeinen ederrak iruditu zitzaizkion une hartan Ernestinari hitz haiek, ezpainetan oinazezko irri
|
bat
loratu zitzaion orduantxe?, esaldiak bere bizitzari benetako zentzua emango balio bezala! Hain ederrak, non erraietaraino sartu baitzitzaizkion eta erraiak irauli; hantxe zuen berak, gainera, hitz haiek bere bereak egiteko aukera, bere besoetan baitzuen Kristoren haragia, haurraren haragi osatu gabean!
|
|
|
Domingok ere antzera besarkatu zuen Ada, gogotsu; honek ez bezala, baina, bizpahiru segundo igaro ondoren, irri gero eta nabariago
|
bat
loratu zitzaion betartean, oin bat besarkadaren eremuaren barruan balu bezala eta bestea kanpoan, Adarekin bizitzen ari zèn une bete harekiko nolabaiteko distantzia hartzea ahalbidetzen ziona; Domingok, gainera, hantxe zuen Damaso ere. Adaren buru besagainen gainetik ikus zezakeen, aurrez aurre?, esaten ari zitzaiona, gorputzaren presentzia hutsez, bera ere zain zuela, eta Adarekikoak lehenbaile...
|
|
|
–Hori bera pentsatzen ari nintzen, Domingo! , barru barrutik erantzun zion Adak anaiaren iradokizunari, irri zabal bat betartean, larrialdiaren lainopean eguzki ezinezko
|
bat
loratu balitz bezala.
|
|
|
udaberria oparituko nioke, bai, gustura? , eta begietako lainoa jaso eta irri etsi
|
bat
loratu zitzaion neskari.
|
|
|
Adak nekez uler zezakeen nebaren gogoetabidea. Adari, oro har, soslai ezin garbiagoan agertzen zitzaion artean bizitza?, baina, tximeletaz jositako jertse haietako bat egiten ari zèn garaian, laugarrena ote zen?, aspaldi izandako amets bat oroitu zuen, ezustean, amets egindako egunaren biharamunean ere oroitu zuena, baina geroztik ez; Ada, baina, ez zen ongi oroitzen, beharbada? eta horregatik geldiarazi zuen, ausaz, martxan zuèn ehungailua, mutur batetik bestera abia bizian zihoàn anezkaren ordulari zorabiatua ere geldi?, ea ehunaren gelditasun hartan irudi garbiren bat zetorkion, amesgrama bat?, harik eta, buruz hiruzpalau aldiz ezetz esan ondoren, baietz esan zuen arte, ezpainetan irri
|
bat
loratzen zitzaiola; hantxe zuen amets zuèn amesgrama: hantxe, bai, haurrez jositako zelaia, udaberriak hartua!; haurrak, ordea, ez ziren haur diferenteak, bat eta bakarra baizik. Domingo?, zelai ezin berdeagoaren luze zabalean infinituraino biderkatua; handik etorri ote zitzaion, bada, ideia, haurren tokian tximeletak eta txoriak ipiniz?
|
|
|
ireki orduko, baina, eten zitzaion irria, haragi puskak eragiten ziòn ezinegona artean bere borondate onaren gainetik balego bezala; baina berak –Ernestina Aldasorok– leiho bat aurkitu zion bere minari, bai, eta leiho hura zabaltzeari ekin zion berriro ere, bere begiak itxi eta besoetan zuèn haragi puska hura bularraldean egokitzen zuela, kontuz eta tentuz, harik eta begiak ostera ireki eta biberoia ematen hasi zitzaion arte; eta haurrak biberoi muturrari heldu zion eta, heldu orduko, atseginezko sentipen bat izan zuen Ernestinak –biberoi muturra bere titiburua zela irudikatzen ari ote zen une hartan? –, gero eta atseginago egin zena, begiak itxi eta haurrari haur kanta bat kantatzen zion bitartean, hura esnez eta kantuz asetzeko asmotan; eta kantatzeari utzi eta begiak irekitzera zihoan Ernestina, baina, orduan, Kristo gurutziltzatuaren irudia etorri zitzaion oharkabean, irudiarekin batera komentuan aita espiritual izan zuèn frai Millanen hitz batzuk gogoratzen zituela: " Eskuak iltzatu zizkioten, bai, Kristori, baina haren besoak urrunago irits zitezen, munduaren azken puntan galduta zegoèn bekatariaren bihotzeraino"; zeinen ederrak iruditu zitzaizkion une hartan Ernestinari hitz haiek –ezpainetan oinazezko irri
|
bat
loratu zitzaion orduantxe–, esaldiak bere bizitzari benetako zentzua emango balio bezala! Hain ederrak, non erraietaraino sartu baitzitzaizkion eta erraiak irauli; hantxe zuen berak, gainera, hitz haiek bere bereak egiteko aukera, bere besoetan baitzuen Kristoren haragia, haurraren haragi osatu gabean!
|
|
|
...na geroztik ez; Ada, baina, ez zen ongi oroitzen, beharbada... eta horregatik geldiarazi zuen, ausaz, martxan zuèn ehungailua –mutur batetik bestera abia bizian zihoàn anezkaren ordulari zorabiatua ere geldi–, ea ehunaren gelditasun hartan irudi garbiren bat zetorkion –amesgrama bat–, harik eta, buruz hiruzpalau aldiz ezetz esan ondoren, baietz esan zuen arte, ezpainetan irri
|
bat
loratzen zitzaiola; hantxe zuen amets zuèn amesgrama: hantxe, bai, haurrez jositako zelaia, udaberriak hartua!; haurrak, ordea, ez ziren haur diferenteak, bat eta bakarra baizik –Domingo–, zelai ezin berdeagoaren luze zabalean infinituraino biderkatua; handik etorri ote zitzaion, bada, ideia, haurren tokian tximeletak eta txoriak ipiniz... denborarekin hiri osoan zehar hegaldatu zirenak?
|
|
|
Domingok ere antzera besarkatu zuen Ada, gogotsu; honek ez bezala, baina, bizpahiru segundo igaro ondoren, irri gero eta nabariago
|
bat
loratu zitzaion betartean, oin bat besarkadaren eremuaren barruan balu bezala eta bestea kanpoan, Adarekin bizitzen ari zèn une bete harekiko nolabaiteko distantzia hartzea ahalbidetzen ziona; Domingok, gainera, hantxe zuen Damaso ere –Adaren buru besagainen gainetik ikus zezakeen, aurrez aurre–, esaten ari zitzaiona, gorputzaren presentzia hutsez, bera ere zain zuela, eta Adarekikoak ...
|
|
|
udaberria oparituko nioke, bai, gustura... –eta begietako lainoa jaso eta irri etsi
|
bat
loratu zitzaion neskari.
|
|
|
–Hori bera pentsatzen ari nintzen, Domingo! –barru barrutik erantzun zion Adak anaiaren iradokizunari, irri zabal bat betartean, larrialdiaren lainopean eguzki ezinezko
|
bat
loratu balitz bezala.
|
|
|
Iloba galduta zegoen, eta izebari begiratzen zion, zer egin ez zekiela, sinesgogortasunaren eta sinesberatasunaren erdian harrapatuta, antza, harik eta –izebak ilobari zuzentzen ziòn irria gero eta irriago zen, gero eta ilbeteago–, apurka apurka, Maria Bibianari ere begitartean –adimenaren gauean– beste irri
|
bat
loratu zitzaion arte, gero eta irriago, gero eta ilgorago...
|
|
2010
|
|
|
Beste puska batean isilik segitu zuen Nereak, burua makur, plantxa lanean kontzentraturik. Kepak irribarre
|
bat
loratzen nabari zuen bere baitan, urtetako larritasuna bat batean urtu eta desegin balitzaio bezalako lasaitu bat.
|
|
2013
|
|
|
Eta ostera begiratu zuen bere barrura, bi alaba zituen, eta beti egon izan zen seme baten zain, alferrik??, eta han, murru arrastorik ez?! Eta, ezpainetan irribarre
|
bat
loratzen zitzaiola, honela hizketatu zitzaion mutilari:
|
|
|
–Mesedez, hi: nik ez diat ohorea salgai?!?; jarraian, ordea, irribarre
|
bat
loratu zitzaion ezpainetan, gero eta zabalagoa.
|
|
|
Eta ostera begiratu zuen bere barrura –bi alaba zituen, eta beti egon izan zen seme baten zain, alferrik... –, eta han, murru arrastorik ez...! Eta, ezpainetan irribarre
|
bat
loratzen zitzaiola, honela hizketatu zitzaion mutilari:
|
|
|
" Mesedez, hi: nik ez diat ohorea salgai...!"; jarraian, ordea, irribarre
|
bat
loratu zitzaion ezpainetan, gero eta zabalagoa.
|
|
2014
|
|
|
Gaur, de fakto, ezdeustasun hori begien bistakoa da, Renanek dioskunez. Baina batzuen ustez, behiala zibilizazio arabiar eder
|
bat
loratu zen eta, gure egunotan idortua egon arren, berriz ere birloratu da. Renanen konferentzia osoaren jomuga, horren ezinezkoa frogatzea da (ez bekio kolonialismo frantsesari eragozpen kultural humanistarik ipini!).
|
|
|
–Zer, gaur ere parranda ederra, e? , eta, begi keinutik irri zabal
|
bat
loratzen zitzaiola, erantsi zuen?: Bai, zuk soka luzea behar duzu, bertzenaz jai?
|
|
2015
|
|
|
Ustekabean, tupust egin dute bien begiradek lehenengo aldiz. Irribarre herabe
|
bat
loratu zaio Sylvieri. Handiak dira Gerarden begiak.
|
|
|
Irribarre mehe jostari
|
bat
loratu zaio. Sylviek keinu deseroso batekin erantzun dio.
|
|
|
Tximeleta nabarrak krisalidatik jaio eta hil arte aritzen ziren leihoko kristala jotzen. Dalien artean zabaltzen zuten mitxoletek beren hazia; belar luzea kulunkatzen zen zelaian; orburu erraldoiak zutitzen ziren arrosen artean; krabelin
|
bat
loratu zen azen artean; lahar batek leihoan egindako ukitu leunak zuhaitz sendoen eta sasi arantzatsuen danbor hots bihurtu ziren neguko gauetan, eta horrek sortu zuen udako berdetasun hura gela barruan.
|
|
|
Noiz edo noiz, ordea, kaktus
|
bat
loratzen zen, eta emazteak hain gogoko zituen lore haiexek, egun bakarra irauten zuten lore dotore haiek ekartzen zioten gogora zein iragankorra den bizitza. Eta, kontsolamendu gisa, iragankorra ere betierekoa dela pentsatzen zuen, l? éphémère est éternel.
|
|
2017
|
|
|
Hagintxok botika hura edan bezain laster, argitasuna itzuli zen bere begietara, berezkoa zuen kolore zuria aurpegira, eta irribarre
|
bat
loratu zitzaion ahoan, ezpain ertzetik edabea edo odola izan zitekeen tanta bat agertzen zen bitartean.
|
|
|
Zorbak ez zuen ezer esaten, baina aurpegian, ezpain xokoetatik hasi eta bere astabelarri iletsuetaraino, irribarre zabal, maltzur eta isil
|
bat
loratu zitzaion.
|
|
2019
|
|
|
–Txefe eta Klara: aske zaudete, kargurik gabe, eta, ezpainetan beste irri malizios
|
bat
loratzen zitzaiola, errematatu zuen?: ikerketak dauden puntuan, oraingoz?
|
|
2020
|
|
|
Irribarre inozo
|
bat
loratu zitzaidan sudur azpian, su artifizial baten antzera.
|