|
2007
|
|
|
Lanerako eskubidearen izaera juridikoari dagokionez, aurkako jarrerak egon dira: batetik, batzuen esanetan, EKren 35 artikuluan ezarritakoa arau programatiko hutsa da, hau da, orientabide hutsa botere publikoentzat; bestetik, beste batzuen iritziz, estatuak herritar bakoitzari lanpostu
|
bat
bermatzeko duen betebeharra da, eta horrek herritarrarengan estatutik lanpostu bat eskuratzeko eskubide publiko subjektibo moduko zerbait eragingo luke. Nola ez, gaur egungo inguruabar sozioekonomikoak aintzat hartuta, estatuak ezin du herritar bakoitzarentzat lanpostu bat bermatu, eta enpresaburuak ere ezin ditu behartu laneskua kontratatzera (izan ere, azken horrek EKren 38 artikuluan bermatutako enpresa askatasuna urratuko luke).
|
|
|
batetik, batzuen esanetan, EKren 35 artikuluan ezarritakoa arau programatiko hutsa da, hau da, orientabide hutsa botere publikoentzat; bestetik, beste batzuen iritziz, estatuak herritar bakoitzari lanpostu bat bermatzeko duen betebeharra da, eta horrek herritarrarengan estatutik lanpostu bat eskuratzeko eskubide publiko subjektibo moduko zerbait eragingo luke. Nola ez, gaur egungo inguruabar sozioekonomikoak aintzat hartuta, estatuak ezin du herritar bakoitzarentzat lanpostu
|
bat
bermatu, eta enpresaburuak ere ezin ditu behartu laneskua kontratatzera (izan ere, azken horrek EKren 38 artikuluan bermatutako enpresa askatasuna urratuko luke). Ildo horretatik, Konstituzio Auzitegiak EKren 35.1 eta 40 artikuluak elkarrekin interpretatu eta eskubide horretan bi alderdi bereizi ditu:
|
|
|
47 artikuluan espainiar guztiek etxebizitza duin eta egokia izateko eskubidea dutela ezarri da. Argi dago artikulu hori interpretatzerakoan ezin dela pentsatu edozein herritarrek administrazio publikora jo dezakeela etxebizitza eskatzeko, EKren 35 artikuluko lanerako eskubidearekin gertatzen den bezala, horretan ere herritar bakoitzari ez baitzaio enplegu
|
bat
bermatzen. 47 artikulura bildutako eskubidearen edukiak botere publikoek etxebizitza politika bat egiteko duten beharrizanari aipamen egiten dio.
|
|
|
«oinarrizko legegintza» izenekoa estatuaren eta autonomia erkidegoen artean arlo batzuei dagokienez (EKren 149.1 art.ra bildutakoak) izandako eskumen banaketa dela bide sortu zen: arlo horietan, estatuak oinarriak, oinarrizko arauak edo oinarrizko legegintza gordetzen ditu (kontzeptua bat bera da, terminologia aldatu arren), hau da, estatuak arauketa uniformea ezarri du herrialde osorako, eta «izendatzaile komunetako txikien» moduko
|
bat
bermatu du autonomia erkidego guztientzat; gero, arlo horien gaineko eskumenak bere gain hartu dituen autonomia erkidegoak «oinarri» horiek «garatu» ditzake eta egokien deritzon arauketa ezarri, betiere, «oinarri» horiei lotuta.
|