|
eta atean kask kask: hain ezustekoa izan zen, non kea kontrako eztarrira joan eta Ada eztulka hasi baitzen; konortea ez zuen galdu, haatik, eztulka aritu arren leihora joan eta zigarreta bota
|
baitzuen
leihotik, aurretik erretako zigarrokinekin batera, zeinak zeramikazko errautsontzi txiki batean baitzituen, han leiho koskan.
|
|
Joan zen, bada, Ada langelara; itxi zuen atea kisketaz –zer gustura ixten zuen, espazio hura, hamabi metro koadro baino gehiago ez zituena, bere askatasunaren arnaslekutzat balu bezala! –, ireki zuen leihoa, eseri zen ehungailuan lan egiteko aulkian, atera zuen poltsatik tabako kaxa –egun batzuk lehenago egunkari batean irakurri zuen, bakanetan agertzen zirèn tabakoaren aurkako artikulu batean, erretzea osasunarentzat kaltegarria ote zen... baina osasunak eskatzen zion, hain zuzen ere, Adari tabakoa, lur agorrak ura bezala! –, bildu zuen zigarreta bat, piztu zuen, atera zion kea bospasei xurgada ezin luzeagotan, zazpi, zortzi, bederatzi, hamar...; gero, baina, arestian bizi izandako estutasunak eta barruan pilatutako larriminak bat batean bere bide naturala aurkitu balute bezala –beldurraren, lotsaren eta sentimendu zapaldu guztien hormak eta eustormak lehertarazi ondoren, jakina–, negar batean egon zen –" Ai, Ana, ez gaude elkarrengandik hain urruti...!" esan zuen, halako batean, kexu eta hasperenen arteko hitz bakarretan–, harik eta, lehen zigarretarekin batera, malkoak agortu zitzaizkion arte; piztu zuen bigarrena leihoan, hirugarrena aulkian –" Zer uste duzue, bada, gizonezkook bakarrik duzuela erretzeko eskubidea ala...?" esan zuen hisiaz, zigarretari lehen xurgada hartu baino lehen–, laugarrena leihoan, bosgarrena aulkian... eta atean kask kask: hain ezustekoa izan zen, non kea kontrako eztarrira joan eta Ada eztulka hasi baitzen; konortea ez zuen galdu, haatik, eztulka aritu arren leihora joan eta zigarreta bota
|
baitzuen
leihotik, aurretik erretako zigarrokinekin batera, zeinak zeramikazko errautsontzi txiki batean baitzituen, han leiho koskan.
|
|
Nola estutu nintzen une hartan? baita estutu ahala arnasa hartu ere, zeren minik handienak ere bai
|
baitzuen
leiho bat, nondik betiko atsedenera egin baitzitekeen ihes, tristura eta min orotatik urrun. Aurkikuntza bat izan zen, egia diotsut, artean irakurri gabeak nituen Nietzscheren hitzak:
|
|
Nola estutu nintzen une hartan... baita estutu ahala arnasa hartu ere, zeren minik handienak ere bai
|
baitzuen
leiho bat, nondik betiko atsedenera egin baitzitekeen ihes, tristura eta min orotatik urrun. Aurkikuntza bat izan zen, egia diotsut —artean irakurri gabeak nituen Nietzscheren hitzak:
|
|
Lastategira sartu nintzen, eta zaldia lotu ohi nuen bazterreraino jo nuen ilunpetan. Ilun zegoen, leize zulo baten bihotza bezain beltz, lastategiak ez
|
baitzuen
leihorik eta lastategiaren atearen aurrez aurre intxaurrondo sendo bat baitzegoen: kanpora begiratuz gero, intxaurrondoaren isla zilartsua ageri zen, baina dirdira hura ez zen lastategi barreneraino heltzen.
|