|
2012
|
|
|
Neure egitasmoaren nondik norakoa amaitu nuenean, eta nire irudimenak asmoa gauzatu zuenean, goizero, huts egin gabe, egiten nuen ibilaldia hiru milia ingurura edo urrunago nuen gaztelutik, nik esaten nion bezala, mendi tontorreraino, ea txalupak ikusten nituen itsasoan uhartearen inguruan edo uhartera hurbiltzen. Baina eginkizun gogor horrekin nekatzen hasi nintzen, izan ere, bizpahiru hilabetez etengabe zelatan aritu eta beti ezer aurkitu gabe itzultzen bainintzen, ez
|
bainuen
ezer ikusi denbora horretan guztian, ez bakarrik itsasertzean edo itsasertzetik hurbil, ezta nire begiek edo betaurreko luzeak, bazter guztietara begiratuta, hartzen zuten ozeanoaren tarterik handienean ere.
|
|
|
Orduan, lehen aipatutako hitzak, «dei egidazu eta salbatuko zaitut», lehenago egin ez nuen zentzuan aztertzen hasi nintzen, ordu arte ez
|
bainuen
ezer ikusten salbazio izena merezi zuenik, nire atxilotze hartatik ateratzea ez bazen. Izan ere, han aspalditik egon arren, oraindik uhartea kartzela zen niretzat, eta gainera hitzaren zentzu okerrenean.
|
|
|
txabola zabala, zeinaren teilatuari bi zutabe kedartsuk eusten baitzioten, jendez beterik zegoen. Erdian pindarka ari zen su txiki bat, lurrean piztua, eta kea, teilatuko zirrikitu batetik sartzen zena haizeak atzera eraginik, hain laino lodian barreiatzen zen inguruetara, non puska luze batean ezin izan
|
bainuen
ezer ikusi; suaren aldamenean bi atso zahar, haur mordoa eta georgiar segail bat zeuden eserita, denak zarpail jantzita. Beste aukerarik ez geneukan; su alboan leku hartu, pipak piztu, eta teontzia xalotasunez txistuka hasi zen berehala.
|
|
2015
|
|
|
Handitasun honetan egia bat ulertarazi zitzaidan, egia guztien gauzatzea dena. Ez dakit esaten nik nola zen, ez
|
bainuen
ezer ikusi.
|
|
|
Hemen Jaunak mesede handi handiko hitz berezi bat esan zidan. Nik ez dakit nola izan zen hau, ez
|
bainuen
ezer ikusi; hau ere ez dakit esaten nola, baina sendotasun handi handi batekin geratu nintzen, eta bene benetan Eskritura Santuko gauzarik txikiena neure indar guztiaz betetzeko erabakiarekin. Nik uste dut ez zitzaidakeela aurrean jarriko ezer, gaindituko ez nukeenik.
|
|
|
2 Baziren bi urte neure otoitz honekin eta beste pertsona batzuenarekin ari nintzela esandako asmorako, hau da, Jaunak eraman nintzala beste bide batetik, edota ager zezala egia eskatuz, etengabeak baitziren Jaunak egiten zizkidan aipaturiko hizketak; eta hau gertatu zitzaidan: San Pedro aintzatsuaren egun batean otoitzean ari nintzela, neure ondoan ikusi nuen edo sentitu nuen, hobeki esateko, ez gorputzeko begiez eta ez arimakoez ez
|
bainuen
ezer ikusi, baina iruditu zitzaidan Kristo zegoela nire ondoan eta ikusten nuen Bera zela hitz egiten zidana, nire ustez. Ni guztiz ezjakinean nengoen halako ikuskaririk izan zitekeenik eta, beldur ikarak hartu ninduen hasieran, eta negar eta negar besterik ez nuen egiten, ziurtatzeko niri hitz bakar bat esaterakoan, beti bezala geratzen banintzen ere:
|
|
|
–San Pedro aintzatsuaren egun batean, idazten dau Teresak?, otoitzean ari nintzela, neure ondoan ikusi nuen edo sentitu nuen, hobeki esateko, ez gorputzeko begiez eta ez arimakoez ez
|
bainuen
ezer ikusi, baina iruditu zitzaidan Kristo zegoela nire ondoan eta ikusten nuen Bera zela hitz egiten zidana, nire ustez. Ni guztiz ezjakinean nengoen halako ikuskaririk izan zitekeenik eta, beldur ikarak hartu ninduen hasieran, eta negar eta negar besterik ez nuen egiten, ziurtatzeko niri hitz bakar bat esaterakoan, beti bezala geratzen banintzen ere:
|