|
|
kolpe indartsuago bat ematera ausartu baitzen, errabiak bultzatuta; hala, bada, apuntatu zuen berriro kokotsera, luzatu zuen besoa hara, luzatu baino gehiago desarratu?, hain zorte txarrarekin, non gorputza besoaren atzetik joan baitzitzaion, bere oldarraldian lurrera egin zuen arte; Damaso istantean ohartu zen betaurrekoak ere erori egin zitzaizkiola, erori eta hautsi, eskuin belaunak zanpatuta; galduta zegoen, beraz, eta halaxe egon zen lauzpabost segundotan; oihuak ere entzuten zituen: . Betaurrekoak hautsi zaizkio!?,. Hasi kontatzen, Txato!??,
|
baina
haiek entzungo ez balitu bezala, erreakzionatu ere gabe; gero, baina. Txatok hamarrerainoko zenbaketa bideratu zuenean doi: bat, bi, hiru??, bat batean, bi lagun zaharrak bildu zitzaizkion, itxuraz, beldurra eta errabia; beldur hura beldur handiago bat zen, ordea, izuikararen parekoa, baina are handiagoa zuen, beharbada, errabia, errabiazko errabia, ikusi ere apenas ikusten baitzuen Damasok betaurrekorik gabe?, gorputza ere halaxe sentitu baitzuen deblauki, suak hartuta; Txatok zenbatzen segitzen zuen, lau, bost, sei??, eta Damaso kinka larri hartan zebilen, altxatu ez altxatu, Teofilo Mariaren oihua entzun zuenean:
|
|
|
ez zuen betean asmatu, baina kolpeak halako konfiantzatxoa eman zion; ordainean, baina, Abelardok beste bat eman zion segidan, bularraldean hura ere; aurrekoa baino leunagoa zelako, apika, ongi jasan zuen Damasok beste zartada hura, halako eran, non –borrokaren beroan beldurra ere gaindituz– kolpe indartsuago bat ematera ausartu baitzen, errabiak bultzatuta; hala, bada, apuntatu zuen berriro kokotsera, luzatu zuen besoa hara –luzatu baino gehiago desarratu–, hain zorte txarrarekin, non gorputza besoaren atzetik joan baitzitzaion, bere oldarraldian lurrera egin zuen arte; Damaso istantean ohartu zen betaurrekoak ere erori egin zitzaizkiola, erori eta hautsi, eskuin belaunak zanpatuta; galduta zegoen, beraz, eta halaxe egon zen lauzpabost segundotan; oihuak ere entzuten zituen: " Betaurrekoak hautsi zaizkio!"," Hasi kontatzen, Txato!"...,
|
baina
haiek entzungo ez balitu bezala, erreakzionatu ere gabe; gero, baina –Txatok hamarrerainoko zenbaketa bideratu zuenean doi: bat, bi, hiru... –, bat batean, bi lagun zaharrak bildu zitzaizkion, itxuraz, beldurra eta errabia; beldur hura beldur handiago bat zen, ordea, izuikararen parekoa, baina are handiagoa zuen, beharbada, errabia –errabiazko errabia, ikusi ere apenas ikusten baitzuen Damasok betaurrekorik gabe–, gorputza ere halaxe sentitu baitzuen deblauki, suak hartuta; Txatok zenbatzen segitzen zuen –lau, bost, sei... –, eta Damaso kinka larri hartan zebilen, altxatu ez altxatu, Teofilo Mariaren oihua entzun zuenean:
|