|
2001
|
|
|
Beraien buruaren jabe izan gabe, koribanteek dantza egiten duten gisara, olerkari lirikoek beraien kantu ederrak konposatzerakoan ez dira beraien buruaren jabe; baina, behin harmonian eta erritmoan sartzen direnean, bakanteak bezala aritzen dira eta jainko batek hartuak dira. Jainkoren batek hartutako bakanteei gertatzen zaien moduan gertatzen zaie olerkari lirikoen arimei, beraien buruaren jabe ez direnean ibaietatik eztia eta esnea ateratzen dutela,
|
baina
beraien buruaren jabe direnean, ez. Hori diote haiek, bederen.
|
|
|
Beraien buruaren jabe izan gabe, koribanteek18 dantza egiten duten gisara, olerkari lirikoek beraien kantu ederrak konposatzerakoan ez dira beraien buruaren jabe; baina, behin harmonian eta erritmoan sartzen direnean, bakanteak bezala aritzen dira eta jainko batek hartuak dira. Jainkoren batek hartutako bakanteei gertatzen zaien moduan gertatzen zaie olerkari lirikoen arimei, beraien buruaren jabe ez direnean ibaietatik eztia eta esnea ateratzen dutela,
|
baina
beraien buruaren jabe direnean, ez. Hori diote haiek, bederen.
|
|
|
Adibidea: jainkoa eta etorkizuneko bizitza ezin dira frogatu,
|
baina
beren aurkako frogarik ere da egin. Polemikaren une eszeptikoak dogmatismoari kritika egiteko balio du; baina ez da helburua, erakusgarria da, baina ez askigarria (Humeri kritika), baizik eta atsedenaldi bat besterik ez kritikara garamatzan azken urratsa egin aurretik.
|
|
2004
|
|
|
Zertan datza erabilpen txar hori? Etikaz edo erlijioaz mintzatzerakoan funtsezko kontzeptuak (ongia/ gaizkia, zuzena/ okerra, Jainkoa, betierekotasuna...) konparazio edo alegoria gisa erabiltzen ditugula dirudi,
|
baina
berez erabateko zentzuan (hots, zer konparaturik gabe) baizik ez ditugu erabiltzen. Dakusagun nola.
|
|
|
Ildo beretik, halaber, gizakia jarduten eta jokatzen (obratzen) duen izaki bat dugu. Animaliek ere, esan beharrik ez, jarduerarik eta jokabiderik erakusten dute,
|
baina
beren jarduera eta jokaera instintiboak dira funtsean, egoera eta bizi baldintza ezberdinetarako egokitzeko ahalmen izugarria izan arren. Gizakiak biziraupenerako dituzkeen oinarrizko instintu edo senak (hots, genetikoki aurre programatuak) ukatu gabe, ezin uka daiteke sortzetikako sen horiek familia eta gizartearen kulturak aldenik alde zeharkatzen dituela eta sakonki hezitzen eta moldatzen.
|
|
2009
|
|
|
Betiereko itzuleraren ideia, beraz, infinitudearen irrikaren eta mugatasunaren irrikaren arteko sintesia da. Nietzschek, horrelaxe, supergizakiaren, betiereko itzuleraren eta botere nahiaren ideien arteko kosmobisio bat planteatu digu, onargarria edo onartezina izan daitekeena,
|
baina
berak, behin eta berriz, beretzako soilik dela errepikatzen diguna.
|
|
2014
|
|
|
Burgesen ustez, operaren meritu nagusia arte bat izatea zen; ez zen a prioridenbora pasa soil bat, baizik eta espirituaren plazer bat. Burgesak erdipurdiko jakileak ziren, nobelatxoen zaletuak, eta artearen gradu gorenera iristen zirela uste zuten;
|
baina
berez doinu galantek, abeslarien ahotsaren efektuek eta eszenatokiko erakustaldi ikusgarriek sortutako emozioek hunkitzen zituzten. Abeslari handiek eta muntaia eszenografiko ikusgarriek, bestalde, opera beste arteekin alderatuta ezberdina izan zedin laguntzen zuten; denen eskura ez zegoen arte bat zen, garestia zelako; errealizazioan garestia izan behar zuen, izen ona izan eta bere izaera esklusiboa manten zezan.
|