|
2013
|
|
|
Institutura joan aurreko
|
azken
uda zen, eta ikasturte berrian ezagutuko genuen jende berriari buruz hitz egiten genuen geure artean, beste herrietatik zetorren jendea nolakoa izango ote zen eta lagun taldeak nola aldatuko ziren galdetzen genion elkarri; filosofia klaseak lehenengo aldiz hartu behar genituela pentsatzeak helduago sentiarazten gintuen. Nietzscheren idatzi batzuk gainetik irakurriak nituen, ezer ulertu gabe bazen ere?
|
|
|
Ez nuen jakin zelan bizi zen. Baina
|
azken
udan modurik mingarrienean azaldu zitzaidan begien aurrean berriz ere. Orain, nik neuk ahaztu gogo nukeen gertaera bat aipatu beharra daukat, ezein gizakiri inongo premiapean, oraingo honen pean izan ezik?
|
|
|
Gure arreba, hamar urte baino gehiagoz gazteago zaidana, gure amaren iloba den Fitzwilliam koronelaren eta neure ardurapean utzi zuten. Urtebete edo dela, eskolatik atera genuen, eta egoitza atondu zitzaion Londresen; eta
|
azken
udan Ramsgatera joan zen egoitza horretako buru zen damarekin; eta haraxe joan zen Wickham jauna ere, beren beregi duda barik; izan ere, suertatu zen gizonak eta Younge andereak aurretiko ezaupidea zutela, eta dama horren omenaz, tamalez, guztiz oker egon ginela. Wickhamek begi argia egiten zion umetan gure arrebari, eta neskatilak horren aztarna sakona gordetzen zuen bere bihotz maitetsuan; eta gizonak, Younge anderearen ez ikusiaz eta urgaziaz, hain estimagarri egin zuen bere burua Georgianaren aurrean, non bultzatu egin baitzuen gure arreba berarekin maiteminduta zegoela sinetsi eta elkarrekin ihes egiteari amore ematera.
|
|
|
Hauxe baino ez zidan esan: pozik baino pozago zegoela, lagun bat ezkontza guztiz zentzubako baten nekaduretatik salbatu berria zuelako, baina izenik edo bestelako xehetasunik eman gabe, eta nik Bingley zela susmatu baldin banuen bakarrik izan zen era horretako sasitza batean sar daitekeen gazte mota dela uste dudalako eta
|
azken
uda osoa elkarrekin eman zutela banekielako.
|
|
2014
|
|
|
Baziren arrain bat saltoka eta izar bat dirdiraka, eta aintziraren inguruko argiak ñirñirka ari ziren. Urrutian, penintsula ilun batean, piano bat
|
azken
udako abestiak eta aurreko udetakoak jotzen ari zen, Txin Txin, Luxenburgoko kondea eta Txokolatezko soldadua operetetako abestiak, eta Dexter, eder zitzaionez piano baten soinua ur azalean entzutea, geldi geldi geratu zen han, adi.
|
|
2015
|
|
|
Orain hobeto ulertu ditu
|
azken
udan uhartean gertatutako pasarte ugari, eta baita zergatik tematu den hainbeste Magnusson magistratua baleazale euskaldunen aurka: bere burua arriskuan ikusi duelako, zalantzarik gabe.
|
|
|
Uda hartakoa zen argazkia,
|
azken
uda hartakoa. Emaztea mundua den taula handian berari alfilaren patua egokitua zitzaiola pentsatzen ari zela sakatu ote zuen kliskagailua?
|
|
2019
|
|
|
zorioneko irabazi beharrak hain zuzen ere, inor ez baitabil itsasoak hausten musu truk. Zailtasunak areagotzeko,
|
azken
udatik hona, itsasoaren arriskuari gerrarena gehitu zaio. Bistan denez, atseden gutxi eta neke ugari itsastarrentzat.
|