|
2006
|
|
|
[25] Dena dela, auzi horiek zuzen aztertuz gero, gertakarizko kontuak direla ikusiko dugu, eta ez sentimenduei dagozkienak.
|
Pertsona
zehatz bat dela-eta, aurreiritzietatik libre egoteaz gain, zentzu ona eta irudimen fina duen edo ez oso eztabaidagarria izan daiteke sarri askotan, eta azterketa eta ikerketa sakonak eska ditzake. Baina horrelako ezaugarriak dituena balio handikotzat hartuko dute eta estimutan edukiko dute gizaki guztiek.
|
|
2010
|
|
|
16 Puntu honetan, hurrengo arazoa sorrarazten da: legeak izaera orokorra badu, baina lege horren asmoa engainagarria bada,
|
pertsona
zehatz bati kalte egin nahi diolako, orduan legea bidegabea da ala baliogabea. Legelariek esan ohi dute lege hori bidegabea dela, eta, ondorenez, horren aurkako errekurtsoa jar daitekeela, edo, bestela, haren kontra dolo salbuespena alega daitekeela.
|
|
|
Ez da kontuan hartu behar lege horiekin Jainkoak, maiz sarri,
|
pertsona
zehatz baten ongizatea bilatu nahia; horixe gertatzen da, esate baterako, penitentziari buruzko legearekin, horrek bekatariaren salbamena baitu helburu. Orobat gertatzen da beste lege batzuekin ere.
|
|
|
Manu horiei dagokienez, kontuan hartu behar da, gainera, ez direla legearen kategoriaren barruan sartzen,
|
pertsona
zehatz bati zuzentzen zaizkiolako, baizik eta gizarte baldintza zehatz bateko (hala nola, adingabe, soldadu etab.) edo leinu zehatz bateko (noble edo familia zehatz bateko ondorengo) pertsonei zuzentzen zaizkielako. Eta, ildo horretatik ere, guztion ontasunera bideratuta daude, euren izaera orokorra delako, edo, beste modu batera esanda, onura hori pertsona askori dagokielako, aurreko kapituluaren bukaeran azalduta gelditu den bezala.
|
|
|
Haatik, Digestoan esaten da subiranoaren xedapenak, zenbait kasutan, ez dituela gainditzen gizabanakoaren mugak. Dena den, xedapen hori ez da kontuan hartzen, agidanez, legearen esangura hertsian; aitzitik, edozein ediktu edo errege dekretu gisa hartzen da,
|
pertsona
zehatz baten mesederako edo horren kontra emanda dagoen neurrian. Eta dekretu horrek ez du aplikazio esparru handiagoa barruratzen, pertsonei dagokienez edota denborari dagokionez; eta, ondorenez, ez da berez legea, aurreko kapituluan esanda geratu den bezala.
|
|
|
guztion ontasunaz denaz bezainbatean, ez dago inolako eragozpenik, pribilegioa lege izan dadin. Horrenbestez, pribilegioaren zuzeneko objektua izango da, besteak beste, familia, etxe edo
|
pertsona
zehatz baten ontasun partikularra (eta horrexegatik, beharbada, San Isidorok lege partikular deitzen dio pribilegioari). Alabaina, ikuspuntu formalari helduta, pribilegioak ere guztion ontasuna bilatu behar du.
|
|
|
Ikusmira horri helduta, ez dugu ukatzen, beraz, pribilegioek lege izaera dutenik esangura hertsian. Hori ukatu behar zaie, ordea,
|
pertsona
zehatz bati buruzkoak bakarrik direnean, eta, haatik, lege izaera aitortu behar zaie, bereziki betikoak direnean, eta horixe da, hain justu ere, hamargarren liburuan jorratuko dugun gaia.
|